Vikan - 27.03.1969, Blaðsíða 48

—
RIERPONT ÚR
Allar gerSir af
Pierpont úrum:
vatnsþétt
höggvarin
óbrjótanleg fjöður
sjálfvintla
tlagatal
árs ábyrgð
GLÆSILEG
FERMINGARGJÖF
Á GÓÐU VERÐI
SENDI GEGN
PÖSTKRÖFU
HELGIGUHMUNDSSON
úrsmiður
Laugavegi 96 — Sími 22750
(Við hlið Stjörnubíós)
V

Fermingargjöfin í ár er
LENCO plötuspilari
L.ENCO eru
heimsþekktir
fyrir gæði og
gott verð
LENCO piötuspilarar eru fyrirliggjandi í
mörgum gerðum, einnig fyrir þá
kröfuhörðustu
Sjón og heyrn eru sögu ríkari
LENCO er svissnesk gæðavara
unnaí cyfnzehMon Lf
Suðurlandsbraut 16 - Reykjavik - Símnefni: »Volverc - Sími 35200
Suðurlandsbr. 16 - Laugav. 33 - Sími 35200
lega að öxl sinni og strauk kinn
við kinn hennar. — Já, ég held það,
sagði hann. — Ég er viss um það.
Og um stund var Oryx-antilópan
algerlega gleymd í notalegu eld-
húsinu hennar frú Deverell ....
☆
Með bros á vör
Framhald af bls. 19.
Sálusorgarinn taldi að sjálfsögðu
skyldu sína að reyna að hafa
betrandi áhrif á svarta sauðinn,
og tók að tala yfir honum, af
mildilegri og réttsýnni alvöru.
Listamaðurinn tók þessu öllu vel
um hríð, en sneri sér svo með
hægð, að prestinum og sagði: —
Etið þér skít, séra prestur minn,.
og það töluvert!
Á öðrum stað var það, að prest-
ur fór inn á rakarstofu til að fá
sig rakaðan. Þetta var meðan
rakarar rökuðu enn, sem sagt
fyrir þann tíma að þeir fóru að
rétta kúnnanum rafmagnsrakvél,
þegar hann bað um rakstur. Nú,
rakarinn var ekki alveg allsgáð-
ur þennan dag, og það tókst svo
óhönduglega til, að hann rispaði
prestinn eitthvað undir nasrót-
unum. En presturinn var hæg-
lætismaður og í stað þess að
spretta formælandi upp úr sæt-
inu og lumbra á rakaranum, taut-
aði hann hógværlega:
— Já, áfengið, áfengið...
— Já, er það ekki satt? sam-
sinnti rakarinn áfjáður. —
Afengið gerjr húðina svo stökka
og viðkvæma, að hún springur
bara af minnsta tilefni!
Stúlka, sem kallar sig Á. K.
sendir okkur eftirfarandi sögu i
bréfi:
í fyrrahaust kom ég suður til
Reykjavíkur og leigði mér her-
bergi í gamla austurbænum.
Herbergið. var án húsgagna og
ekki einu sinni gluggatjöld fyrir
glugganum. Ég hafði ekki mikla
peninga, nema það sem ég var
búin að spara fyrir skólanum og
tímdi ekki að kaupa mér mikið
inn. Ég hringdi í mömmu sem
lofaði að senda mér dívan, borð,
kommóðu, tvo stóla og glugga-
tjöld. Meðan ég beið eftir þessu,
var ekki um annað að ræða en
sofa í svefnpoka og vindsæng,
sem ég fékk lánað hjá frændfólki
mínu hér í Reykjavík..
En strax fyrsta kvöldið tók ég
eftir því, að maður hinum megin
við götuna var að glápa á mig,
þegar ég var að hátta. Glugginn
tekur alla breiddina í herberginu,
svo ég gat ekki vikið mér undan,
var samt að reyna að hátta mig
liggjandi á hnjánum undir glugg-
anum. En svo hélt maðurinn
áfram, daginn eftir og um kvöld-
ið, að glápa inn til mín jafnt og
þétt, og líka næsta dag. Þetta
var ungur maður og bara sætur,
en óþolandi að hafa hann alltaf
glápandi þarna seint og snemma,
hreinasti dónaskapur. Svo þegar
hann var búinn að stara á mig
þarna í þrjú kvöld, í hvert skipti,
sem ég reis upp af vindsænginni,
var mér nóg boðið. Ég fór á fæt-
ur klukkan hálf átta morguninn
eftir, snaraði mér út og yfir göt-
una og barði upp hjá þessum
manni. Þegar hann kom, hálf-
sofandi, úfinn og ófrýnilegur, í
morgunslopp, spurði ég: — Ég
finn hvergi sokkana mína. Þú
hlýtur að geta sagt mér, hvar ég
lét þá í gærkvöldi!
Ég hélt, að hann yrði rok-
spældui', en það varð hann alis
ekki. Hann leit svolítið snöggt á
mig, en sagði svo með mestu um-
hyggjusemi: — Nei, því miður
sá ég það ekki. En ef þú vilt að-
eims hinkra, meðan ég fer í föt-
in, skal ég koma og hjálpa þér
að leita. Þeir hljóta að vera ein-
hvers staðar fyrir neðan glugga-
kistuna.
— Nú, hann kom ekki með
mér í það skiptið, bætir Á.K.
við, — en hann hefur komið
nokkrum sinnum síðan. Og á
öskudaginn settum við upp
hringana — hvar haldið þið?
Liggjandi á hnjánum undh'
glugganum mínum!
Happy ending, eða hvað?
Þetta var saga Á.K., en nú
skulum við, víkja okkur i
Menntaskólann i Reykjavík.
Þaðan eru ýmsar sögur sagðar
skoplegar af viðskiptum kennara
og nemenda, einkum þó einum
kennarnum, ungum manni og
örhuga. Hann tekur gjarnan
drjúgum upp í sig, er stórorður
og harðorður, enda er hann
stundum uppnefndur eftir heiti
iíkamshluta þess, sem orðin koma
út um. Stúlkurnar í einum
kvennabKíkknum hugðust eitt
sinn ger.a uppreisn undan orð-
hákshætti hans, einkum þóttust
þær illa geta unað, þegar hann
var að þieirra dómi klúr eða
jafnvel k.lámfenginn í orðum.
Uppreisnin var í því fólgin, að
næst þegar hami gerðist heldur
óheflaður ,í orðum, ætluðu þær
að standa upp allar sem ein og
arka út.
Ekki leið á löngu þar til kenn-
ari þessi ki 2mux í tíma, gengur
fasmikill og hraðsltígur að púlt-
inu og segú ::
— Jæja, stúlkur, nú er það
ljótt. Það <:r orðinn stórkostleg-
ur hörgull á gleðikonum í París!
Samkvæmt fyrirframgerðri á-
ætlun risu stúlkurnar á fætur og
snöruðust *til dyra, hnarreistar
og hneyksSaiðar. Þá leit kennar-
inn upp, lyJEti hendinni og sagði
í fortölutón^:
— Svona, stúlkur mínar, það
liggur ekke rt á, flugvélin fer
ekki fyrr ej a í fyrramálið!
í sama bél <k kvað vera stúlka,
sem hefur þi að fyrir sið að vilja
vita alla skaj iaða hluti um náms-
efnið, og geri r kennurunum hel-
vítið heitt mt :ð því að vera seint
og snemma J 'éttandi upp hönd-
ina með spum ningar á vörum —
sumar þannig. að þeir ráða ekki
48 VIKAN 13' tbl-