Vikan - 28.09.1967, Blaðsíða 50

sé þú sefur ennþá nakin — jafn-
vel ein.
Augu hans hvíldu á nöktum lik-
ama hennar með glettnislegri við-
urkenningu. Það var eins og hann
væri að rifja eitthvað upp fyrir
sér, sem hann hafði þekkt fyrir
löngu og kæmist nú að því, að það
væri betra en hann minnti. Hún
gerði enga tilraun til að hylja sig,
en sagði: — Já. Viltu rétta mér
sloppinn?
Hann reis á fætur, tók slopp úr
hvítu, deplóttu næloni yfir nælon-
tafti, af fótagaflinum og rétti henni.
Sneri svo aftur til stólsins. — Þú
svafst f öllum fötunum fyrri helm-
ing ævinnar og vilt nú aldrei fram-
ar sofa í fötum af neinu tagi, var
það ekki þannig?
Hún kinkaði kolli. Kongóvopnið
var aftur komið undir koddann og
varaiiturinn á náttborðið. Hún vafði
um sig sloppnum og horfði á Mike
Delgado á meðan; hún fann gam-
alkunnan sting fyrir bringspölunum
og vissi, að hjartslátturinn var orð-
in örari. Það fór f taugarnar á
henni og hún sagði næstum reiði-
lega:
— Hvaða leið komstu inn? '
— Af svölunum. Hann bandaði
letilega með hendinni f átt til
gluggatjaldanna. — Ég hefði get-
að hringt eða bankað. En það er
erfitt að venja sig af gömlum sið-
um, eins og þú veizt.
Blágræn augu glitruðu glettnis-
lega.
— Er það? Það hefur mér ekki
fundizt.
— Samt sefurðu enn nakin.
Hún yppti öxlum og tók sfga-
rettu upp úr gullveski á náttborð-
inu og kveikti í. — Og þú reykir
ekki enn? spurði hún.
— Alltaf jafn dyggðugur. Hann
hafði lag á að bera langa hökuna
þannig til, að hann varð eins og
prestslegur. Þetta hafði alltaf kom-
ið henni til að hlæja og hún hló
nú, en þessi sami vottur af spennu
var kyrr hið innra með henni. Bak
við spennuna, sem var Ifkamlegs
eðlis, vann nú hugur hennar hratt,
meðan hún vóg og mat möguleik-
ana.
Mike Delgado var vel heima f
þeim hópum, sem hún hafði tekið
sér fyrir hendur að kanna, og vel
kunnugur á ýmsum sviðum. Það
var meira en mögulegt, að hann
gæti staðfest grun Tarrants, að
minnsta kosti að einhverju marki.
En Mike gerði ekkert, nema hann
hefði sjálfur hag af þvf. Ef hún
spyrði hann beint út, myndi hún
aldrei komast að því, hvort svar-
ið væri satt eða logið. Jafnvel
þótt hann vissi það, gat hann log-
ið, til að auðvelda sér sínar eigin
fyrirspurnir, meðan hann væri að
komast að því, hvort eitthvað væri
honum f hag f þessu.
Henni gramdist þetta ekki. Þetta
var hluti af leik, sem hún hafði
leikið of lengi sjálf til að hafa
nokkurn rétt til að láta sér gremj-
ast. Framhald næst.
mátti skjóta gusu af samþjöppuðu
táragasi, nægilegu magni til að
lama mann á sex feta færi. Hún
greip um það og leitaði með þum-
alfingrinum að rofanum á lampan-
um.
Hún sat uppi í sömu andrá og
mild birta baðaði herbergið.
Innan við gluggatjöldin sat mað-
ur í hægindastól. Hann var f Ijós-
drapplitum jakka og dökkum bux-
um, f hvítri skyrtu með dökkbláa
þverslaufu. Hárið var þykkt, dökkt
og fremur sítt, en vandlega greitt.
Augun voru blágræn og glaðleg í
sólbrúnu andliti með langri höku,
andlitið með þessum sérkennilega,
þróttmikla svip, sem svo oft verð-
ur árangur af blöndu frsks og
spænsks blóðs.
Modesty studdist við höndina,
sem hélt á kongóvopninu, og fann
kunnuglegan hrísling fara um Ifk-
amann, eins og litlar heitar kúlur,
sem þufu um undir hörundinu. Hún
lokaði huganum fyrir þvf og sagði:
— Sæll, Mike.
— Sæl, þú. Röddin var þýð og
vottaði ofurlítið fyrir hreim. — Ég
Hvað kostar Vikan?
Kr. 27.11 ef þú gerist áskrifandi
Símar 36720 og 35320
50 VIKAN 39-tbl-