Vikan - 15.08.1968, Blaðsíða 6

B Ú S L w O Ð
SKATTHOL MEÐ SPEGLI OG SKRIFBORÐSPLOTU.
VERÐ KR. 6.900,00.
PÓSTSENDUM.
B Ú S L w O Ð
HÚSGAGNAVERZLUN
VIÐ NÓATÚN — SfMI 18520

readGerma"
'e >to9ee
ntev
tV^e
auW^y: nuette,
í°r aíttc\es-^rtP0\\ers
our \arð® _^rtta\n\nð
t968/69
conta'
\ea6'n9
w v°"'“e“öa«'°9Ue„To.Ö0O art'Ttu"oPe. 0<TL*ri<»4
dresses W 0V 9°odS’ ______-^o
reatvane^ ______—
S.odUS*'^eow'09"6
Lrtrtft • »U*
P0
a 9r
^18'*
„r>n< ■'eme.
FITUNARKÚR
Elsku Póstur!
Það er alltaf verið að
birta í blöðunum ráðlegg-
ingar til kvenna, sem eru
of íeitar. Stöðugt les mað-
ur um nýja og nýja megr-
unarkúra. Þessi skrif eru
því miður aðeins til að
ergja mig. Ég er nefnilega
grindhoruð, aðeins 45 kg
og 165 cm há. Eg vona nú,
að þú eigir í pokahorninu
einn sérstaklega fínan „fit-
unarkúr“ handa mér. Hann
þarf helzt að vera svo góð-
ur, að ég fitni um 3 kg á
st.uttum tíma.
Með ástarkveðju,
Dúlla.
Það er alltaf mikil guðs-
blessun að fá bréf, sem eru
öðruvísi en önnur bréf. —
Þetta er í fyrsta skipti í
langan tíma, sem við erum
beðnir að birta „fitunar-
kúr“. Líklega stafar þetta
af því, að nú um nokkurt
skeið hefur verið í tízku,
að kvenfólk sé grindhorað,
cins og Twiggy og fleiri
frægar stjörnur úti í heimi.
En nú kvað þetta vera lið-
in tíð. Nú vilja menn aft-
ur hafa kvenfólkið svolítið
bústið og þriflegt. — Þú
skalt fletta gömlum blöð-
um, sem þú átt í fórum
þínum, og Iesa vandlega
allar frásagnir um „óbrigð-
ula“ megrunarkúra. Þar er
gjarnan tekið fram, hvað
feitar konur mega EKKI
borða, svo sem brauð og
smjör og kartöflur og
rjóma og hvers konar sæt-
indi. Af þessu öllu skaltu
borða eins mikið og þú
getur í þig látið!
EINMANA OG
SJÓNVARPSLAUS
Kæri Póstur!
Ég ætla nú að byrja á
því að þakka fyrir allt
gamalt og gott. Þú ert það
skemmtilegasta við Vik-
una, Póstur minn. Reyndar
les ég allt í henni, nema
Angelique. Mér finnst hún
leiðinleg.
Erindi mitt var annars
þetta: Fyrir fáum vikum
las ég hjá þér bréf frá
tveimur einmana mann-
eskjum. Þú hjálpaðir þeim
til að komast í bréfasam-
bönd. Nokkru seinna birt-
ist bréf frá konu, sem svip-
að var ástatt um. Hún ráð-
lagði öllum þeim, sem ein-
mana eru, að fá sér sjón-
varpstæki.
Nú vill svo til, að ég er
líka mjög einmana. En ég
bý ekki á sjónvarpssvæð-
inu. Þar af leiðandi neyð-
ist ég til að fara að ráðum
hinna fyrri.
Ég er tuttugu ára, og mér
finnst ég vera fjarska ein-
mana, síðan unnusti minn
yfirgaf mig fyrir þremur
vikum. En nú er ég orðin
leið á að vera einmana og
langar að komast í bréfa-
og vináttusamband við pilt
á svipuðum aldri og ég.
Bezt væri, að hann væri
einmana líka, ef slíkir
piltar eru þá til nú á dög-
um. Og hann má gjarnan
eiga heima í sveit, því að
ég hef alltaf haft áhuga á
búskap og öllu honum við-
víkjandi.
Ein einmana.
PS: Kæri Póstur! Fyrir-
gefðu skriftina. Bréfið er
skrifað uppi í rúmi. Staf-
setningin er sennilega held-
ur ekki upp á marga fiska,
því ég er svo sifjuð.
Þrjár vikur eru nú ekki
langur tími í eilífðinni. —
Margir hafa vafalaust mátt
þola einveru og einstæð-
ingsskap í lengri tíma. Við
skulum með ánægju koma
þér í bréfasamband við
pilt, ef það er hægt. Við
skorum því hér með á ein-
mana pilta, sem kannski
eiga heima í sveit, að
íreista gæfunnar og senda
okkur nöfn sín og heimil-
isfang. Þeir munu síðan fá
sent í pósti nafn og heim-
ilisfang þitt. Við erum
sannfærðir um, að margir
munu bregðast vel við, því
að fólk á öllum aldri bæði
í borgum og sveitum glím-
ir við einmanaleikann, ekki
síður nú á dögum en áður
fyrr. Og við getum að lok-
um huggað þig með því, að
þú getur horft á sjónvarp
í haust.
DARWIN OG APARNIR
Til Vikunnar.
Eg leyfi mér að mótmæla
rangtúlkun ykkar Viku-
manna á kenningu Dar-
wins í 29. tbl. í blaðinu
stendur á bls. 18 orðrétt:
„Allir þekkja kenningu
Darwins þess efnis, að
maðurinn sé kominn af öp-
um.“
ASa