Vikan - 17.09.1970, Qupperneq 46

græn~
meti
er
góö~
metí.
Húsmæður
Gefið fjölskyldunni holla og efnaríka faeðu.
Tómatar, agúrkur, gulrætur, steinselja og salat
fæst í næstu matvörubúð.
verkfræðingasveitirnar að koma
upp víggirðingum. Fólk streymdi
að og horfði forvitið á, eins og
verið væri að taka kvikmynd.
Fáir höfðu ennþá áttað sig á að
í rauninni var komið stríð.
— Það var undarleg reynsla
að vera hafður að skotmarki í
fyrsta sinn, segir Ibsen. — Þá
var ég staddur með herflokkn-
um mínum á skógarholti nokkru,
og þýzk sprengjuvarpa beindi að
okkur sendingum svo flísarnar
ruku um allt. Mig langaði mest
til að taka sprettinn, en af því
að ég var liðsforingi varð ég að
sýnast hugrakkur. Ég kveikti
mér í sígarettu og bældi niður
hræðsluna. Það furðulega var að
eftir stutta stund var hræðslan
horfin. Mörgum mánuðum síðar,
þegar öllu var lokið og ég var
aftur kominn til Oslóar, var ég
á gangi við Stórtorgið og fann
þá allt í einu að blóðið lagaði úr
mjöðm mér. Ég fór inn í lyfja-
búð og fékk að fara inn í hliðar-
herbergi. Þá sýndi sig að löng og
mjó koparflís var á leið út úr
húðinni. Ég hafði þá orðið fyrir
henni þarna á holtinu en ekki
veitt því athygli fyrr.
I bardögunum við Lillehamm-
er fengu Norðmenn liðveizlu
brezkrar herdeildar undir stjórn
ofursta, sem endilega þurfti að
heita German. Ibsen var í bráð-
ina staðsettur meðal Bretanna
sem sambandsliðsforingi. Einu
sinni þurfti að fá símasamband
án tafar. En síminn var dauður.
Ibsen fór til næstu símstöðvar.
Þar var enginn. Um síðir fann
hann þó starfsfólk stöðvarinnar,
sem upplýsti hann um að sam-
kvæmt reglugerðinni væri sím-
inn lokaður á sunnudögum.
Starfsfólkið var hið þverasta unz
Ibsen miðaði á það skammbyssu.
Undanhaldið -
martröð
— Stríðið varð mér mikil upp-
spretta mannþekkingar, segir Ib-
sen. — Reynsla mín varð sú að
það eru ekki alltaf þeir, sem
maður bindur mestar vonir við,
sem standa sig bezt þegar mest
á ríður. Það kom fyrir að ólík-
legustu menn hurfu eins og jörð-
in hefði gleypt þá undireins og
eitthvað harðnaði á dalnum.
Tancred Ibsen var með Bret-
unum allt undanhaldið eftir
Guðbrandsdalnum. Hann fékk
seinna brezka stríðskrossinn
(Military Cross) fyrir fram-
göngu sína þá.
En úrslitin urðu sem hvert
barn veit. Þjóðverjar þröngdu
bæði Norðmönnum og Bretum
á undan sér ofan Raumsdal nið-
ur að Andalsnes, þar sem ensku
hermennirnir voru teknir um
borð i skip sinna manna en Norð-
mennirnir gáfust upp.
— Undanhaldið niður Raums-
dalinn var martröð. Vegurinn
þar er á barmi hengiflugs og við
gátum hvergi leitað skjóls þegar
— Hvernig varð manninum þínum
við, þegar þú keyptir litsjónvarp?
— Hann var grár!

CӒ
i) Lr
1 US-:

— Viljið þér skoða í mér tennurnar
líka, herra forstjóri?
— í yðar sporum myndi ég ekki
stappa svona fast, liðþjálfi!
— Ég ætlaði að spyrja yður
hvaða þvottaefni þér notið, en það
er bezta að sleppa því!
— Hvað sé ég, ertu búinn að setja
upp einkabílastæði á grunninum?
46 VIKAN 38. tbi.