Vikan - 11.01.1968, Síða 11

' ' - V. *!

■
■
P|
*• ,
Ragnarök Dresdenar, séð úr elnni
árásarflugvélinni. Önnur er á mynd-
inni til vinstri.
Ein af glæsilegri hliðum stríðsins. —
Árásarflugfloti frá Vesturveldunum f
leiðangri. Flogið er hamalt að hætti
villigæsa, og umhverfis sprengjuflug-
vélarnar fara sveitir orrustuflugvéla
þeim til verndar.
Kjarnorkusprengjan sem slétti úr Híró-
símu gcrði ásamt fleiru að vcrkum, að
árásin á Dresden vakti tiltölulega litla
athygli. Þó fórust „aðeins" rúmlega sjö-
txu þúsund manns í Hírósímu (þaðan er
myndin) en líklega að minnsta kosti
hálfu fleiri í Dresden, þótt á hana væri
aðeins varpað venjulegum sprengjum.
gerð til að merkja skotmarkið
með svifblysum og ljóssprengj-
um. Klukkan þrettán mínútur
yfir tíu var Lancaster-flotinn yf-
ir borginni dauðadæmdu. Árásin
stóð yfir í stundarfjórðung að-
eins, en áhrif hennar urðu þeim
mun ægilegri. Að henni lokinni
stóð mestöll miðborgin, þar á
meðal gamli borgarhlutinn með
öllum merkustu sögu- og menn-
ingarminjum staðarins, í ljósum
loga. Og þó var þetta smáræði
á móti þeim ógnum sem fylgdu
næstu atlögu.
Um varnir af hálfu Þjóðverja
varð sama og ekkert. Um þessar
mundir var orrustuflugfloti
þeirra ekki orðinn nema svipur
hjá sjón og átti auk þess erfitt
um vik vegna eldsneytisleysis.
Þar á ofan hafði yfirstjórn hers-
ins nú skipað svo fyrir, að hon-
um yrði fyrst og fremst beitt
til aðstoðar hernum í víglín-
unni, þar sem hans var að vísu
meira en full þörf, en þetta gerði
að verkum að færri orrustuflug-
vélar en áður voru til taks að
verjast sprengjuárásum Vestur-
veldaxma. Vegna bensínleysisins
var líka sjaldnast öðrum hleypt
á loft en beztu flugmönnuniun,
„ásunum“ svokölluðu, en meira
að segja til þess þurfti sérstakt
leyfi frá yfirstjórn hlutaðeigandi
flughers. í Klotzsche, rétt utan
við Dresden, hafði fyrsti her
Luftwaffe að vísu flugstöð, en
yfirmaður hans sat í Döberitz,
skammt frá Berlín. Talsverðan
tíma tók að ná sambandi við
hann og fá flugtaksleyfi, og þeg-
ar það um síðir var fyrir hendi,
var það um seinan. Árásarflug-
flotinn hafði þá lokið verki sínu
og var kominn af stað heim-
leiðis.
Jafn brjóstumkennanlegir voru
varnartilburðir loftvarnarliðs
Dresdenar sjálfrar. Það var sök-
um manneklu mestanpart skip-
að nýfermdum drengjum úr Hitl-
ersæskunni, og loftvarnarbyss-
urnar sem þeir höfðu til umráða
voru litlar og skammdrægar;
langdrægustu byssur þeirra
höfðu löngu verið fluttar á aðra
staði, sem taldir voru í meiri
hættu. Bretar misstu að vísu
eina flugvél í þessari lotu, en
henni grönduðu þeir sjálfir. Varð
hún af slysni fyrir sprengju, sem
annar Lancaster hafði kastað.
Flestar hernaðaráætlanir fara
að meira eða minna leyti út um
þúfur vegna ófyrirsjáanlegra at-
burða, en svo varð ekki um þetta
meistarastykki Harrisar flug-
marskálks. Eins og hann hafði
gert ráð fyrir, þusti slökkvilið
Dresdenar ásamt hjálparsveitum
af ýmsu tagi inn á árásarsvæðið
jafnskjótt og Lancaster-vélarnar
voru á brottu. Það hvarflaði ekki
að borgarbúum að fleira yrði
gert að sinni. En klukkan hálf
tvö um nóttina birtist nýr Lan-
caster-floti yfir borginni, og var
sá hálfu meiri en hinn fyrri og
vel það, fimm hundruð tuttugu
og níu vélar alls. Farmur þeirra
var auk þess enn ægilegri en
hinna fyrri, sem fyrst og fremst
höfðu flutt venjulegar sprengjur,
þótt þungar væru. En sjötíu og
fimm prósent sprengjufarms
annars flotans voru eldsprengjur,
og nú rigndi þeim eins og loft-
steinaéli yfir íbúa hinnar hrjáðu
borgar, sem þegar töldu sig hafa
fengið meira en nóg af djöful-
dómi stríðsins.
í þessari atlögu, sem varð
banabiti Dresdenar, tóku þátt
Framhald á bls. 34.
2. tbi. YIKAN 11