Vikan - 21.01.1971, Qupperneq 16

- Farðu með dóttur mína inn í runnana
og sjáðu til þess að ekki komi frá henni nokkurt
hljóð! Hún má ekki komast í klærnar
á þessum djöfli, stundi ókunni maðurinn.
Hófadynurinn nálgaðist, svo tíminn
var naumur. Kit leit á litlu hjálparvana veruna
og þrýsti henni að sér. Hann vissi ekki þá
um þau áhrif, sem hún átti eftir að
hafa á líf hans ....
Fullur máninn sendi geisla
sína yfir frosna jörðina. Allt
var kyrrt og hreinmótað. Trén
teygðu naktar greinar sínar
mót himni og skuggarnir voru
eins og víravirkismynstur á
veginum, eða troðningunum
sem lágu meðfram dalbotnin-
um.
Þetta umhverfi, kyrrðin og
næturkuldinn, blandaðist sam-
an við eftirvæntinguna í huga
hins unga pilts, Kit Brandon,
og hafði áhrif á hann eins og
áfengar veigar. Honum hafði
nýlega verið boðið nýtt starf.
Það var dásamlegt að hugsa til
þess að leggja frá sér fjaðra-
pennann fyrir fullt og allt og
segja skilið við hina dauflegu
vist í dimmri og daunillri skrif-
stofunni. Hann hafði gengið
með jöfnum hraða, síðan hann
fór frá Tavistock fyrir nokkr-
um klukkustundum.
Hann var með sterklegt
gönguprik í hendinni, frekar
sem vopn heldur en að hann
þyrfti á stuðningi að halda.
Herðaslá hans var úr þykku,
grófu efni og hann bar það yf-
ir vesti og buxum' úr sama
efni. Þetta var frekar fátæk-
legur klæðnaður, en þannig
klæddust bæði ríkir og fátækir
á því Herrans ári 1653, til að
þóknast Cromwell og puritön-
unum, en reisn piltsins og and-
litsdrættir sýndu að hann var
vel ættaður. Hann hefði sómt
sér betur á stríðsfáki með
sverð við hlið, heldur en gang-
andi með gönguprik eitt að
vopni.
En Kit hafði aldrei haft
tækifæri til að ferðast á svo
furðulegan hátt, því að faðir
hans, sem var tryggur kon-
ungssinni hafði fórnað bæði
lífi sínu og eignum fyrir mál-
efni Stuartanna í borgarastyrj-
öldinni.
Hersveitir þingsins höfðu
skilið eftir hið fagra heimili
fjölskyldunnar, Fallowmead,
sem rjúkandi rústir, strax
fyrsta árið eftir fall föðurins
við Worcester, og síðan hafði
Kit og hin kornunga móðir
hans lifað við mestu eymd.
Ástandið hafði verið ömur-
legt og Jane Brandon varð að
fá sér einhverja vinnu, til að
geta framfleytt sér og syni sín-
um, svo hún tók stöðu sem
herbergisþerna hjá konu eins
þingmannsins og Kit gerðist
hestasveinn hjá einum liðsfor-
ingjanum. Drengurinn hafði
ekkert á móti því að vinna erf-
iðisvinnu, en reiðin sauð í hon-
um vegna þeirrar auðmýking-
ar, sem móðir hans varð að
þola. En hún hafði, þótt ung
væri, tamið sér sjálfstjórn og
þolinmæði, eiginleika, sem áttu
eftir að koma henni að góðu
haldi síðar.
Kit þurfti að fara með hús-
bónda sínum til Tavistock, og
þar var hann svo heppinn að
fá vinnu á skrifstofu hjá kaup-
manni, sem leyndi grútareðli
sínu með ofstækisfullum puri-
tanisma. Þetta var reyndar
dauflegt líf fyrir hraustan pilt,
sem kominn var af háttsettum
hermönnum í marga ættliði, en
það var þó betra að vera skrif-
stofuþræll en hestasveinn og
það varð líka til þess að hann
gat búið móður sinni eigið
heimili. Það var reyndar ekki
háreist, lítið hús, langt frá al-
faraleið, sem hafði staðið lengi
autt, en það var þó heimili fyr-
ir þau, og hún þurfti ekki að
láta duttlunga annarrar konu
stjórna sér. Fyrir Kit var þetta
fyrsta skrefið að því takmarki
sem hann hafði sett sér, þegar
faðir hans dó, og það var að
koma fjárhag fjölskyldunnar í
lag og reisa við ættaróðalið.
NÝ
FRAM-
HALDS-
SAGA
EFTIR
SYLVIA
THORPE
1.
HLUTI
l(i VIKAN
3. tbl.