Vikan - 08.03.1973, Blaðsíða 40

HEIMILISELDAVELAR

RAFMAGNS-
MIÐSTÖÐVARKETILL
ELDAVÉLASETT
*
Við Öðinstorg, sími 10322 —' Hafnarfirði, sími 50022
Sendum gegn póstkröfu - Greiðsluskilmálar
fyrstu konu, en hann var líka
ofsalega ástfanginn af Supötru.
Eins og flestir Thailendingar
var Thavi léttlyndur. Hann tók
lffiö ekki svo hátiðlega, að
minnsta kosti ekki hjónabandiö.
Er karlmaðurinn ekki fjöl-
kvænismaður i eðli sinu? Og
einn góðan veðurdag kom honum
ráö i hug. Einu sinni, þegar
Supatra kom heim frá vinnu, beið
hann fyrir utan heimili hannar.
Unga stúlkan reigði sig og þóttist
ekki sjá hann. En hann hljóp til og
greip um hönd hennar og hélt
henni lengi fastri, svo lengi að
nágrannarnir sáu til hans og þar
með var hann búinn að eyði
leggja mannorð Supötru og það
eina sem hægt var að gera til að
bjarga þvi, var að flýta sér i
hjónaband. Thavi hafði brotið
siögæðisboðorðið, með þvl aö
gripa um hönd saklausrar stúlku.
Og hvaö Supötru viðkom, þá var
þetta ekki betra en að eignast
barn utan hjónabands. Hinn reiði
faðir var glóandi af heift, þegar
hann varö að snara sér I aö halda
brúökaup dóttur sinnar og þessa
óstýriláta unga manns, sem hann
hafði þó einu sinni haft svo mikið
álit á. Hann flýtti sér til stjörnu-
spekings, til aö vita hvenær
hentugast væri að framkvæma
athöfnina, þvi að annaö var ekki
þorandi. Siðan sendi hann út boö
til nokkur hundruð fjölskyldu-
meölima og vina. Supatra komst
•tiltölulega fljótt yfir óttann, sem
hafði gripið hana, þegar Thavi
greip hönd hennar. Hún sætti sig
við þennan framgang mála, enda
var hún ennþá mjög ástfangin af
honum. Kvöldið fyrir brúökaupiö
var helgað hugleiðslu, eftir
gömlum sið. En hinar frómu
hugsanir brúðarinnar viku
fljótlega fyrir öðrum hugsunum
og hún fór aö hugleiöa hvernig
hún gæti bezt notað þá möguleika
sem buðust. Aö lokum tók hún
fasta ákvörðun. Þaö var ekki
ennþá búiö aö segja siðasta orðið:
Hún ætlaði sér að koma þvi
þannig fyrir að hún gæti orðið
fyrsta kona. Hún var viss um að
henni tækizt það á einhvern hátt.
Aö morgni brúðkaupsdagsins
var brúðurin með svo mikinn
leikhroll, að hún gat hvorki
smakkaö vott né þurrt. Hún hélt
sig á herbergi slnu og þaöan sá
hún munkana þrjá koma frá
klaustrinu. Þeir áttu að stökkva
vatni á veggina I stóru stofunni,
þar sem hjónavigslan átti að fara
fram og bera fram frómar bænir
fyrir deginum og framtiðinni.
Þetta gerðu þeir, tóku svo á móti
gjöfum frá fööur brúöarinnar og
flýttu sér á brott. Svo fóru vinir og
venzlafólk að drifa að úr öllum
áttum. Thavi kom meö hóp af
vinum og úr glugganum gat
Supatra séð aö hann afhenti
móður hennar stóran gullhring.
Hve mörg þúsund hann kostaöi,
vissi hún ekki, en hún vissi að
hann var tákn fyrir það, sem áður
var greiösla fyrir brúðina. Þetta
var kallaökanom: greiðsla fyrir
móðurmjólkina......
Svo kom faðir Supötru og sótti
hana og fylgdi henni til Thavis.
Stofan 'var troðfull af glöðum_
veizlugestum, þegar brúðhjónin
gengu rólegum skrefum upp að
altarinu, sem havði verið útbúið
innzt i stofunni. Þau báru reykelsi
og logandi kerti. Svo krupu þau
við altarið og snertu gólfiö með
enninu, létu armana hvila á litlu
gylltu borði og fingurna leika um
skálar, sem voru fullar af blóm-
hnöppum. Og einum munni höfðu
þau yfir siöaboöorö Búddatrúar-
manna:
— Ég leita hælis hjá Búdda
. . .Ég ’leita hælis I Dhamma,
hinni heilögu ritningu . . . .Ég
leita hælis i Sangha, hiniú heilögu
munkareglu ....
Og svo staðfestu þáu það heit,
sem þau höföu gefið fyrir löngu,
loforð um aö myrða engan, stela
engu, og fremja aldrei neitt
ósiðlegt, ljúga ekki, drekka ekki
áfenga drykki .... Svo gekk
faöir brúöarinnar frám og vafði
hvitri silkisnúrú um höfuð þeirra
og batt þau saman. Þetta átti að
tákna sameiginlega lifslinu
þeirra frá þessum degi að telja.
Að lokum málaði faðir Supötru
tákn frjóseminnar á enni
brúðhjónanna.
Þar á eftir kom svo sjálf
vigslan, sem var mikilvægasta
atriöið. Fyrst komu foreldrarnir
og siðan allir gestirnir, einn eftir
annan, blessuðu brúöhjónin og
stökktu vigðu vatni á hendur
þeirra, tuldruðu fyrirbænir og
faðir hennar lagði svo
undurfallega sveiga úr
jasminblómum um hálsinn á
þeim báðum.........
Supatra og Thavis voru þá
oröin hjón . . . .en hjónabandið
var alls ekki viöurkennt af
landslögum.
Veizlan stóð alla nóttina, en
Supatra og Thavis tóku ekki þátt I
henni.Strax.aðvigslu lokinni, fór
Thavis meö brúði sina heim til
litla hússins, sem hann hafði leigt
handa „litlu konu” sinni.
Þetta var einfaldur staurakofi,
sem stóö á skuröbakka en mjög
boðlegur að mati þarlendra
kvenna. Þau höfðu haft mikinn
hraða á aö komast af staö, ekki
eingöngu til að fá að vera ein,
heldur lika vegna þess að
hveitibrauðsdagar þeirra áttu að
hefjast á þeim tima sem stjörnu-
spámaðurinn haföi tiltekiö. Þetta
er álitiö mjög mikilvægt i
Tháilandi, til þess aö hamingjan
fylgi hjónabandinu. Þegar kom
að miönætti varð Thavi aö
yfirgefa hana, hann varö aö flýta
sér heim til „fyrstu konu”, sem
40 VIKAN 10. TBL.
V