Vikan - 16.08.1973, Blaðsíða 17

og pappir og Cilla varð að ýta frá
sér, til að koma fyrir kaffibollan-
um og þykku bréfinu.
Cilla er ein af þeim vandræða-
anneskjum, sem eru fæddar
éð þeim ósköpum, 'að geta
aldréi,tekiö til I kringum sig. Hún
yar f stöðugu kapþhlaupi við
sjálfa sig og reyndi að halda
nauösynlegustu reglur, til að allt
færi ekki forgörðum hjá henni.
Þaö var nú reyndar frú fi’rost að
þakka, aö ruslið fékk ekki yfir-
höndina, en hún kom tvisvar i
viku og það var henni að þakka,
að gólf og gluggar voru yfirleitt I
ágætis standi. En hrærigrautinn á
eldhúsboröinu lét frú Frost í friði,
hún bar mikla virðingu fyrir rit-
störfum Cillu. Hún tók þaö sem
gefiö, aö rithöfundar ættu sérrétt
á þvl aö hafa svona drasl I kring-
um sig.
Um þetta leyti á morgnana
varð Cillu mest úr verki, meðan
hún var hress eftir nætursvefninn
og átti ekki von á þvl að veröa
ónáðuð. Vinnan var henni holl og
hélt niðri angistartilfinningunni,
sem stundum greip hana, þegar
hún hugsaði til þess, sem hún var
komin út I. Hún var nú að skrifa
þriöju skáldsöguna og nú voru
liðin tvö ár, siðan hún hætti starfi
sem einkaritari og fór að lifa ein-
göngu af ritstörfum slnum. Þetta
var hreinasta ævintýri, og hún
átti ekkert upp á aö hlaupa, ef húi^
gæti ekki selt sögur slnar. Húh
hafði reyndar heimspekipróf frá
háskólanum, en sllk próf vorþ
ekki ætlö hlutgeng, þegar veriö er
að leita að'atvinnu. Einaritará;
starfið hafði hún fengið I gegnum
kunningskap
Hún hafði lengi dundaö viö að
'skrifa smásögur og eitt sinn sendi
hún eina af þeim I smásagna-
keppni I blaði. Hún varö alveg
undrandi, þegar hún fékk fyrstu
Verðlaun og tilboö I fleiri sögur.
Eitthvað, sem setiö haföi fast i
henni, losnaöi viö þessa uppörvun
og eftir að hún var búin aö senda
frá sér tiu smásögur, þá fór hún
aö skrifa fyrstu skáldsöguna, sem
fjallaöi um æsku og uppvaxtarár
moröingja, tilraun til aö skýra
ástæöurnar fyrir þvi, að hann
varð moröingi...Hún fékk góða
dóma fyrir bókina, svo hún ákvaö
að helga sig ritstörfum.
En þá vissi hún ekkert um
angistartilfinninguna, sem átti
eftir aö fylgja henni, ótti vegna
þess, að einhverirtima yröi hún
uppiskroppa með söguefni.
Nú var þaö Eva, sem vann á
forlaginu, sem hafði sent henni
margar úrklippur úr blööum, um
morömál, sem mikið var rætt um
þessa dagana. 1 umslaginu var
llka mynd af morðingjanum, en
hann haföi myrt tvær sýningar-
stúlkur. Þetta var laglegur
maöur, en andlitssvipur hans var
þannig, að Cillu datt I hug, að
hannheföi verið ágæt fyrirmynd I
auglýsingu um hárkrem. Aftan á
myndinni var nafn mannsins:
Bror Martin Hedström. Einhvei:
hafði skrifaö með blýanti neðast á
myndina: ' Þetta er_ andlit
moröingja.
' Cilla stakk myndinni inn I
skjalamöppu.
— Er þetta ekki eitthvað handa
þér, haföi Eva skrifað. Cilla ýtti
frá sér kaffibollanum og tók að
skrifa á minnisblokk Hún sökkti
sér niöur I úrklippurnar, fletti
þeim með vinstri hendi og
skrifaöi á blokkina með þeirri
hægri. Og brátt var hún búin að
gleyma bæði góða veðrinu og af-
mælisdegi Dagmar.
Þaö var brothljóö, sem vakti
hana upp frá vinnunni. Hún hafði
ósjtlfrátt mjakað bollanum fram
á boröbrúnina og svo féll hann á
gólfiö og fór I þúsund mola. Cilla
andvarpaði, stóö upp til að týna
upp brotin, sem hún lét innan i
dagblað. Svo náði hún I sóp og
fægiskóflu og þvoði siöan gólfið,
sem haföi verið sklnandi vel
bónaö. Svo gekk hún að elda-
vélinni, til að fá sér kaffi I annan
bolla, en fann, sér til undrunar, að
kaffiö var alveg orðið kalt. Hún
leit á klukkuna og þá brá henni.
Tlminn hafði hlaupið frá henni og
nú var hún komin I tlmahrak, þótt
hún heföi farið svona snemma á
fætur.
Allt varð til að tefja hana. Þaö
hafði dottið tala af gulu dragtinni
hennar og sú bláa var I hreinsun.
Cilla var jafn snyrtileg meö
falnað sinn, eins og hún var kæru-
laus með húsverkin. Hún vildi
alltaf vera vel til fara, sérstak-
lega þegar hún fór I heimsókn til
Dagmar. Hún stakk sig á nálinni,
þegar hún var að festa töluna og
það ætlaöi aldrei aö hætta aö
blæöa. Hún átti heldur ekki neina
skó, sem pössuöu við dragtina,
hún varö að fara I skó meö þykk-
um botnum, sem voru mjög
óþægilegir.
En að lokum gat hún virt sjálfa
sig fyrir sér I speglinum I for-
stofunni. Það var ekkert vafamál,
dragtin var ljómandi falleg og
sannarlega þess virði, sem hún
greiddi fyrir hana. Liturinn fór
henni llka mjög vel. Hún var
orðin mjög sólbrún, enda haföi
hún veriö I viku uppi i fjöllunum
og augu hennar voru svo dökkblá,
að jafnvel kunnugir héldu þvl
fram aö hún væri móeygð. Hárið
var ljóst, sitt og gljáandi. A
forlagsmyndunum, sem fylgdu
bókum hennar, var hún venjulega
með svolltið bros við annaö
munnvikiö. Þetta bros kom alltaf
ósjálfrátt, en hún haföi samt æft
það töluvert, til að láta ekki bera
á þvl, að hún var I raun og veru
mjög feimin.
Hún breiddi i flýti yfir rúmið og
lét allt draslið eiga sig. Til allrar
ólukku haföi hún Saabinn heldur
ekki heima við, hún varð að
ganga þó nokkurn spöl til blla-
verkstæðisins.
Ungur piltur ók bílnum fram
fyrir hana og tautaði:
— Hákansson kemur rétt strax,
en hann sagði að billinn væri I
lagi.
Hún settist undir stýri og ók af
stað. Aldrei hafði hún lagt svona
seint af stað, á afmælisdegi Dag-
mar.
Þegar hún var komin úr mestu
umferöinni I bænum, lá þjóð-
vegurinn fram undan I sólskininu
og hún leit aftur á úriö. Dagmar
myndi finnast hún koma ófyr.ir-
gefanlega seint. En hún myndi nú
samt ná fyrir kaffiö klukkan
ellefu. Þaö var álveg fastur liður
þennan dag, „til að ég geti notiö
þess aö hafa þig hjá mér allan
daginn, Cilla litla”.
Það voru margar furðulegar
hugmyndir, sem Dagmar hafði á
stundum. Sennilega var einhver
tilfinningasemi bak viö allt þetta
umstang á afmælisdaginn • og
Cilla fann til sektar yfir þvi, hve
sjaldan hún heimsótti systur slna.
Dagmar myndi ekki gera svona
mikið úr afmælisdeginum, ef
Cilla væri tlöari gestur hjá henni.
Hún var mér sem móðir I mörg
ár, hugsaöi Cilla. Hún á engin
börn sjálf og hún er einmana. Ég
ætti aö heimsækja hana oftar.
En þetta með afmælisdaginn
gekk eiginlega allt of mikið út I
öfgar, að þaö ætti aðeins að vera
fyrir fjölskylduna, sérstaklega
Framhald á bls. 36
Ný
framhaidssaga
eftir
Gunnar Berg.
Stalían Jernberg
Cilla Malmström
Fyrsti
hluti.
33. TBL. VIKAN 17