Vikan - 18.03.1971, Blaðsíða 27

sigra í íþróttum er sífellt að
harðna, æfingar og tækni er út-
reiknað vísindalega af sérfræð-
ingum. Er ekki hægt að ganga
of langt í þessum efnum, jafn-
vel það langt, að íþróttamaður-
inn gleymist?
— Flestir toppmenn í frjáls-
um iþróttum í dag eru að mínu
áliti atvinnumenn, þó að þeir
fái að keppa á Olympíuleikum,
sem teljast leikar áhugamanna
í orði kveðnu. Segja má, að sá
tími sem fer til æfinga og
keppni hjá toppfólkinu sé slík-
ur, að frá leitt sé að flokka það
undir núgildandi áhugamanna-
reglur í þeim skilningi orðsins.
Satt að segja óttast ég ekki að
neiri hætta sé á því, að íþrótta-
maðurinn gleymist í hinu mikla
kapphlaupi um met og sigra.
Ég tel jafnvel meiri hættu á því
að það gleymist að veita íþrótta-
mönnum margra þjóða þau
tækifæri, sem þeir þarfnast til
að komast í fremstu röð. At-
vinnumennskan ryður sér nú
stöðugt meira til rúms í ýmsu
formi, á ég þar við allskonar
stuðning, bæði í formi greiðslna
og ýmiskonar fyrirgreiðslu, ég
álít slíkt framtíðina í íþróttun-
um. Ekki er að sjá, að atvinnu-
menn njóti minni ánægju af
íþróttunum og þá er þó hægt að
gera til þeirra ákveðnar kröf-
ur. Áhorfendur koma ekki á
kappmótin, nema iþrótamenn-
irnir standi sig vel. Mér finnst
stefnan í íslenzku íþróttalífi
alltof einstrengingsleg og ekki í
samræmi við nútímann.
— Hvert er svo takmark þitt
í náinni framtíð?
— Eg stefni að því að setja
nýtt heimsmet í kringlukasti.
Slíkt kann að þykja nokkurt
sjálfsálit, en án þess nær
íþróttamaðurinn ekki langt.
Varla æfði ég 2 til 3 klukku-
tíma á dag, ef ég væri ánægður
með árangurinn. Það var vissu-
lega ánægjulegt að sigrast, á 60
metra takmarkinu í sumar, en
næst stefni ég að heimsmetinu.
★
ll.TBL. VIKAN 27