Vikan - 28.03.1968, Blaðsíða 39

NVTT TRÁ RAFHA
r

56 LÍTRA OFN
MEÐ LJÓSI,
yfir og undirihta
stýrt með hita-
stilli. Sérstakt
glóðarsteikar-
element (grill).
Klukka með
Timer.
____________________/
mánuð höfðu Rússarnir harðneit-
að að hlusta á Lucy. Nú tilkynntu
þeir Foote að allt efni frá hon-
um skyldi talið sérlega verðmætt
og sendast á undan öðru. Lucy
skyldi fá sjö þúsund svissfranka
í kaup á mánuði, en það var
mikil summa á þeirri tíð.
1
RANNSÓKN HAFIN
Rússar gátu í upphafi ekki not-
að sér það stórkostlega hagræði,
sem þeir höfðu af því að vita
áætlanir Þjóðverja fyrirfram.
Þeir höfðu of seint farið að hlusta
á viðvaranir Rösslers og þurftu
nokkum tíma til að jafna sig eft-
ir þær hroðalegu ófarir, sem þeir
fóru í upphafi stríðsþátttöku
sinnar.
Smám saman fór Þjóðverja að
gruna að leynilegustu skipanir
yfirherstjórnar þeirra beinlínis
rynnu út úr landinu. Tvær meg-
ináætlanir höfðu verið gerðar
fyrir árásina á Rússland. Þegar
Þjóðverjar unnu Smólensk, brutu
þeir upp skáp í eigu rússnesku
herstjórnarinnar og fundu þar
báðar áætlanimar í rússneskri
þýðingu, ásamt tilkynningu um
hvor þeirra yrði notuð. Víðar
gerðu þeir álíka hryllingsupp-
götvanir.
Þegar Brýansk féll Þjóðverjum
í hendur, fundu þeir í viðbót
nokkur eintök af eigin árásar-
áætlunum á tungu óvinarins. Þá
ofbauð þýzku herstjóminni svo,
að hún tilkynnti bæði upplýs-
ingaþjónustu hersins og SS
(Sicherheitsdienst, SD) um mál-
ið. Yfirmaður síðarnefndu stofn-
unarinnar var sá alræmdi Rein-
hard Heydrich. Líkt og Hitler ól
hann með sér rótgróna vantrú á
þýzku herforingjastéttinni og
ákvað þegar að hefja rækilega
rannsókn. Stjóm rannsóknarinn-
ar fól hann í hendur næstráðanda
sínum í SD, Walter Schellenberg,
brígöðuforingja í SS, sem þá var
þrjátíu og tveggja ára að aldri
og yngstur nasistaforingjanna. —
Þá var komið fram í október
1941.
í upphafi að minnsta kosti lét
Schellenberg sér ekki til hugar
koma að rannsaka hjörtu og
ným herforingjastéttarinnar eins
og hún lagði sig. Þá samanstóð
hún af um þrjú þúsund hershöfð-
ingjum og um þrjú hundruð og
tuttugu þúsund öðrum liðsfor-
ingjum. 1 staðinn ákvað hann að
beina athyglinni að því atriði,
sem flestir njósnahópar fyrr eða
síðar flöskuðu á: skeytasending-
unum.
SD hafði þá nýverið látið
byggja risavaxna hlerunarstöð í
Dresden, og Schellenberg skip-
aði svo fyrir að þaðan skyldi
rækilega fylgzt með tortryggi-
legum sendimerkjum. Á þeim ár-
um var ljósvakinn að vísu krökk-
ur af óskiljanlegum merkja-
romsum, en sérfræðingarnir voru
margir og þeir voru engir við-
vaningar. Dag og nótt lögðu þeir
eyrun við hverju grunsamlegu
tákni. Sér til hægri verka úti-
lokuðu þeir fyrst merki, sem þeir
þekktu, á hvaða bylgjulengdum
sem þau voru send. Þar á meðal
voru þau köll, sem bárust frá
yfirherstjórnarstöð Foringjans.
Þannig sluppu hershöfðingjarnir,
sem sendu upplýsingarnar til
Rösslers.
Annað atriði átti mikinn þátt
í að vemda samsærismennina
tíu, en það voru hin stöðugu sam-
særi annarra hershöfðingja gegn
Hitler og nasismanum. Bæði
Hitler og SD vissu vel um úlfúð
herforingjanna gagnvart Foringj-
anum og flokki hans. Þegar þol-
inmæði þeirra þraut eftir bana-
tilræðið tuttugasta júlí 1944, voru
“•tbl VIKAN 39