Vikan - 21.07.1966, Blaðsíða 36

ÉG VEIT ÞAÐ EKKl, EN ÉG HELE
AT HANK SÍ D'ÍRALÆKNTB
húmop
I miðri
viku
EPTIR ÖSKALAGAÞÆTTINUM AÐ' DÆMA
HEFUR DRENGURINN GLEYPT TRANS-
ISTOR ÚTVARPSTÆKI
og í honum sérðu strax, hvort ein-
hver hætta er ó ferðum handan
við hlykkinn.
Og meðan Volgan og Nikolaí
hakka í sig hvern kílómetrann á
fætur öðrum, þreytist þú smám
saman af hossinu og skakstrinum,
og þá getur vel verið, að Nikolaí
nemi staðar í skugganum af veg-
artrjánum til að hvíla sig lítið eitt.
Þá sér kannski enginn, þótt þú
skreppir út og lesir þér gómsæt
kirsuber af trjánum, nú og ef ein-
hver skyldi koma og taka að hafa
hátt og kinka ákaft kolli upp og
niður, þá lítur þú bara á mann-
inn með stórum bláum eða grá-
um afar sakleysislegum augum og
segir: Nichts verstehen!
Og það er líka eins gott, því
við þessu liggur einhver sekt. Það
stendur einhvers staðar á litlu skilti
sem enginn sér, og þar að auki
er stafrófið furðulegt, þú þekkir
varla nokkurn staf í því, þetta er
slavneskt letur og okkur óskiljan-
legt. Þú kannski lærir smám sam-
an að þekkja einstöku orð á prenti,
svo sem XOMEN (hótel) og PECT-
OPAHT (restaurant), en það er ekki
nóg til að skilja, að þú verður að
borga fimm levur í sekt ef upp
kemst, að þú lest þér kirsuber af
vegartré.
Hvern fjandann eru þeir líka að
vilja með öll þessi tré svona al-
veg við veginn, ef það má ekki
snæða af þeim?
Með járnkarl og hjólbörur.
Svo heldur þú áfram, trén koma
þjótandi á móti ykkur á æsihraða,
öll í hvítum sokkum eins og knatt-
spyrnumenn, þau eru hvítmáluð að
neðan upp í meters hæð, svo öku-
mennirnir taki betur eftir þeim.
Eftir stundar akstur ertu kominn í
fjalllendi, öðrum megin við veg-
inn eru moldarskriður, sem hafa
losnað og læðzt fram á akbraut-
ina yfir veturinn, og svartklæddar,
rosknar konur eru að moka henni
burtu. Ofurlítið lengra er verið að
taka óþverra hlykk af brautinni
með því að sprengja veginn gegn-
um fjall. Það er borað fyrir sprengi-
efninu með loftpressu og svo er
sprengt, það gýs upp mökkur og
grjótið hrynur í boðaföllum ofan
dranginn. Þegar mesta rykið hefur
lægt, kemur hópur vegavinnu-
manna nakinn i beltisstað, og hver
með sínar hjólbörur og járnkarl.
Þeir losa um grjótið með járnkörl-
unum og hlaða hjólbörurnar, siðan
er því ekið burtu. Handan við
beygjuna er kannski verið að mal-
bika, ef þetta er einn af stóru veg-
unum milli landshluta, er það gert
með stórvirkri malbikunarvél, sé
það aðeins afleggjari heim í ein-
hvern heiðardalinn er eins víst að
malbikið sé hrært á staðnum, lagt
út með skóflu og sléttað með hrífu.
Það er þess vegna, sem þú verður
svona feginn að stanza annað slag-
ið til að lesa þér kirsuber af tré.
Nichts verstehen.
4.
Um miðja tíundu öld, þegar
í36 VIKAN