Vikan - 12.04.1973, Blaðsíða 47

öxarárfoss, Geysi og Gullfoss.
Viö höflium haft náttstaö aö
Hruna og Stóranúpi, og nú lágum
viö i tjöldum hjá siöasta bænum,
sem var á leiö okkar, þangaö til
viö kæmum til byggöa noröan
lands.
Arla næsta morguns komu tveir
nýir fylgdaimenn til leiösagnar
yfir Sprengisand. Okkur var sagt,
aö örfáir Islendingar og enginn
útlendingur heföi vogaö sér yfir,
Sprengisand siöastliöinn aldar-
fjóröung. Eldri fylgdarmaöurinn
hét Jóhannes Zöega og var frændi
Geirs þess, sem haföi búiö okkur
til féröar. Jóhannes var um
sjötugt, hár og grannur, hvitur
fyrir hærum og hinn viröulegasti.
Ariö 1881 haföi hann fylgt
leiöangri Peaks noröur yfir
Sandinn, og nokkrum árum siöar
nefnir Locke hann I feröabók
sinni um lsland „langbezta
fylgdarmann landsins”. Aö-
stoöarmaöur hans, Sveinbjörn
Sæmundsson aö nafni, var ljós-
hæröur og mjög viöfelldinn
maöur. Sigfús Blöndal hét sá, er
haföi séö um fylgdina frá
Reykjavlk.
Viö vorum vlst heldur sundur-
leitur hópur, er viö héldum af staö
þennan morgun, þvl aö hver og
einn haföi búiö sig eins og honum
þótti bezt henta. Ég minnist þess,
aö Beyer var meö niöurbretta
loöhúfu og I skinntreyju. Noyes
haföi fariö I olíuföt og sett upp
sjóhatt eins og fylgdarmennirnir.
Ég haföi Burberry hjálm á höföi
og var í reiöfötum meö heljar-
stórum treyjuvösum, sem ég gat
geymt mest af farangri mínum I,
þótt ekki bætti þaö vaxtarlagiö.
Stærö hestanna Virtist J litlu
samræmi viö reiömennina.
Jóhannes, Farabee og Noyes voru
svo kloflangir, aö þeir drógu
nærri því fæturna viö jörö, þegar
þeir sátu á hestbaki. Allir
götuslóöar voru nú horfnir, og leiö
okkar lá um gersamlega vega-
lausar auönir.
Þegar nýju fylgdarmennirnir
bættust I hópinn, uröu hestarnir
alls þrjátlu og fimm, sem viö
rákum I hóp á undan okkur.
Stundum tók hestur sig út úr
hópnum og rásaöi frá réttri
stefnu. Viö komumst brátt aö
raun um, aö gagnslaust var aö
elta gönuskeiöarann. Þvl hraöar
sem viö riöum, þvl hraöar hljóp
hann. Eina ráöiö var aö rföa á
haröaspretti á hliö viö hann ög
reka hann aftur saman viö
hópinn. Farabee, sem fyllti vasa
slna af grjóti, hindraöi klárana
oft I gönuskeiöum slnum meö þvl
aö kasta I þá steinvölu.
Þennan dag riöum viö yfir tvær
ár, Fossá og Dalsá. 1 fjarska
sáum viö tindinn á Heklu, eld-
fjallinu fræga og eftir því sem
austar og noröar dró, kom hinn
mikli jökulskjöldur á Hofsjökli I
ljósmál. Viö áttum því sjaldgæfa
láni aö fagna, aö veöur var bjart
um daginn, en samt sem áöur
uröum viö fegnir, þegar okkur
var sagt aö tjalda eftir níu stunda
reiö.
Viö höföum þegar fariö yfir
margar ár á brúm ( niöri I
byggöinni ) og dragferjum eöa
vööum, sem voru ekki mjög djúp
eöa breiö. En nú áttum viö fyrir
tiöndum aö komast yfir Þjórsá,
mesta vatnsfall á lslandi. Ég get
ennþá sett mér fyrir sjónir upp-
litiö á okkur, þegar viö komum aö
ánni eftir nokkurra stunda reiö
daginn eftir. Fram undan -var
skolgrátt fljótiö, én til allrá hliöa
voru auönir og hraun, þar-sem
hvergi sást neisti á llfi nema föru-
neyti okkar. 1 sllkri auön þýddi
ekki aö láta sér detta i hug brú
eöa ferju. Viö fórum úr skóm og
buxum og hnöppuöum okkur
saman meö þessi ómissandi plögg
I fanginu. Engin merki voru viö
vaöiö, en Jóhannes gamli lagöi
öruggur út I ána og stefndi þvert
yfir aö hinum bakkanum. Lausu
hestarnir voru reknir á eftir, og
svo komum viö I halarófu. Fyrst
náöi jökulvatniö upp aö Istööum,
en smádýpkaöi upp I mjóalegg,
þá I hné og loks uröum viö votir
upp undir mitti, áöur en klárarnir
klöngruöust meö okkur upp á
bakkann hinum megin. Heföi
hestur hnotiö, var bæöi hann óg
sá, sem á sat, dauöans matur. En
gæfan brást okkur ekki aö þessu
sinni fremur en endranær i allri
feröinni, og allt komst heilu og
höldnu yfir. Þaö næddi kalt um
okkur, meöan viö vorum aö
þorna, klæöa okkur og komast á
bak. Okkur varö hrollkalt, en'svo
hleyptum viö á sprett og náöum
okkur brátt aftur.
Nokkru slöar slóum viö tjöldum
skammt frá bökkum Þjórsár I
glaöa dagsljósi. Reyndar varö
aldrei svo dimmt I júlímánuöi,
meöan viö dvöldumst á tslandi,
aö ekki væri lesbjart, og þess
vegna gátum viö feröast á hvaöa
tlma sólarhringsins, sem okkur
hentaöi bezt. Tjöldin voru reist á
dálitlum hávaöa nálægt læk.
Skrlnurnar voru leystar upp og
þeim raöaö inn i tjöldin til aö sitja
á þeim. Hestunum var sleppt, svo
aö þeir gætu bitiö, ef nokkurt
grasstrá væri aö finna. Kjarr eöa
kvistur var ekkert fyrir hendi til
aö kveikja eld, svo aö viö uröum
aö notast viö vinandalampa til
hitunar. Er viö höföum matazt,
lögöumst viö jafnskjótt til hvfldar
- slúskaöir, en alveg jafngóöir
eftir slarkiö um daginn.
Þegar viö vorum aö leggja á
hestana aö.morgni 26. júll, sáum
viö blasa viö okkur mjallhvitar
jökulbreiöurnar, sem mynda
nærri samhangandi þröskuld eftir
endilöngu landinu. Til vinstri
handar var Hofsjökull, en
Tungnafellsjökull til hægri. Milli
Framhald á bls. 50.
UfflDHELGIS
PErnnGURinn
MINNISPENINGUR UM
ÚTFÆRZLU FISKVEIÐILÖGSÖGUNNAR 1972
I tilefni af útfærslu fiskveiöilögsögunnar 1. sept. síðostl. hafa
Útflutningssamtök gullsmiða lötið slö minnispening
til sölu ö almennum markoði.
Allur ögóði af sölu peninganna rennur i Landssöfnun í Landhelgissjóð.
Peningurinn er frummótaður, af sænska myndhöggvaranum
Adolf Palik, eftir úHitstillögum Jens Guðjónssonar gullsmiðs.
STÆRÐ & tHÁMARKSUPPLAG:
Stærð peningsins er 33 mm i þvermól. Hómarksupplag er:
Gull 18 karöt: 1000 stk. Silfur 925 (sterling): 4000 stk. Bronz: 4000 stk,
PENINGURINN er gerður hjó hinni þekktu myntslóttu
AB Sporrong, Norrtalje, Sviþjóð.
Hver peningur er auðkenndur með hlaupandi númeri.
I
I
I
I
UMDHELGISKNIKUMin
PÖSTHÖLF 5010 REYKJAVlK
PÖNTUNARSEÐILL:
VINSAMLEGA SENDIÐ MÉR GEGN POSTKRÖFU:
....STK. GULLPENING KR. 11.000.00 PR. STK.
....STK. SILFURPENING KR. 1.100.00 PR. STK.
....STK. BRONZPENING KR. 600.00 PR. STK.
PENINGARNIR ERU AFHENTIR I OSKJUM MEÐ NÚMERUÐU ÁBYRGÐARSKIRTEINI.
UNDIRSKRIFT DAGS.: 1
1 NAFN SlMI
I
I
I
1
L
HEIMILISFANG
iJ
15. TBL. VIKAN 47