Vikan - 16.08.1973, Blaðsíða 18

Mammaá
Anh er 30 ára og stundaði nám í Bandaríkjunum. Hún er
í góðri vinnu og er nútímaieg i hugsunarhætti, en hún býr
enn hjá móður sinni. Annað væri óhugsandi fyrir ógifta
dóttur.
I Saigon er mikill fjöldi
fallegra ungra kvenna.
Laglegar þokkafullar og
aldrei of mikið málaðar.
Brúneygar, svarfhærðar,
sólbrenndar og aðlaðandi.
Konumar verða alls staðar
á vegi manns. Þær eru á
hávaðasömum mótor-
hjólunum, stundum einar
sér, stundum að baki ein-
hvers annars. Sumar eru á
venjulegum tvíhjólum eða
þær sitja undir sólhlífinni í
burðarstól hjá fötralegum
Kínverjum. Sumar ganga
á götunni. í Saigon er
hraðinn tiltölulega lítill.
Enginn kærir sig um að
flýta sér í hitanum. Nær
allar víetnamskar konur
eru klæddar ao dai, hálfsíð-
um kyrtli, sem tekinn er
upp í hliðunum.
Ein ungu kvennanna í
Saigon heitir Anh. Hún
varð nýlega þrítug en lítur
út fyrir að vera yngri. Anh
segist ekki hafa áhuga á
stjómmálum þó að fátt
verði fólki í Saigon eins tíð-
rætt um og stjómmál, ekki
sjzt áhrif styrjaldarinnar á
líf fólksins í landinu.
Margir bandarískir her-
menn eru giftir víetnömsk-
um konum og enn al-
gengara er að þeir hafi átt
börn með víetnömskum
konum. Anh segist aldrei
myndu geta gifzt út-
lendingi.
— Hvorki Bandaríkja-
manni né nokkrum öðrum.
Ég held ekki að vestur og
austur geti mætzt.
Anh heldur mjög fast við
þessa skoðun sína þó að hún
telji sig nútímalegri í
hugsun en flestar
jafnöldrur sínar. Hún telur
fásinnu að víkja frá þeirri
reglu, að ógift stúlka búi
heima hjá foreldrum sín-
um, hversu gömul og sjálf-
stæð sem hún annars sé.
Þetta er álit Anh og það
jafnt fyrir því að hún hefur
stundað nám við háskóla í
Bandaríkjunum og kynns
þar gjörólíkum hugsunar-
hætti.
— Það sem við lærum
erlendis þarf ekki allt ^að
vera betra en það sem við
eigum að venjast hér
heima. Ég held að það sé
ekki gott, að stúlkur búi
einar. Það orsakar of
margar freistingar. Við er-
um ekki tilbúnar til að
veita frelsinu viðtöku.
Víetnamskur málsháttur
segir að hnífaleikur feli í
sér hættu á að skaða á sér
hendurnar. Þetta lýsir
nokkuð vel því sem Anh
meinar. Hún qerir beturen
segja það. I Víetnam er það
tiarla fátítt að stúlkur séu
með piltum, áður en þær
gifta sig. Þær sem banda-
risku hermennirnir áttu
vingott við, voru flestar
barstúlkur eða hórur.
Eftirnafn Anh er Ngien.
Hún heitir raunar öðru for-
að
nafni líka, Tuyet. Það er
rómantískt og mjög
algengt nafn, sem þýðir
snjór. Innrætið er hvítt eins
og snjór og óhætt er að
segja, að Anh ber þetta
nafn með rentu.
Hún fæddist í Hanoi. Þar
átti faðir hennar stórar
jarðeignir i Vinh — Yen-
héraði. Þegar komm-
únistar tóku völdin í
sínarhendurárið 1954, flýði
fjölskylda hennar til
Saigon. Þau höfðu með sér
peninga og nokkra verð-
mæta muni, en mest af eig-
um sínum urðu þau að
skilja eftir. Föður Anh
tókst að fá vinnu í bóka-
verzlun og þau gátu keypt
sér lítið hús í úthverfi
Saigon. Þetta var alls ekki
svo slæmt, þó að þau
söknuðu síns fyrra lífs.
Anh tók stúdentspróf úr
kvennaskóla og fékk styrk
til hjúkrunarnáms í
Colorado. Faðir hennar
hafði mikinn áhuga á því
að hún færi, en móður
hennar var ekki gefið um
að stúlkan hennar færi
svona langt frá sér. Hún
óttaðist, að Aríh gæti ekki
séð um sig sjálf.
r Framhald á bls. 38