Vikan - 23.12.1970, Blaðsíða 10

OSSIB SHUBIN
VONIN
*
NÝÁRS ÆVINTÝRI

■*j&b
Skynsemin liafði kært Vonina hjá
Guði föður. Faðir himnanna var hrygg-
ur mjög, því honum þótti einkar vænt
um Vonina, þetta góðkvendi, sem hann
hafði skapað mönnunum til gleði og
ánægju; það liafði liann gert á vordegi
nokkrum, rétt skömmu eftir að Ör-
væntingin hafði birzt mönnum á jarð-
ríki í grenjandi frostbyl, sem skall á
skyndilega. Ekki tjáði honum samt að
daufheyrast alveg við kærumáli Skyn-
seminnar, og skoraði liann því á hana
að skýra' ýtarlega frá misgjörðum Von-
arinnar.
Það var nú ekki auðgert að þagga
niður í Skynseminni, úr því liún einu
sinni hafði fengið orðið. „Hún er við-
bjóðsleg fleða,“ kallaði hún hátt, „svika-
flagð og lygakind; hún sleikir sig inn á
mennina, og vefur sig um fætur þeirra,
og svo yfirgefur liún þá á eftir undir
eins og eitlhvert alvarlegt misferli her
að höndum. Hún heldur vöku fyrir
Lönguninni með hégómamælgi sinni,
og það sem verst er, hún aftrar mönn-
um frá að hlýða á mig; allir visa mér
á dyr.“
Guð faðir liugsaði með sér, að það
væri í rauninni ekki svo undarlegt, þó
mennirnir vildu ógjarnan hafa neitt við
Skynsemina að sælda, því að af öllum
sköpuðum skepnum mundi hann enga,
sem óviðfeldnari væri eða ógeðslegri.
í staðinn fyrir tvö augu niðrundan
enninu, eins og almennt gerist, hafði
hún sex augu kx-ingsett um liöfuðið,
svo að hún gat hörft til allra hliða i
senn, og af því að hún lokaði augunum
aldrei, já, hvað meira er, deplaði þeim
ekki einu sinni, þá var það næsta þi*eyt-
andi að láta liana liorfa á sig. í staðinn
fyrir hjarta har hún fyrir varúðarsak-
ir ldakastykki i hrjósti séi*. Það hefur
víst verið af óeðli þessu, að hún var svo
blóðvana og bleik í yfirbragði, svo
skorpin, skarpleit ög nornaleg. Þegar
mælskugjallandi henuar ællaði aldrei
að hætla, ]>á kom þar loks að Guð föð-
ur þraut þolinmæðina. „Nú er mér nóg
boðið“, kallaði hánn upp, og hélt sér
fyrir hæði eyru með stygglegum svip,
þvi að hann hafði hneykslazt á ræðu
hennar; „farðu og sæktu Vonina, svo
lnin geti varið sig móti ásökunum þín-
um. Ef það sannast, að hún leiði menn-
ina út í annað eins ólán og þú segir,
])á tek ég hana burt fiá jax*ðríki og læt
hana vera incð mér í ])aradis“.