Vikan - 18.03.1971, Qupperneq 41

þann að ekkert bendi til að
myndirnar séu falsaðar.
I Gautaborg er maður, sem
sennilega er mesti sérfræðingur
Norðurlanda um fljúgandi
furðuhluti. Hann heitir Björn
Högman og er formaður
GICOFF (Göteborgs Informa-
tionscenter för Oidentifierade
Föremál), sem er aðili að hinu
alþjóðlega UFO (Unidentified
Flyging Objects, óþekktir fljúg-
andi hlutir). í fyrra rannsakaði
stofnun þessi í Gautaborg allar
frásagnir af fljúgandi diskum,
sem komið höfðu upp á diskinn
síðan 1950. Flestar frásagnanna
stóðust ekki prófið. Einn „disk-
urinn“ reyndist . hafa verið
rússneskur gervihnöttur, sem
fór í mikilli hæð og sólin upp-
ljómaði. Högman var nýlega
spurður um málið af blaða-
mönnum og fer það viðtal hér
á eftir:
— Björn Högman, þú heldur
því fram að fljúgandi diskar
séu til. En hvaðan heldur þú
að þeir komi?
— Frá öðru sólkerfi, hugsa
ég.
— En þangað eru fjarlægðir,
sem erfitt er að gera sér í hug-
arlund.
— Já, næsta stjarnan, sem
hugsanlegt er að hafi plánetur,
er Alfa Centuri. Hún er fjögur
ljósár frá jörðu. Það tekur sem
sagt ljósið, sem fer þrjú hundr-
uð þúsund kílómetra á sekúndu,
fjögur ár að komast frá Alfa
Centuri til jarðarinnar. Á þeim
hraða væri hægt að fara átta
sinnum kringum jörðina á
einni sekúndu. Til tunglsins frá
jörðunni er ljósið hálfa aðra
sekúndu og milli sólar og jarð-
ar átta sekúndur. Ferð frá jörðu
til Plútós, fjarlægustu stjörn-
unnar í sólkerfi okkar, tælci
hálfan sjötta klukkutíma á ljós-
hraða.
Fjarlægðin til Alfa Centuri
og annarra stjarna, sem eru enn
fjær, virðist því óviðráðanleg,
ekki síst þar sem Einstein og
aðrir vísindamenn hafa haldið
því fram að ekki sé unnt að slá
hraðamet ljóssins. En Einstein
bætir raunar við: Að því til-
skildu að menn gangi út. frá
aðstæðum á jörðinni! Verur frá
öðrum hnöttum geta kannski
ferðast á þúsund sinnum meiri
hraða en við.
— Hvaða orku nota þeir þá
til að knýja áfram geimför sín?
— Það er trúlegast að þær
hafi komist upp á lag með að
hagnýta hin ótrúlega sterku
segulsvið í geimnum.
— Heldur þú að þessar fram-
andi verur geti haft bækistöðv-
ar í sólkerfi okkar?
— Já, það er trúlega nauð-
synlegt fyrir þær.
— Og hvar myndu þá þær
bækistöðvar vera?
— Trúlega á Mars. En diska-
fararnir geta líka hafa komið
sér upp geimstöð fjarri öllum
plánetum. Bandaríkjamenn og
Rússar eru nú í fullum gangi
með að undirbúa gerð slíkra
stöðva.
— Gætu diskastöðvar verið
á tunglinu?
— Það veit ég ekki. En reynst
hefur erfitt að fá skýringar á
ýmsu í sambandi við tunglið.
Til dæmis stóra, lýsandi kross-
inum, sem Robert Curtiss frá
Nýju Mexíkó ljósmyndaði við
hliðina á gígnum Frau Mauro.
Appollo 13 átti einmitt að lenda
rétt hjá þeim gíg. Menn hafa
Ijósmyndað undarlegar breið-
ur af rauðum ljósdeplum á
tunglinu og furðulega turna,
sem kasta löngum skuggum.
— Heldur þú að Apollo 13
hafi orðið fyrir skoti frá geim-
verum, og að af því hafi spreng-
ingin stafað?
— Nei, það held ég varla. En
ég er sannfærður um að þessar
verur í geimnum eru langt á
undan okkur í tæknilegum efn-
um. Kannski þúsund ár eða
meira. Það er alveg áreiðanlegt
að þær hafa vopn, sem þær geta
notað til að eyðileggja hluti í
ótrúlega mikilli fjarlægð.
— Heldur þú að diskaver-
urnar séu fjandsamlegar okkur?
— Nei, til þess bendir ekkert.
í langflestum þekktum tilfell-
um hafa furðuhlutirnir fljúg-
andi ekki valdið neinu tjóni.
— Heldur þú að gáturnar um
diskana fliúgandi verði ráðnar?
— Fyrst verða yfirvöld og
sérfræðingar að viðurkenna til-
vist ■fljúgandi furðuhluta. Það
hafa nokkrir sérfræðingar þeg-
ar gert. Sir Bernhard Lovell til'
dæmis. Hann er yfirmaður
hinnar miklu Jodtell Bank-
skoðunarstöðvar í Englandi og
einn af þekktust stjörnufræð-
ingum í heimi.
Lovell segir: „Ég er sann-
færður um að jörðin er eina
plánetan í okkar sólkerfi þar
sem æðra líf hefur náð að þró-
ast. En ég er jafnsannfærður
um að lengra úti i geimnum eru
aðrir heimar, sem fóstra líf og
menningu. Sumar af verunum
þar standa okkur langt framar,.
aðrar eru kannski milljónum
ára á eftir okkur. Þar eru kyn-
þættir, sem kannski eru enn á
apastiginu, og . aðrir, sem
kannski hafa náð slikri tækni-
kunnáttu að þeir eru búnir að
sprengja plánetuna sína í smá-
stykki. Eins og við erum kom-
in að því að gera.“
ER HÚN HÆTTULEG?
Framhald af bls. 9.
og raunar í meira lagi hæpið,
að þeir hafi nokkra hugmynd
um innihald þeirra.
En það að Angela Davis varð
„hættulegasta kona Bandaríkj-
anna“ hefur sínar eðlilegu or-
sakir.
Fyrir rúmu ári lýsti Nixon
forseti yfir stríði á hendur
glæpalýð Bandarikjanna, eins
og komizt var að orði. Það
sýndi sig þó fljótlega, að því
stríði var ekki fyrst og fremst
stefnt gegn Mafíunni og eitur-
lyfjahákörlunum, eins og mað-
ur hefði kannski í sakleysi sínu
geta haldið. Mafían og eitur-
lyfjahákarlarnir hafa nefnilega
engan áhuga á neinum veru--
legum breytingum á banda-
ríska þjóðfélagskerfinu; þeir
eru hæstánægðir með það eins
og það er. Og fyrst svo er, láta
bandarísk yfirvöld sér í nokk-
uð léttu rúmi liggja, þótt millj-
ónir bandarískra ungmenna
fari í hundana árlega fyrir til-
stilli þessa viðbjóðs í manns-
mynd. Stríðinu gegn „glæpa-
öldunni" er fyrst og fremst
ætlað að kremja hina róttæku
æsku Bandaríkjanna. Meira að
segja háborgaraleg tímarit eins
og Newsweek halda þessu blá-
kalt fram.
Enginn vafi er á því, að í
Bandaríkjunum eru mjög rót-
tæk námsmannasamtök, sem
hafa ofbeldi á skrá sinni yfir
baráttuaðferðir. Og það er held-
ur enginn vafi á því, að sam-
tök þessi hafa til þessa skotið
FBI ref fyrir rass. Alríkislög-
reglan er sjaldnast í neinum
vandræðum við að komast í
færi við venjulegan afbrotalýð,
ef hún hefur verulega áhuga á
því; þar er hún í gamalkunn-
ugu umhverfi. Það er alltaf
hægt að múta einhverjum
þjófnum, smyglaranum eða
leigumorðingjanum til að
kjafta frá, og auk þess getur
hvaða lögreglumaður sem er
smyglað sér inn í klíkur af-
brotalýðsins og látizt vera einn
af þeim, án þess að þekkjast úr.
En lögreglunjósnari, sem alla
sína daga hefur klæðzt nost-
urslegum jakkafötum og geng-
ið stuttklipptur, væri álika vel
settur og þorskur á þurru landi
ef hann reyndi að leynast í
neðanjarðarhreyfingu ungra
anarkista og marxista.
í hysterískri skelfingu sinni
gripu bandarísk stjórnarvöld
til þess ráðs að ráðast að einni
táknpersónu hinnar nýju bylt-
ingar, Angelu Davis, með forn-
legum refsilögum. Sú grágás
var eina hálmstráið, sem Nix-
on og FBI komu auga á innan
seilingarfæris.
dþ.
TATJANA
Framháld af bls. 15.
upphrópun, leit hann til henn-
ar. Hún hristi höfuðið og sýndi
um leið tvo yndislega spé-
koppa, sem hægt væri að skrifa
heilar sögur um.
Fiðlararnir lyftu bogunum.
Dr. Schmidt leit aftur til Tat-
jönu. Hún kinkaði kolli. Og
Allegro kaflinn brunaði fram.
Á meðan hljómsveitin lék
hinn langa inngangskafla, fékk
ég tækifæri til að virða Tat-
jönu fyrir mér. Augun voru
ljós-músagrá að lit, augnstein-
arnir ekki mikið dekkri en
sjálfur augnaliturinn. Ég veit
ekki hvaða áhrif slík augu hafa
á yður. Þau heilla mig.
Svo, þegar þrír taktar voru
eftir þar til hún ætti að byrja,
vaggaði allur líkami hennar í
takt við hljóðfall hljómsveit-
arinnar, hún opnaði varirnar
aðeins, og síðan. . . .
Með löngum, ákveðnum
bogadrögum lét hún dásamlegt
stefið sveiflast yfir hljómsveit-
ina eins og á vængjum. Síðan
liðu tónarnir hratt áfram, enn-
þá haldið í skefjum, en þó leit-
andi fram af ógnvekjandi
krafti. Og hraðinn i flutningi
hennar var þannig, að ég var
í huganum farinn að kvíða
kaflanum næst á eftir, þeim
kafla sem ég hafði í þrjátíu ár
árangurslaust reynt að ná tök-
um á. Þarna — nú kom hann.
Hún lyfti vinstri augabrún að-
eins og — hókus pókus — fing-
urnir flugu eins og vofur yfir
strengina. Hún varpaði þessum
kafla yfir til áheyrenda eins og
maður myndi kasta beini að
hundi.
Eftir þetta vissi ég tæplega
lengur af mér. Ég var eins og i
vímu. Ég rankaði ekki við mér
fyrr en upphófst slíkur gaura-
gangur eins og húsið væri að
hrynja, og Dietz gaf mér kröft-
ugt olnbogaskot og öskraði;
„Klappið þér, maður!“
Eftir hléið kom Tatjana aft-
ur, og var ákaft fagnað af
áheyrendum. Á siðari hluta
40 VIKAN ll.TBL.
FUTURO
FUTURO
Alltaf
-^ó^Heildsölubirgðir
Símar: 24418 ». 19040
FUTURO