Vikan - 17.09.1970, Page 42

í meir en hálfa öld hefur
HEMPELS
skipamálning haft forystuna á heimshöfunum
Yfir 50 ár eru liðin, siðan J. C. Hempel í Kaupmanna-
höfn hóf framleiðslu á skipamálningu. HEMPEL's
skipamálningin er nú framleidd i 19 verksmiðjum og
seld úr birgðastöðvum við 185 hafnir um allan heim.
HEMPEL's MARINE PAINTS rekur umfangsmikla rann-
sókna- og tilraunastarfsemi, ekki aðeins í Kaupmanna-
höfn, heldur einnig I Bandarikjunum, Sviþjóð, Eng-
landi og viðar. Þar er stöðugt unnið að endurbótum
málningarinnar.
Miklar kröfur eru gerðar til skipamálningar, sérstak-
lega af flokkunarfélögunum. Stærstu flokkunarfélögin,
eins og t. d. Lloyd's, Norsk Veritas, Germanische
Lloyd’s o. fl. hafa öll viðurkennt hinar ýmsu tegundir
HEMPEL's skipamálningar.
Slippfélagið i Reykjavik h.f. hefur einkaleyfi til fram-
leiðslu á HEMPEL's skipamálningu hérlendis. Það fær
þvi nýjar formúlur og upplýsingar um endurbætur send-
ar frá aðalstöðvum HEMPEL's jafnótt og þær eru gefn-
ar út.
Þannig tryggir Slippfélagið sér og yður, beztu fáan-
legu vöru á hverjum tima.
Framleiðandi á íslandi:
Slippfélagið íReykjavíkhf
Málningarverksmiðjan Dugguvogi - Símar 33433 og 33414
Fýlan af honum gegnsýrði íbúð-
ina.
Hann rak börnin á fætur
klukkan sex á morgnana. Þá fór
hann á fætur, þegar hann var
lítill. Hann rak okkur í rúmið
klukkan níu, þá vildi hann sofna.
Ég vonaði að ég inni í mér
gerði uppreisn, en hún vildi
heldur flýja inn í jólalandið, og
lögtaksmaðurinn bannaði mér
það, svo ég stóð ein.
Það er hræðilegt, þegar maður
hefur alltaf átt tvíburasystur
inni í sér og flúið með henni, að
verða að standa eftir ein.
Ég var dóttir hans, móðir
hans, eldabuska hans, ráðskona
hans, vinur hans, læknir hans.
Hann át lyf allan daginn. Hvítu
pillurnar voru við hjartanu,
bleiku pillurnar við maganum,
gulu pillurnar við nýrunum og
rauðu pillurnar við gallinu.
Það tekur á líkamann að vera
lögtaksmaður.
Hann neyddi mig til að setj-
ast niður við ritvélina og skrifa.
„Peninga!" sagði hann. „Við
þurfum peninga til að borga
fallna víxla, áfallnar skuldir,
fyrri lögtök. Skrifaðu! Skrif-
aðu!“
Ég sat við ritvélina, þangað til
að mig verkjaði í bakið og ég
skrifaði, skrifaði.
Hann lamdi mig, ef ég skrif-
aði eitthvað, sem var ekki eins
og hann vildi, að ég skrifaði. Ég
skrifaði glæpasögur, smásögur,
barnasögur, sætar neðanmáls-
sögur, ástarsögur, væmnar sög-
ur.
Hann seldi sögurnar. Það
komu peningar fyrir þær. Stund-
um háar upphæðir. Hann neyddi
mig til að framselja ávísanirnar,
stakk þeim svo í slitið, brúnt
leðurveski og fór.
Ég inni í mér var í jólaland-
inu og augu mín voru ekki leng-
ur sæbarið, grænt gler.
Eftir viku hvarf Bláeyg mín.
Eftir tvær vikur hvarf Brúneyg
mín. Eftir þrjár vikur hvarf Jón
minn Jónsson, og ég var ein eft-
ir með manninum með útstæðu
eyrun, sem minnti mig á Dúm-
bó.
Mig langaði að sarga búrið ut-
an af mér með bitlausri nagla-
þjöl.
Ég var eins og leikbrúða, sem
beinaberir fingur ráku áfram, og
verst af öllu var sektin, sem
sagði mér að halda áfram.
Ógreiddar skuldir, vinna,
vinna. Ógreiddir víxlar, vinna,
vinna. Það bezta var samt, að
hann rukkaði inn peningana. Ég
hafði aldrei verið sérlega flink
við það. Hann hafði æfinguna,
fyrrverandi lögtaksmaður, nú-
verandi lögtakseigandi — að
mér og mér inni í mér, sem var
flúin í jólalandið.
Ég dó á laugardagsmorgni,
þegar lögtaksmaðurinn barði að
dyrum. Ég hafði dáið fleiri laug-
ardagsmorgna, en daginn sem
hann tók lögtak í mér og tók
Bláeygu og Brúneygu og Jón
minn Jónsson dó ég alveg.
Á kvöldin sat lögtaksmaður-
inn og las fyrir mig úr Biblí-
unni. Úr Orðskviðum Salómons.
Alltaf það sama.
Ég skil vel mig sem flýði inn-
an úr mér, inn í jólalandið.
„Son minn, gef mér hjarta
þitt
og lót vegu mína vera þér
geðfellda.
Því að skækja er djúp gröf
og annarleg kona þröngur
pyttur.
Já, hún liggur í leyni eins og
ræningi
og fjölgar hinum ótrúu milli
mannanna.
Hver æjar? hver veinar?
hver á í deilum? hvert kvart-
ar?
hver fær sár að þarflausu?
hver rauð augu?
Þeir sem sitja við vín fram á
nætur,
þeir sem koma saman til að
bergja á krydduðum drykkj-
um.
Horf þú ekki á vínið, hve
rautt það er,
hversu það glóir í bikarnum
og rennur ljúflega niður.
Að síðustu bítur það sem
höggormur
og spýtir eitri sem naðra.
Augu þín munu sjá kynlega
hluti.
Og þú munt vera eins og sá,
sem liggur efst uppi á siglu-
tré.
Þeir hafa slegið mig, ég
kenndi ekkert til;
þeir hafa barið mig, ég varð
þess ekki var.
Hvenær mun ég vakna? aftur
mun ég leita þess.“
Þegar ég hafði heyrt þetta á
hverju kvöldi í sex vikur hló ég.
Hann sló mig.
Og þá kom ég sem er inni í
mér aftur frá jólalandinu þar
sem stjörnurnar hanga á trján-
um og allir eru góðir við alla.
Hann hafði tekið frá mér
Bláeygu og Brúneygu og Jón
minn Jónsson, og mér inni í
mér þótti vænna um þau en
mér, af því að ég inni í mér
42 VIKAN 38 tw.