Vikan - 03.11.1966, Blaðsíða 33

M ■ J er ég kominn ó þann aldur að ég er farinn að
II || seg'a bnrnabörnum mínum sögur óður en
■■ ■■ þau sofna c, kvöldin. Þetta er ónægjulegur
11 starli, bví með þessu gefst mér ekki einung-
■ ■ is tækifæri til að rif ja upp það sem ó dagana-
dreif fyrir löngu, heldur þykir börnunum mik-
ið í þetta varið, og trúa mér eins og nýju neti, en ekki er
víst að foreldrar þeirra geri það.
Eitt af því sem mér þótti bezt við veru mína í Indlandi,
þegar ég gegndi þar herþjónustu forðum, voru tækifæri
þau sem mér gafst til að fara ó villidýraveiðar í frum-
skóginum, og af því er sú saga sem barnabörnum mín-
um þykir bezt ,því jafnan er ég spyr: ,,Hvaða sögu ó ég
nú að segja", svara þau: ,,Afi, segðu okkur söguna af
því þegar tigrisdýrið ót þig". Og finnst mér því einsætt að
skrifa þessa sögu heldur en að þurfa að segja hana þús-
und sinnum enn.
I maí 1927 var ég staddur I herbúðum I grennd við ó,
sem kallast Tapti og er í Mið-lndlandi, og kom þó til mín
ungur piltur, sem sagðist hafa fundið einn vísundinn úr
hjörð sinni dauðan og étinn af tígrisdýri til hólfs. Klukk-
an var hólf fimm síðdegis, og tók það okkur klukkutíma
að komast ó staðinn, þar sem atburður þessi hafði gerzt.
Tígrisdýrið hafði dregið bróðina ó afvikinn stað og hulið
hana til hólfs undir laufblöðum. Við komum hræinu ó
fjóra fætur með erfiðismunum, og huldum laufi, en ég kaus
að sitja undir tré meðan ég væri að bíða eftir tígrisdýr-
inu i stað þess að gera mér fylgsni uppi í tré eins og venju-
legt er. Við gerðum lítinn sléttan flöt handa mér að sitja
ó og girtum hann afhöggnum greinum, í tólf metra fjar-
lægð fró staðnum. Bambusstöng var skorðuð fyrir
framan mig, og ó hana festi ég vasaljósið mitt. Um leið
og þessu verki var lokið, heyrðum við gólið í sjakalanum,
sem gaf til kynna að hann væri ó veiðum í fylgd með
tígrisdýri, og lét ég þó fylgdarmenn mína og aðstoðar-
menn fara.
Eftir stutta stund kom tigrisdýrið nær, urrandi og bölv-
andi með mestu lótum, og ég var að vona að það slysað-
ist ekki til að setja sig beint í fvlgsni mitt. En það var
komið til að fó sér að drekka í lindinni, og að því loknu
fór það og urraði í sífellu eins og það væri til alls víst.
Ég var hræddur um, að það væri alfarið, en það kom aft-
ur eftir tvo tima og fór þó rétt hjó mér ón þess að verða
min vart. Tígrisdýr hefur sama sem enga þefskynjun, og
sannaðst það morguninn eftir að það hafði farið svo
nærri mér, að ég hefði getað nóð til þess með hend-
inni.
Oðar en það byrjaði að éta bróð sina kveikti ég ó
vasaljósinu. Þetta var afarstórt tígrisdýr og það sneri
sér þegar við er það só Ijósið, og starði i það. Það var
ó að gizka í tólf metra fjarlægð. Ég held að ég hafi
aldrei séð stórfenglegri sjón. Dýrið var svo nærri að vasa-
Ijósið lýsti ekki ó annað en gulbröndóttan skrokkinn og
hvassar vígtennurnar.
Ég óttaðist að það mundi stökkva ó mig, svo ég hleypti
af þegar í stað. Dýrið snerist í lofti tvisvar og hvarf inn
í skógarþvkknið. Ég bjóst við að það dræpist, en mér til
mikillar furðu hevrði ég að það var að komast upp ó
bakkann hinum megin, þar sem það lagðist niður og
fór að urra, færði sig svo til og hélt ófram að urra. Ég hlóð
byssuna og vegna þess að mér þótti öruggast að vera
kyrr ó sama stað, settist ég og ætlaði að vera ó verði
það sem eftir lifði nætur, enda hevrði ég urrið í tígris-
dýrinu alltaf við og við þar sem það ló í 35 metra fjar-
lægð.
Það fann ég, að þó að ég sæi skammt fró mér, var
mikið unnið við að vera kyrr ó sama stað og bæra ekki
ó sér. Hvað vel sem tógasæti er gert, vill braka og skrjófa
í því við hverja minnstu hreyfingu, og margt tígrisdýr-
ið, sem hefur verið að laumast að bróð sinni eða vatns-
bóli, hefur fælzt við að heyra þessi annarlegu hljóð í
frumskóginum, þar sem allt er annars dauðahljótt, og
að morgni hafa ekki fundizt eftir það önnur merki en
förin eftir þófana.
Nú varð ég svo þyrstur að ég gat ekki stillt mig um
að fó mér að drekka úr legilflöskunni minni, en hve var-
lega sem ég fór að, heyrðist ofurlítið gutl í vatninu, og
þetta heyrði tígrisdýrið og svaraði því með reiðilegu
Framhald á bls. 39.
I
ATAFA
Frásögn efftflr
St. «1. Birne
A næsta augabragðl var það
komlð yffir bambusstengurnar
og Snn f ffylgsni mitt og búlð að
bflta mlg f öxlina urrandi og
klörandi