Vikan - 23.12.1970, Síða 33

Heimir og Jónas
Þegar plata HEIMIS OG JÓNASAR, sem kom út fyrir jólin í fyrra, gekk svo
vel sem raun var á, sáu forráöamenn FÁLKANS að margt væri vitlausara en
að gefa út aðra plötu með þeim félögum, og í sumar var önnur plata hljóð-
rituð, með aðstoð VILBORGAR BJARNADÓTTUR og PÁLS EINARSSONAR,
hassaleikara. Sú plata er nú komin út, og þó hún beri með sér að hún er
unnin í flýti, er hún góð, og ef ég má vitna í sjálfan mig á baksíðu umslags,
þá er hún „tvímælalaust með því bezta sem komið hefur út í þessum dúr
hér á landi“.
Á A-hlið eru eingöngu íslenzk þjóðlög og er sú hlið betri og er greinilegt að
þau fjögur hafa góðan skilning á sínu viðfangsefni. Fyrsta lagið á plötunni er
„FÚSAVÍSUR“ eða „FRÍSAVÍSUR“ eins og stendur á plötumiðanum, og hef
ég á tilfinningunni að það sé nær sannleikanum. Þetta er dæmigerð íslenzk
„ballaða“ ef svoleiðis nokkuð er til, mjög vel gert, örlítið brugðið á leik og
gefur það góða stemmningu. Vilborg er ákaflega skemmtileg söngkona, með
litla og „sæta“ rödd, og njóta þau sín oft prýðilea í samsöng. Þó eru þeir
Heimir og Jónas ekki nægilega sterkir á köflum, og því vill verða svo að hún
er full-áberandi. Raddsetningar eru góðar, en ég hefði persónulega kosið að
fá sterkari bassarödd 1 sumum laganna, sérstaka „Bí bí og blaka“.
Tveir gítarar eru notaðir í flestum laganna, og eru það þeir H & J sjálfir
sem á þá leika og einnig má heyra mikið í flautu, listavel meðhöndlaðri af
Jónasi Tómassyni. Það er satt að segja synd að hann skuli ekki hafa fallegri
rödd, eins mikill tónlistarmaður og hann er. Jónas hefur samið eitt lag á
plötunni, sem hefur að geyma 13 lög, og þykir mér fyrir því að telja það ekki
nema í meðallagi. Lög Heimis eru aftur á móti gullfalleg og gerð við falleg
jólaljóð Þorsteins Valdimarssonar.
í heild eru ljóðin og textarnir fyrsta flokks, en „f leit að sjálfum mér“ eftir
Hinrik Bjamason er lítill texti sem átti að vera ljóð. Og mig langar til að
geta þess að „El Condor Pasa“, en svo heitir lagið upprunalega, er EKKI FRÁ
PERSÍU, HELDUR PERÚ, og ætti það að vera auðheyrt.
íslenzku tvísöngslögin eru stórskemmtileg og ágæt í flutningi og hefur þeim
Heimi og Jónasi tekizt vel upp við þessar erfiðu raddsetningar. Þá var það
þarft verk og þakkarvert að vekja upp „hitt lagið“ við „Á Sprengisandi“. Þó
finnst mér það byrja í eilítið undarlegu „tempói“ miðað við framhaldið.
Síðasta lagið á plötunni heitir „Með beztri kveðju“, og er eftir bandarísku
söngkonuna Joni Mitchell, sem kallaði það „Both Sides Now“. Þar finnst mér
jafnvægið á milli hljóðfæranna ekki nógu gott, og vil ég frekar kenna upp-
töku um en pressun — sem oft gerir skrítna hluti við upptökur.
Hljóðritun annaðist Jón Þór Hannesson, og hefur enn á ný sannað að hann
getur gert góða hluti þegar hann hefur áhuga á; hönnun umslags annaðist
Argus af mikilli prýði (annars finnst mér stafagerðin framaná ægilega ljót);
skínandi skemmtilegar myndir tók Kristján Magnússon og prentun annaðist
Grafík af venjulegri vandvirkni.
Fálkinn á heiður skilið fyrir að gefa út svona góða og eigulega plötu.
★
Pétur Kristjánsson
Enn ein hljómplötuútgáfan hefur hafið starfsemi sína hér á Fróni og nefnist
hún LAUF-útgáfan — eftir forstjóra fyrirtækisins, Ólafi Laufdal. Er ekki laust
við að töluverður hamagangur hafi verið út af þessari fyrstu plötu (og kæri
ég mig ekki um að rekja það nánar), en það hefði verið tjón hefði hún ekki
komið út.
Þetta er tveggja laga plata, þar sem PÉTUR KRISTJÁNSSON syngur tvö lög
eftir EINAR VILBERG, og er hún í stereo (annars fer okkur að vanta gott
orð yfir stereo, málsnillingar!). Þessi frumraun LAUF-útgáfunnar liefur yfir-
leitt allt sem góð og eiguleg plata þarf að hafa: Gott og frumlegt (orginal)
efni, góðan flutning, góða upptöku og skemmtilegt umslag.
Það er enginn efi á því að einar Vilberg er góður tónlistarmaður, með góðar
hugmyndir. Lögin „BARDAGI UM SÁL“ og „WONDERLAND OF EDEN“ eru
stórskemmtileg, og bera með sér að þau eru gerð í einlægni — og textinn um
leið og lagið.
Hljóðfæraleik annast Einar sjálfur á gítar, Pétur á bassa og Gunnar Jökull
á trommur, en upptaka fór fram í London. Einar er liðtækur og skemmtileg-
ur gítarleikari, þó ekki sé hann eins „teknískur“ og margir aðrir, en hann er
lagrænn, þó svo að „Bardagi um sál“ sé það ekki í sjálfu sér, nema ca. til
hálfs. Það er orðið langt síðan Pétur Kristjánsson lék á bassa, en hann er
fimur, góður hljóðfæraleikari, þó mér finnist bassatónninn eilítið mattur.
Hljómagangurinn er þó skemmtilegur og meira en venjulegt búmm-búmm.
Þá er óþarfi að fjölyrða um hæfileika Gunnars Jökuls, og nýtur hann sín
vel, með sterkum og ákveðnum (eins og hans er von og vísa) trommuleik.
Pétur hefur fyrir löngu verið viðurkenndur góður söngvari en þó held ég að
mér sé óhætt að fullyrða að hann hefur aldrei verið betri. Hvergi eru nokkrir
hnökrar á söngnum, hann er fullkomlega „hreinn“ og hvert orð kemst til skila.
Upptakan er góð, ákaflega blátt áfram, þar sem eingöngu eru þrjú hljóðfæri,
en gítarinn er tekinn tvisvar í báðum lögunum. f „Wonderland of Eden“ er
reyndar ekkert annað hljóðfæri.
í stuttu máli sagt: Ég er hress yfir þessari fyrstu plötu Péturs og LAUF-
útgáfunnar, og óska öllum til hamingju. Ekki sízt þó Baldvin Halldórssyni fyrir
áberandi og gott umslag.
P.S. Síðustu fréttir herma þó að platan hafi verið stöðvuð við komuna til
landsins, en blaðið fór í prentun áður en upplagið kom á markaðinn, svo ekki
get ég staðfest það nú. Ef það reynist rétt, er það mikið tjón og leiðindi að
svo góð vara skuli þurfa að gjalda fyrir persónulegt þref.
★
Janis Carol
En áðurnefnd plata er ekki allt og sumt sem Einar Vilberg kemur nálægt
á jólaplötumarkaði þessa árs. Frá hljómskífugerðinni SARAH kemur tvcggja
laga plata i sterco, þar sem söngkonan JANIS CAROL syngur lög eftir Einar.
Þetta er fyrsta plata Janis, en áður hefur hún vakið athygli fyrir söng sinn
með Töturum og fleirum. Nú ættu allir, sem ekki hafa heyrt f hennl áður, að
fallast á þá skoðun — bæði mina og annarra — að Janis Carol sé söngkona í
háum gæðaflokki, og þó ekki væri fyrir annað er platan þess virði að kaupa
hana.
En það er bara ekki allt, en með góðri samvizku get ég þó ekki sagt að mér
finnist þessi plata eins góð og sú með Pétri. Lögin eru til að mynda ekki eins
góð, en þau hafa við sig „karakter" og í þessu tilfelli bæði Einars og söng-
konunnar.
Á A-hlið er „DRAUMURINN", og ber þar töluvert á gamal- og góðkunnum
orgelleik Karls Sighvatssonar. Þó dettur mér í hug að spyrja hvort orgelið sé
í raun og veru að detta í sundur eins og manni heyrist? Gítarleikur Einars er
ágætur, en það er eitthvað sem gerir það að verkum að ég hef á tilfinning-
unni að það sé ekki tiltakanlega gott hljóðfæri scm hann er með.
í einfaldleik sinum er lagið sérstakt að uppbyggingu og það sama má segja
um lagið hinum megin, „ÍHUGUN“. Það er áreiðanlega stytzta lag sem hefur
komið á hérlendri plötu en fyrir minn smekk hefði það verið betra á A-hlið.
Það scm einkennir það er lélegur tónn í trommum Ólafs Sigurðssonar og
heldur daufur gitarleikur.
Ef Einar Vilberg heldur sér við efnið má efalaust búast við góðum hlutum
af honum f framtiðinnl og benda þessar tvær fyrstu plötur hans vissulega til
þess. Hann er sjálfstæður tónlistarmaður sem túlkar hugrenningar sfnar á
einfaldan hátt í textum sfnum, og er mjög nothæfur gitarleikari. Þá finnst
mér hann gott tónskáld.
Það sem mér finnst aftur á móti helzti gallinn við þessa plötu er upptakan,
enda var ekki notað „stúdíó“ til þeirra hluta. Pétur Steingrímsson tók upp,
en umslag, sem er gott öðrum megin, hannaði Gylfi Gíslason.
★
Óðmenn
Þrjár plötur til viðbótar áðurnefndum komu og út fyrir og um helgina, eða
það var aila vega meiningin þegar þessar línur fóru í prentun. Sama kvöldið
gafst mér kostur á að hlusta á segulbandsspóiu mcð „double-albumi“ ÓÐ-
MANNA, en að sjálfsögðu var það alls ekki nóg til að geta skrifað um plöt-
una svo nokkuð gagn sé. Strax vil ég þó lýsa því yfir, að ég cr yfir mig hrif-
inn, og þeir sem kaupa þessar tvær LP-plötur fá fyrir sinn snúð nokkuð sem
vcrður spilað aftur og aftur, viku eftir viku og mánuð eftir mánuð.
Óðmenn voru lengi gagnrýndir fyrir að vera mcð músík eingöngu fyrir djúpt
þenkjandi spekúlanta, og þeir eiga vissulega eftir að liggja yfir þessum plöt-
um. En þeir sem ekki vilja hlusta á músik nema með öðru eyranu og til að
syngja með, eru ekki skiidir útundan og eiga eftir að skemmta sér konung-
lega yfir nákvæmlega sömu tónlistinni.
★
Plötuna með Ríó-tríóinu hef ég ekki heyrt enn, en áður en segulbandsspól-
an fór til útianda í pressun heyrði ég upptökuna og líkaði mjög vel, og vil ég
strax fullyrða að þar er hin hárrétta „konsertstemmning" og svíkur sú plata
engan. LP-plötu Trúbrots hef ég ckki heyrt en henni, svo og plötunum með
Ríó og Óðmönnum, verða gcrð skil við fyrsta tækifæri eftir áramót, og held
ég að það verði í 2. tölublaði, sem út kemur 14. janúar.
Þá er hcldur ekki úr vegi að geta þcss, að allar likur eru á því að ekki
verði minnzt á S.G.-hljómplötur framar í þessu blaði, þar sem Svavar Gests
hefur afþakkað öll skrif um vöru sína. Gildir þetta fyrir alla þá sem skrifa
að staðaidri um hljómplötur, þ. e. mig, Benedikt Viggósson á Vísi og Hauk
Ingibergsson hjá Morgunblaðinu.
★
52. tw. VIKAN 33