Vikan


Vikan - 18.03.1971, Blaðsíða 33

Vikan - 18.03.1971, Blaðsíða 33
GULLNI PARDUSINN Framhald af bls. 16. berginu. Chelsaham stóð graf- kyrr og pírði augunum. Hvað var hann að hugsa. Um æðis- legan eltingarleik í tunglskini, skammbyssuskot og hatursfull orð manns, sem hrósaði sigri / dauðanum. Jarlinn dró djúpt andann og skaut þessum hug- renningum frá sér. — Hvaða vitleysa, sagði hann stuttaralega. — Hvernig gæti dóttir Margaretar verið hér, það var í Englandi sem hún hvarf fyrir fimmtán árum. — Mér skjátlast ekki! sagði Martin þrjózkulega. — Hún er ekki eingöngu lík henni í útliti, heldur hefir hún líka rödd hennar og fas. Þessutan er það nokkuð annað sem ég byggi þetta á. Jocelyn Wade hafði fengið hugboð um eitthvað slíkt áður en ég kom til Jamaica. Jarlinn hlustaði á ákafa rödd bróður síns. Andlitið var svip- laust en á bak við grímuna hugsaði hann hratt. Hann fann að þessar upplýsingar gátu ekki túlkast nema á einn hátt. Dóttir Lady Margaret var þá að lokum fundin, og hann hafði ekki fyrr meðtekið þessar upplýsingar en hann var farinn að hugsa sér leið til að komast að hinu sanna og yfirvega hvernig hann gæti sem bezt notfært sér þessa stað- reynd til eigin þarfa. — Jæia, sagði hann, þegar Martin þagnaði, — það er þá þessvegna sem leit mín bar ekki árangur, þegar ég kom aftur til Englands. Þessi Brandon hefir þá tekið barnið með sér til Jamaica. Hann hrukkaði ennið. — En hversvegna? Hvað gat iegið til grundvallar flótta hans frá Englandi? — Það getur verið að hann og móðir hans hafi verið búin að taka svo miklu ástfóstri við hana að þau hafi verið hrædd um að missa hana, sagði Martin. — Það sem ég er mest hissa á er að Tremayne skildi láta dóttur sína í hendur konungsinna. — Hann hefir ekki haft tíma til að kanna stjórnmálaskoðan- ir Brandons, þar sem ég var á hælum hans. Það getur verið að hann hafi haft von um að leiða mig á villigötur, og sækja svo barnið, þegar hann væri búinn að hrista mig af sér. En hann dó. — Og þau héldu barninu og ólu hana upp sem sitt eigið barn, sagði Martin hugsandi. — Það getur húgsast að það hafi ekki gert svo mikið til að fað- NY LAUSN STUÐLA- SRILROM Lóttur veggur með hillum og skápum, sem geta snúið á báða vegu. Smiðaður i eimngum og efftir máli, úr öllum viðartegundum Teikning: Þorkell G Guðmundsson húsgagnaarkitekt. SOLUSTAÐIR: Sverrir Hallgrimsson Smíðastofa, Trönuhrauni 5. Simi: 51745. Hus og skip Sími: 84415. Hibylapryði, Hallarmúla. Simi: 38177. ir hennar dó, hún hefir verið alin upp í trú á konungsríkið, þótt hún hafi ekki verið alin upp í réttri guðstrú. Chelsham var svo sokkinn niður í sínar eigin hugsanir að hann heyrði ekki hvað bróðir hans sagði. Það hafði verið ákaflega einfalt mál að leyna fjölskylduna ódæðinu. Hann hafði sagt að hesturinn hefði sprungið og riddarinn dottið af baki og hálsbrotnað. Og þeg- ar fjölskyldan kom aftur til Englands eftir útlegðina, var svo margt að athuga að þetta hafði fallið í gleymsku. John Tremayne lá í nafnlausri gröf og maðurinn sem hafði myrt hann stóð í þeirri trú að enginn vissi um þetta ódæði. Rödd Martins truflaði hugs- anagang hans. — Hvernig eig- um við að haga okkur í þessu máli, Ralph? Ég hefi elcki trúað neinum fyrir þessu, vegna þess að Brandon er fjarverandi og ég er viss um að stúlkan hefir ekki hugmynd um annað en að hún sé systir hans. Chelsham fingraði við lokk í hárkollu sinni. — Fyrst verð ég að hitta stúlkuna og tala við hana, sagði hann lágt. — Þú segir að hún hafi erft fegurð móður sinnar? — Já, og ríflega það! Hún er lifandi eftirmynd systur okkar, en hún hefir heilmikið þar að auki. Það er eitthvað lifandi og hressilegt við hana, sem ekki er svó gott að skilgreina, en það kemur strax í ljós, þegar hún talar. Ánægjulegt bros lék um varir Chelsham. Það var þá ekki til einskis að hann hafði hrökklast í þennan afkrók veraldar, ef það skildi nú verða til þess að færa honum í hendur það vopn, sem hann hafði leitað að í Eng- landi. Ung fstúlka, fögur og fjörleg, sem þar að auki átti litríka ævisögu, var sannarlega til þess fallin að auka vinsældir hans sjálfs. Mótmælendatrúar í ofanálag, það gæti vegið upp á móti óvildinni sem oft kom sér illa fyrir hann og aðra kaþó- likka. Ef dóttir Margaretar var bæði greind og fögur, yrði það á valdi hans að vinna aftur völd sín og hefna sín á Lady Castlemaine. Það vissu allir hve kvennakær konungurinn var og þegar frænka Chelshams hafði komið í hennar stað, sem ást- mær konungsins, þá fengi hann — Chelsham — ótakmarkað vald. Mylord hafði gleymt reiði sinni. Hann sat þarna með dul- arfullt bros á vörum og lét sig dreyma um að gullni. pardus- inn yrði jafn valdamikill og áð- ur. Morguninn eftir reið Chels- ham jarl með bróður sínum til Fallowmead. Þá hafði fréttin um komu hans borizt til bæjar- ins og allra plantekranna í ná- grenninu og Regina og Sir Joce- lyn Wade höfðu flýtt sér til Fallowmead til að segja henni fréttir, allar nema þá einu, sem þau þorðu ekki að tala um við Damaris. Á leiðinni lét Jocelyn þá skoðun í ljós, að ef Chels- ham yrði ekki farinn frá Port Royal, þegar Brandon kæmi til baka, þá væri öruggt að spá- dómur Reginu myndi rætast, að ýmislegt óþægilegt væri fram- undan. Damaris hafði heyrt margar sögur af Chelsham jarli og hún var áköf í að hitta hann. Hún fékk ósk sína uppfyllta fyrr en varði. Þegar tilkynnt var koma jarlsins og bróður hans, horfðu þau Regina og Jocelyn hvort á annað með skelfingarsvip, en ll.TBL. VIKAN 33

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.