Vikan - 28.03.1968, Blaðsíða 30

SKYRTUR
SLAUFUR
SOKKAR
SKÓR
'TERYLENE’
Polyester l ibre
jfermmsarfötin
1MIKLU ÚRYAUI
NÝ EFNI*NÝTT SNIÐ
HVAR EB OBKIH BAHS HflA?
ÞaS er alltaf sami leikurinn í henni Yndisfríð okkar. Hún hefur
falið örkina hans Nóa einhvers staðar í blaðinu og heitir góð-
um verðlaunum handa þeim, sem getur fundið ö'rkina. Verð-
launin eru stór konfektkassi, fullur af bezta konfekti> og fram-
leiðandinn er auðvitað Sælgætisgerðin Nói.
Síðast er dregið var hlaut verðlaunin:
Björn Þórisson, Fífuhvammsvegi 33.
Vinnittganna má vrtja í skrifstofu Vikunnar.
Nafn.........
Heimili .
Örkin er á bls.
til vill ekki fyrst og fremst varning-
urinn sem freistar, heldur aðferðin:
hið spennandi prútt.
Ekkert er hægt að skoða mark-
verðara í Lúxor en hofið mikla í
Karnak, nema siglt sé á báti yfir
Níl til Dals konunganna, þar sem
grafirnar eru. Við gerum það á
morgun.
í Lúxor eru engir bílar. Við setj-
umst upp í hestvagna og ökum til
Karnak, sem er þrjá kílómetra frá
Lúxor. Ekillinn er viðfelldinn og
ræðinn. Við spyrjum hann spjörun-
um úr um Egyptaland nútímans.
Hann segir okkur meðal annars, að
ksólaskylda sé nú í landinu; öll
börn, jafn ríkra foreldra sem
snauðra, séu skyldug til að ganga
menntaveginn. Fyrstu árin hafi for-
eldrum verið í sjálfsvald sett, hvort
þeir létu börnin læra eða ekki. Það
gekk ekki vel. Foreldrarnir hafa
sjálfir engrar skólagöngu notið og
fá ekki skilið najuðsyn menntunar.
En nú er gengið hart eftir því, að
öll börn gangi ( skóla.
Það ber ekki allt upp á sama
daginn, segir ekillinn og brosir. Við
byrjuðum i núlli fyrir nokkrum ár-
um. En bráðum fer árangurinn að
koma f Ijós.
Ég hafði hugboð um það fyrir,
að hofið í Karnak væri ótrúlega
stórt og mikilfenglegt; 375 metrar
á lengd, helmingi lengra en Péturs-
kirkjan í Róm, sem er stærsta guðs-
hús kristinna manna. En sjón er
ævinlega sögu ríkari. Mér verður
hugsað tily Hallgrímskirkju, því að
alltaf er hugurinn hálfur heima,
hvert sem landinn fer. Hún er eins
og sandkorn í samanburði við þetta.
Meðfram innganginum að fram-
hlið hofsins liggja Ijónatraðir. Dýr-
in eru höggvin úr hvítu alabasti og
öll nákvæmlegn eins. Þegar inn er
komið blasa við háir múrar og súl-
r, sem tevaja sig til himins. Við
gönaum áfram og alltaf taka nýj-
ar vistarverur við hver af annarri,
stöðugt stærri og hærri og víðari.
Hvdíkur skóaur af súlum! Mér dett-
ur í hug fjarskyldur hlutur: ævin-
týri Andersens um soldátinn, sem
fór ofan í tréð í leit að fjársjóði.
Alltaf urðu augun í varðhundunum
stærri og stærri: eins og undirskál-
ar, eins og mylluhjól, eins og sjálf-
ur sívali turninn.
Skipulag hofsins er afar flókið
og ekki tókst mér að fá neina heild-
armynd af því í svo stuttri heim-
sókn. Það var reist á löngum tíma
og bætti hver konungur einhverju
við, svo að ekki er að undra, þótt
erfitt sé að átta sig á heildinni.
Einna minnisstæðastir verða tveir
óbeliskar. Annar stendur uppi, 30
metrar á hæð og hvergi samsettur.
Hvernig unnt hefur verið að höggva
slíkan drang í heilu lagi er ofvax-
ið mlnum skilningi. Önnur óbeliska
liggur brotin á jörðinni, en upphaf-
lega munu þær hafa verið fjórar.
Loks höfum við gengið hofið á
enda og þar tekur við helg tjörn.
Það liggur við, að mig suidli eftir
alla þessa súlnamergð. Þess vegna
er kærkomið að tylla sér og horfa
N____________
30 VIKAN 12- tbl-