Vikan - 12.04.1973, Blaðsíða 56

Bor&iö hans var viö glugga, sem
vissi út að aðalgötunni, en þegar
hann nálgaðist það, hætti hann aö
raula og og hleypti brúnum
grimmdarlegur á svipinn.
A stólnum hans sat hár,
þvengmjór maður, meö ólundar-
svip og mikið rostungs-yfirskegg.
— Hvern djöfulinn ert þú hér aö
flækjast, Georg, urraði Bryson.
Óræktarlega yfirskeggið á
Mellanby liðþjálfa skalf, en þaö
komst þessi ólundarlegi maður
næst því aö geta brosað.
—■ Ja, ef þú spyrö mig góölát-
lega, þá ætla ég að éta meö þér,
og sföan ætla ég aö afhenda þér
ástarbréf frá Kallinum.
— Ef þú ert með eitthvert bréf,
geturðu eins vel afhent það strax,
svaraði Bryson.
— Já, vitanlega gæti ég þaö, en
ég vil bara ekki eyðileggja fyrir
þér matarlystina.
— Hversvegna ætti bréfiö að
eyðileggja hana?
— Vegna þess, aö þaö er veriö
að fá þér verk að vinna, sagöi
liðþjálfinn dauflega.
Helmingurinn af lögregluliðinu er
með flensu, og svo er byrjaður
hér glæpafaraldur, og þar sem þu
ert hérna á staðnum, vill kallinn
láta þig taka að þér þetta Mur-
dochmál.
— Ekki veit, ég hver skrattinn
getur gengiö að Scotland Yard,
nöldraði Bryson. — Eru nú
löggurnar farnar að fá flensu?
— Já, og einmitt þegar þú ert i
frii, sagði fulltrúinn i
meðaumkunartón. En hér er
annars málið.
Bryson tók bréfið, las fyrir-
skipanirnar I þvf, snuggaði og gaf
þjóninum bendingu. — Viö
skulum nú éta fyrst, Georg, og á
meðan geturðu sagt mér það sem
þú veizt um þetta. En hvað er
kallinn aö skipta sér af einu
sveita-sjálfsmorði?
— Nú, þú veizt þá um það?
— Ég sá þaö i blaöinu og þetta
virðist greinilegt sjálfsmorð
Mellanby hallaði sér yfir boröið
og hvislaöi: — Það er búið að
setja Stevens beinbrjót inn.
— Stevens . . .já, það er Bur-
tonwoodmoröinginn, sem var
sleppt út til reynslu núna i
vikunni. Drap hann Murdoch?
Mellanby kinkaði kolli,—Þaö er
vfst greinilegt. En það sem
kallinn vill fá þig til aö gera, er aö
komast aö þvi hvað orðið hafi af
Burtonwood-skartgripunum, og
hvar þeir séu niðurkomnir.
— Umm, tautaði fulltrúinn,
hugsi. — Það er nú orðiö býsna
gamalt mál, en viö höfum haft
auga meö þessu æ síðan. Og nú
þegar þú segir það, þá höfum við
alltaf haft auga með Simoni
Murdoch, sem einum líklegasta
„kaupanda”, sem gæti hafa
komizt yfir þá.
— Rétt segir þú, sagöi
Mellanby. Ég athugaði skjölin
áður en ég fór. Murdoch virðist
hafa verið talsvert i sambandi viö
beinbrjótinn áöur en Bur-
tonwoodmoröiö var framiö, en
hann er svo klókur refur, að viö
höfum aldrei getað fest fingur á
honum.
Bryson svaraöi og var hugsi:
Mér skilst, aðkallinnsjáieitthvert
samband með Burtonwood-
moröinu og hinu, aö Stevens hafi
komið beint út úr lifstiöarfangelsi
til aö kála Murdoch?
—'Já, Stevens sendi hótunar-
bréf daginn sem hann slapp út, og
svo var hann gripinn skammt frá
húsi Murdochs, klukkutima eftir
að moröiö var framiö.
— Hefuröu þetta bréf?
— Það er á stöðinni.
Bryson stóð upp. — Komdu,
Georg, sagði hann. — Ef þú
hámar meiru i þig, þá geturðu
ekki hugsað, en þetta mál er
eftirtektarvert.
A lögreglustööinni var Bryson
fulltrúa innilega fagnaö og fengiö
fullt umboð hjá lögreglu-
stjóranum til aö rannsaka fráfall
Símonar Murdochs, I sambandi
við hina horfnu skartgripi Bur-
tonwoods, endur fyrir löngu.
— Hvað segir Stevens? spurði
Bryson, þegar Davis lögreglu-
stjóri hafði gefiö honum stutt
yfirlit yfir málið.
— Hann þverneitar að hafa
drepiö Murdoch, en játar sig hafa
ætlað aö gera það. Sannast að
segja var hann á leiðinni til að
rota gamla manninn, þegar hann
var tekinn fastur. Samkvæmt
skriflegum framburöi hans —
sem við trúum auðvitað ekki
betur en vel — þá voru hann og
Murdoch saman um Burtonwod-
innbrotiö.
— Þeir brutust báðir inn I húsiö,
en meöan Stevens var að brjóta
upp skápinn nrðri, fór Murdoch I
svefnherbergi lafði Burtonwood i
þeirri von að finn einhverja
skartgripi á náttboröinu hennar.
— Hann tók meö sér blýrörið
beinbrjótsins, en svo illa tókst til,
að frúin vaknaði. Til þess að
þagga niður i henni öskrin, sló
Murdoch hana, en þá hlýtur hann
að hafa sleppt sér af hræðslu og
dauðrotað hana. Stevens segist
hafa fariö upp og komið aö
Murdoch þar sem hann var enn
að berja konuna, dauöa, og þurfti
aö draga hann út.
— En þá var fólk vaknað i
húsinu og I flýtinum skildu þeir
blýrörið eftir, og eins og þú veizt,
þá var það sterkt sönnunar-
gagn viö réttarhöldin. En áður en
Stevens fór upp að sækja
Murdoch, hafði honum tekizt að
opna skápinn, og fylla poka af
skartgripum.
— Þegar þeir komu út, úr
húsinu, fóru þeir sinn i hvora
áttina og Murdoch tók pokann,
þar eö hann sem þjófsnautur vissi
um öruggan felustaö og haföi tök
á að losna við þýfið. — Stevens
þorði ekki að láta sjá sig i strætis-
vagni eða neöanjarðarlest,
sem kæmu frá Blackheat-
hverfinu, og lagöi þvi af stað
gangandi, en lögreglubill náði i
hann á leiönni. Þannig hljóða
skýrsla Stevens beinbrjóts um
Burtonwood málið.
— En hversvegna sagði hann
þetta ekki viö réttarhöldin, og
hvaöa grein gerir hann fyri þessu
hatri sinu á Murdoch?
— Hann segir að Murdoch
mundi hafa þrætt, og einn fant-
urinn væri álika trúveröugur og
annar. Einnig kannaöist hann
við, aö orðiö sem af honum fór
sem slagsmálahundi, muni vitna
gegn sér.
— En aðalástæða hans til þess
að eiga gálgann á hættu, var
stúlka. Honum virðist hafa þótt
56 VIKAN 15. TBL.