Vikan


Vikan - 09.03.1967, Blaðsíða 11

Vikan - 09.03.1967, Blaðsíða 11
HUN SVEtF eiNS oa VENUS H-ALOFrANWA- INN I FARFEGfVRVHÍp 'BEÍNr AF PARFjÚm-SkÝÍ vi£> LOFTSKÓ’k HiVlNARlKÍS, ur í flughöfninni á ófangastaö. Það eru ein allra fullkomnustu þægindi sem völ er ó í feröalögum nú til dags. lugféiögin eru sér vel meÖvitandi um þennan almenna ótta viÖ flug- ið og þau stóru gera eitt og annað til þess að dreifa athygli manna meðan á fluginu stendur, t.d. með kvikmyndasýningum en þær eru nú orðnar fastur liður, t.d. í Atlandshafsfluginu hjó Trans World Airlines. Mörgum þykir lítilmannlegt að gera mikið úr því að þeir séu með hjartað í buxunum alla leið, en segja: Eg er afskaplega feginn þegar því er lokið. Eða: Alltaf er ég feginn þegar hjólin snerta flugbrautina. Sjaldan hefur sézt á prenti eins hressileg lýsing ó flughræðslu og hjó Örlygi Sigurðssyni, listmólara, í nýlegri bók hans, Þóttum og dróttum, sem út kom á síðasta óri. Örlygur er sennilega hið mesta karlmenni fyrst hann viðurkennir svona umsvifalaust að hann fljúgi með hjartað í buxunum, en þannig hljóðar fyrirsögnin ó umræddri ritgerð og er nú rétt að gefa Örlygi orðið: „Jæja, það er þó alltaf huggun og öryggi ( að eiga blessaða konuna, sem á Storkinn, og hafa hana sér við hlið, traustvekjandi og þrautseiga á slíkri örlagastund til að gr(pa sjálft hjartað í brjósti sér, hugsar hátt- virtur höfundur þessarar bókar, þegar hann stlgur upp 1 Sólfaxa með hjartað á hraðri niðurleið. En Storkurinn er alltaf birgur af bleijum. Og nú rifjast upp slysfarir kokhraustra Norðlendingsins, sem missti allar krás- irnar frá Hótel KEA aftur úr sér, eins og gamall og svikull framhlaðn- ingur höglin, þegar flugfaxinn lyfti sér skyndilega yfir Oddeyrina. Stork- urinn var farinn að fljúga löngu á undan Flugfélagi íslands, og hefur því öðlazt ól(kt meiri reynslu og skiln- ing á Kðan flugfar- þega en mörg virðu- leg flugfélög þessa flugóða heims. Dauðinn er ( sjálfu sér ekki til að óttast. Deyjum við ekki ( vitund okkar daglega, þegar við sofnum draumlausum svefni? En hræðslan við dauð- ann er vítiskvöl, hvernig við deyjum og með hvaða hætti við bregðumst dauðanum. Hræðsla við hræðsluna. Þeir hljóta að vera hugmyndalausir og tilfinningasljóir, sem aldrei hafa verið helteknir dauðabeyg við ein- Framhald á bls. 37. 10. tbi. vrKAN 11
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.