Vikan - 22.06.1972, Qupperneq 48

MTPftPRENTUN
Takið upp hina nýju aðferð og látið prenta
alls konar aðgöngumiða, kontrolnúmer, til-
kynningar, kvittanir o.fl. á rúllupappír. Höf-
um fyrirliggjandi og útvegum með stuttum
fyrirvara ýmis konar afgreiðslubox.
LEITIÐ UPPLÝSINGA
HILNIR hf
Skipholti 33 - Sími 35320
allt, sem hann vissi. Að minnsta
kosti fannst Hans það, og svo
var nú þetta vitleysislega upp-
þot undir lokin. Það kom ekki
heim og saman við vandlega
undirbúið morð.
— En hvernig ályktuðu þeir,
að það væri morð?
— Ja, það hafði nú enginn
ágreiningur verið í nokkra daga
svo að það gat lítill vafi verið
— að minnsta kosti frá sak-
sóknarans sjónarmiði, að þetta
hefði verið óundirbúið verk.
Og þú hafðir svo bersýnilega
verið orðin viðskila við hin.
En svo var það fyrst og fremst
grunsamlegt, að þessi brottför
þín hafði verið ákveðin daginn
eftir.
— Þetta er nú ekki vel rök-
rétt, sagði ég. — Mamma hefði
aldrei bakað mér svona geðs-
hræringu! Algjörlega óhugs-
andi! Og mömmu hefði aldrei
orðið á svona bersýnileg mis-
tök — eða nein mistök yfir-
leitt! Til þess var hún alltof ...
greind.
— Ætlaðirðu að fara að segja,
alltof köld og róleg? spurði Ro-
bert. Hann gat lesið huga minn,
ég varð að fara mér varlega.
— Jæja, í stuttu máli sagt,
þannig leit saksóknarinn á
málið. Móðir þín hafði reiknað
með þér sem vitni fyrir vörn-
ina, og þér mundi trúað, með
allt barnslega sakleysið. En það
átti ekki að yfirheyra þig lengi,
ef þú skyldir falla saman, og
þessvegna átti að koma þér
burt á réttri stundu. Annars er
furðulegt að þér skyldi vera
sleppt burt.
— Já, mjög svo furðulegt, en
áður en mér var sleppt varð ég
að ganga gegnum hræðilega
eldraun. Og vitanlega voru þeir
ekki nema skammt komnir dag-
inn eftir atburðinn, annars
hefðu þeir áreiðanlega tekið
mig fyrir aftur.
— Án efa, Vera og þessvegna
er ég sannfærður um, að
mamma þín hefur svipt sig lífi
þín vegna, til þess að spara þér
frekari vandræði. Hún var
enginn heigull, hún mamma
þín.
■— Nei, það var mamma al-
drei.
— Og það er þessvegna, sem
þú mátt ekki láta endurminn-
ingar þínar eyðileggja þig. Það
væri að breyta mót vilja henn-
ar, og fórn hennar væri þá til
einskis færð. Skilurðu nú, að
þér verður að batna?
— Það er bara ekki auðvelt,
Robert.
— Já, það er erfitt, en ég
get hjálpað þér.
Veslings Robert! Hann var
svo vongóður þennan dag. Ég
vorkenndi honum innilega. Ég
hefði fegin viljað segja honum
meira, eins og til dæmis, hvað
Weber hlyti að hafa vitað. Én
það var miklu erfiðara en ég
hélt — ómögulegt! Aldrei hafði
ég fundið ást mína á Robert
eins og nú, en ég hafði heldur
aldrei gert mér ljóst hve sorg-
legt ætlunarverk hans var —
og dæmt til að mistakast. Ég
var rétt að því komin að trúa
honum fyrir öllu saman og ég
veit ekki, hvernig farið hefði
fyrir okkur báðum, hefði ég
gert það. Að minnsta kosti var
þetta hættuleg stund, sem al-
drei kæmi aftur, því að það
var þá, að ég mundi upphaf
viðræðna okkar. Þá vaknaði ég
af leiðslunni og spurði:
— Gerðirðu það af ásettu
ráði og með köldu blóði að gift-
ast inn í fjölskylduna, aðeins
til þess að, uppgötva þennan
leyndardóm? Er hugsanlegt,
að nokkur maður gæti tekið
upp á öðru eins?
Robert greip báðar hendur
mínar og neyddi mig til að líta
á sig.
—■ Hlustaðu nú vandlega á
það, sem ég ætla að segja,
Vera. Þetta mál hreif mig, bæði
frá glæpafræðilegu og sálfræði-
legu sjónarmiði. Hér var um
að ræða leyndardóm. sem ég
fórnaði öllu fyrir. Ég las máls-
skjölin, dag og nótt. Eg kynnti
mér alla ættarsöguna, staðfesti
öll smáatriði, og raðaði svo
brotunum saman, vandlega.
Það, sem ég komst að, var
óskaplegt, og kom yfir mig
eins og reiðarslag. Ég „setti
upp“ aftur innræti föður þíns.
myndin af móður þinni reis
frammi fyrir mér og svo rann-
sakaði ég nákvæmlega þessa
ljómandi halastjörnu, sem hét
Timothy. Ég var farinn að
þekkja hann, rétt eins og hann
væri minn eigin bróðir.
— Bærilegur bróðir það!
tautaði ég.
Framhald í nœsta blaði.
— Mundu eftir eyrnatöppunum, ef
ske kynni að ég tali upp úr svefni!
48 VIKAN 25. TBL.