Vikan - 12.04.1973, Blaðsíða 11

VÍSNAÞÁTTUR VIKUNNAR
EITUR,
PRJÁL
OG
FÝSNAFANS..
Minningin um Kristján Jónsson
Fjallaskáld lifir. 'Tvö nýlegustu dæmi
þess eru ljóð, sem núlifandi skáld hafa ort
um hann. Kristján frá Djúpalæk yrkir
heilan kvæöabálk um Fjallaskáldið i
nýjustu ljóðbók sinni, „Þrilækir”, og
Hannes Pétursson hefur nýverið birt
kvæði, sem hann orti um myndina frægu,
þar sem Kristján situr auðnulaus úti á
túni með fleyg i hendi.
I þessum þætti skulum viö rifja upp fá-
einar stökur eftir Kristján Fjallaskáld,
sem orti fleygustu lausavisu, sem til er á
islenzku, visuna, sem landinn kveður,
óðara og hann hefur fengið sér ögn i
staupinu - „Yfir kaldan eyðisand”.
Manvisa
Ef þú kæra kyssir mig,
kætist brjóstið fremur,
eina skal ég elska þig
— unz önnur skárri kemur.
Hræsnarinn
Blekkir slunginn mannorö manns
meinsemd þrungin hver.ri
hrekkvis tunga hræsnaráns
höggorms ungum verri.
Óskin
Ó, að ég hreyfðist hinzta sinn
hýröur víns áf tári
og bana yrði beður minn
bjartrar drósar nári.
Sumargjöfin
Nær grundin skrýöist grænni flik,
gleöi kvikna ljósin,
þá mun svífa sunnan úr Vik
svanbrjóstaða drósin.
Urn tik
Táta min er trygg i lund,
þótt tikar beri heiti,
aldrei muntu eignast sprund
eins að sinu leyti.
Óbæn
Farðu bölvaður frá mér brott,
forðist þig allt, sem heitir gott,
yfir þig dynji hefndar-hríð,
himinn og jörð þér risti nið.
Við stúlku
Lát sem fljótast lyndisgljúp
lifsins straum þig bera
ofan .i það undirdjúp
eiginkona að vera.
Sveinn á Búðum
Sveinn á Éúðum fái fjúk:
fékk hann hana Stinu,
öndin spriklar öfundsjúk
innan i brjósti minu.
Um Jón Jónsson frá Steinnesi
Þú ert sá mesti maður, Jón,
makalaus bæði I raun og sjón,
en furðuleg er flónska sú,
að fáir vita það nema þú.
Haust
Allt fram streymir endalaust
ár og dagar liða,
nú er komið hrimkalt haust,
horfin sumars bliða.
Viö kvörtuðum yfir þvi um daginn, að
okkur heföu borizt fáir botnar meö réttu
innrimi við fyrripartinn um unglinga-
vandamálin. Heldur hefur nú rætzt úr
þessu, og hér á eftir fara nokkrir
botnar viö fyrripartinn.
Ungar sálir okkar lands
eru á hálum brautum.
Vinsins skál og vimudans
verður tál i þrautum.
Þorfinnur Jónsson,
Ingveldarstööum.
■' |í''V: ':o. ; : - .
Eitur, prjál og fýsnaíans
fyllir skálar óvitans,
Dómald Asmundsson,
Mávahliö 18.
Ógnar tálið, aura fans
eykur máliö þrautum.
Agústfrá Urðarbaki.
Eiga rjál við andskotans
eiturnál i sprautum.
Bergði af skálum breiskleikans
barn og tálið hnaut um.
Mundi Jör.
Veldur skála villtur dans .
voða, táli og þrautum.
Óli.
Sopið kál er beggja blands
bergt með táli og þrautum.
A.Þ.
t flestu á máli meistarans
menguðu táli andskotans.
Krunka.
Elta gálur, enginn stanz,
elska að skála í lautum.
Hjördis Lindal,
Hjarðartungu.
Hinar mála hallir sands
heims i táli og þraýtum.
K.G.A.
Að lokum minnum viö á fyrripartinn .
um gosiö I Vestmannaeyjum, sem birtur
var i siðasta þætti:
Illt er að varast örlög grimm,
Eldgos i Helgafelli.