Vikan - 23.12.1970, Page 14

Við vorum sérstaklega
snemma tilbúin með allan jóla-
undirbúning fyrir jólaútstilling-
una í Magasin City þetta árið,
svo ég hafði tíma til að ganga
niður og hughreysta Jane, unn-
ustu mína sem vann í ilmvatns-
deildinni og sárkveið fyrir jóla-
ösinni. Meðan ég tafði hjá henni
smástund, var ég kallaður upp
til stjórnarskrifstofunnar, og
með hreyknisbros á vörum gekk
ég inn á skrifstofu Browns for-
stjóra.
Hann hlustaði með vinsemd á
skýrslu mína og gleymdi í þetta
sinn að sýna mér svip efasemda,
þegar ég sagði honum að allt
væri tilbúið fyrir jólaskreyting-
ar og annað sem að jólasölunni
sneri, sem sagt: „allt tilbúið".
—■ Það var vel af sér vikið, og
það er sem sé ekkert að vanbún-
aði?
— Nei, það mun standa allt
eins og stafur á bók.
— Hvernig er það með jóla-
trén?
Allt í lagi með þau.
— E'g á við hvort þér getið
verið viss um að þau haldist all-
an tímann?
— Það eru nælontré. Þau
fella ekki nálar og þau eru í
samræmi við tímann; neonljós í
stofninum og allt eftir því.
Brown var ánægður á svipinn
og beit endann af vindlinum sín-
um. — Stórfínt, þér hafið staðið
yður vel. En hvernig er það með
jólasvein?
— Jú, herra Brown, — ég hef
náð í tveggja metra risa, fyrr-
verandi glímumann.
— Ha . . . e . . . glímumann?
Getur hann þá ekki fælt mæð-
urnar frá afgreiðsluborðunum?
Ja, hvað um það, þér berið
ábyrgðina.
Ég kinkaði kolli.
— Hvað um það, jólasalan má
ekki bregðast. Það er síðasta
trompið! Hámark umsetningar-
innar! Mesta sala ársins. . . .
E'g hneigði mig og dró mig í
hlé, áður en honum tókst að
æsa mig frekar upp.
Þetta hafði verið erfiður tími,
næstum fjórir mánuðir, sem ég
hafði unnið að þessu og varla
gefið mér tíma til að sofa, svo
mér fannst ég hefði leyfi til að
vera svolítið hreykinn af sjálf-
um mér. „Jól í Venusarflaug-
inni“ átti að tákna almenna vel-
megun um jólin, geysilega um-
setningu. Skemmtileg geimför og
geimstöðvar í jólabúningi ættu
að lokka fólk að verzluninni.
Jane sparkaði skónum af
hægri fæti og nuddaði stóru-
tána. Það var kækur sem hún
hafði, ef hún var þreytt. — Sg
hef andstyggð á jólunum! hvísl-
aði hún að mér. — Eg veit vel
að það er Ijótt að segja þetta,
en. .. .
— Osin er nú varla byrjuð,
sagði ég blíðlega.
— Þú færð að minnsta kosti
ekki að sjá mig á kvöldin allan
desembermánuð, sagði hún í
hótunartón.
— Vertu nú ekki svona svart-
sýn, Jane. Við verðum eins og
börn á ný, þegar þúsundir ljósa
tindra í forvitnum augum barn-
anna....
— Og örvæntingin í þúsund-
um augum mæðranna, sem bíða
eftir afgreiðslu. Ef þú vilt endi-
lega uppskera lárviðarsveiga, þá
skaltu hvíla á þeim einn!
Næstu daga gekk ég um deild-
irnar og vonaðist eftir meiri við-
urkenningu. Það var ekki útilok-
að að ég fengi einhverja auka-
þóknun um jólin. Ég var kall-
aður upp á stjórnarskrifstofuna
og lagfærði ósjálfrátt hálsbind-
ið um leið og ég gekk í áttina að
lyftunni.
Þegar ég kom inn á skrifstof-
una var öll stjórnin þar saman
komin. Það leit ekki út fyrir að
jólagleðin væri farin að gera
vart við sig hjá þessum herrum,
ef dæma mátti eftir svipnum á
hörkulegum andlitum þeirra.
— Þetta er yfirskreytinga-
meistarinn okkar, sagði herra
Brown, skuggalegur á svip.
Sextán augu góndu á mig og
ég reyndi að hneigja mig fyrir
þeim í röð, eftir stöðum þeirra.
—■ Eruð það þér sem standið
fyrir þessari jólaflaugarvitleysu?
spurði elzti forstjórinn. Það var
eitthvað í rödd hans, sem kom
í veg fyrir glaðlegt jáyrði, svo
ég lét nægja að kinka kolli.
Það er alltof langt sótt og
gamaídags! hélt hann áfram,
rétt eins og hann stæði við fall-
öxina.
Ekki skemmtileg hugmynd!
sagði annar.
Reglulega gamaldags!
Höfðar alls ekki til nútíma-
barna! Allt of yfirhlaðið og alls
ekki hátíðlegt! Það vantar í það
allan ferskleika, eitthvað sem
kemur á óvart! Hefur ábyggi-
lega öfug áhrif á jólasöluna!
Ég fálmaði eftir einhverju til
að halda mér í, en fann ekkert
annað handbært en hárið.
—■ Já, en ég . . . ég hef farið
eftir ábendingum forstjórans,
stamaði ég út úr mér.
—■ Vitleysa, urraði Brown. —•
Þér höfðuð frjálsar hendur.
Engum gat dottið í hug, ja, þótt
við hefðum svo sem mátt vita
það, að yður misheppnaðist
svona algerlega. Það verður að
gerbreyta öllu!
Það er ómögulegt, stundi
ég. — Auglýsingadeildirnar eru
í fullum gangi og allar auglýs-
ingar eru tilbúnar, það er jafn-
vel búið að prenta auglýsinga-
pésana. Við getum ekki svona á
síðustu stundu....
— Hvað sagði ég, gneggjaði í
aldursforsetanum. — Jólasalan
er fyrirfram dauðadæmd! Við
getum alveg eins lokað verzlun-
inni strax, eins og að bíða eftir
því að hún verði lögð undir
hamarinn!
Brown var löðursveittur. —
Það voruð þér sem tókuð á yð-
14 VIKAN 52. tw.