Vikan - 23.01.1975, Blaðsíða 19

auðvitað sérstaklega, vegna þess
að ég er bóndi, en slik vinnubrögð
tel ég aldrei til bóta. Eina leiðin til
þess aö jafna aðstöðu þegna þjóð-
félagsins held ég sé að draga úr
deilum og illindum milli eir-
stakra hópa, og reyna að sameina
kraftana í baráttunni fyrir betra
mannlifi.
Freyr: Finnst þér það hafa ver-
ið að efna til illinda, þegar verka-
menn stóðu i fimm vikna hörðu
vehkfalli árið 1955 til þess að
knýja fram atvinnuleysisbætur?
Eða áttu þeir bara aö biða þess
sáttir og rólegir, að þeim yrðu
færð þessi sjálfsögðu réttindi?
Jón: Verkfallsrétturinn hafði
miklu meiri þýðingu áður fyrr en
hann hefur nú, vegna þess að nú
er aöstaðan til að jafna málin á
annan hátt en meö verkföllum
oröin miklu betri.
Freyr: Þér finnst kannski, að
verkalýöshreyfingin eigi ekki að
ráða yfir verkfallsvopninu?
Jón: Hún á að ráöa yfir þvi, en
ég held ekki sé ráölegt að beita
þvi fyrr en i nauðirnar rekur, þvl
að allir tapa meöan á verkfalli
stendur.
Agnes: Fólk veröur alltaf aö
berjast fyrir réttindum sinum,
hvort sem um er aö ræða launa-
mál eöa annað, og til þess aö ná
rétti sinum verður að beita tiltæk-
um vopnum og vopn verkalýösins
er verkfall. Jafnrétti fáum viö
aldrei fært á .silfurbakka. Þaö
verður alltaf aö berjast þrotlausri
baráttu fyrir þvi.
Freyr: Og hér hljótum viö nátt-
úrlega fyrst og fremst að berjast
fyrir efnahagslegu jafnrétti, þvi
að án þess er ekkert jafnrétti til.
Eina raunveruiega jafnréttið hér
á landi nú, er það, aö hver króna
er annárri jöfn.
Berglind: Mér gest ekki aö
þessari ofsatrú á peningum.
Jón: Þarf þó ekki umfram allt
Jón: Eg held, að enginn hafi
slæmt af þvi að þurfa að leggja
svolitið á sig til þess að ná tak-
marki sinu.
að tryggja málfrelsi og tjáninga-
frelsi? Er ekki efnahagslegt jafn-
rétti litils viröi án þess? Og ekki
getum við fullyrt, að tjáninga-
frelsi sé ekki fyrir hendi á Is-
landi?
Freyr: Það fer allt eftir þvi,
hvernig á það er litið. Annars
vegar bannar ekkert mönnum að
segja það, sem þeir vilja. Hins
vegar er svo gifurlega mikill að-
stööumunur milli manna á aö
koma skoöunum sinum á fram-
færi opinberlega.
Jón: Ég held, aö flestar skoöan-
ir fái inni í dagblööunum okkar.
Trausti:Dagblöðin eru misstór,
bæði að siðufjölda og upplagi.
Freyr: Dagblööin lifa fyrst og
fremst á auglýsingum. Þess
vegna ráöa auglýsendur —
eignamennirnir — mestu um,
hvaða blöð þrffast og hver ekki.
Berglind: Þú talar eins og viö
séum komin I eitthvert status quo
hér á landi. Ég held, að tiltölulega
auðvelt sé fyrir fólk að koma sér
áfram, stofna og reka eigiö fyrir-
tæki hér á landi, og komast þann-
ig I þessa eignaaðstöðu, sem þú
leggur svo mikiö upp úr. Til dæm-
is getur ekki veriö sérlega erfitt
aö gerast útgerðarmaður, þegar
langmestur hluti stofnkostnaðar-'
ins er lánaður.
Trausti:Treystir þú þér til þess
að fara að gera út, Stella?
Stella: Það held ég varla, en
kannski það sé bara vegna þess,
að i mér er ekki snefill af bisniss-
manni. Svo held ég lika, að við
gætum aldrei fariö aö gera út öll,
þannig aö munurinn er áfram fyr-
ir hendi, þótt einn og einn til viö-
bótar stofnsetji fyrirtæki.
Timinn var floginn frá okkur og
þótt jafnréttismálin væru vita-'
skuld langt frá þvf aö vera út-
rædd, uröum viö að slá botn i
þetta spjall. Fyrstu spurningunni
var beint til Berglindar og við
veittum henni lokaorðin lfka.
Berglind: Það er von min og
ósk, að konur vinni bug á hlé-
drægni sinni og vanmáttarkennd,
sem ég held þær haldi við sjálfar,
þvi að ég fæ ekki séð, að neinn á-
kveðinn aðili i þjóöfélaginu haldi
Agnes: ..Hugsið
ykkur öll bömin á
aldrinum sex til tólf
ára, sem ganga
sjálfala með lykil
um hálsinn...
þeim niðri. Ariö 1975 hefur veriö
valið sérstaklega til þess aö vekja
athygli á stöðú kvenna alls staöar
I heiminum, og ég vona, að það
veröi til þess aö vekja konur af
svefninum, og þær gerist virkar i
þjóömálabaráttunni og hætti að
ltta á stjórnmál og efnahagsmál
sem eitthvert sérviðfangsefni
karlmanna. Þá fyrst verður hlut-
ur þeirra jafngildur framlagi
karlmanna og raunverulegu jafn-
rétti náð.
Að þessum oröum Berglindar
töluðum, var stungiö upp á sam-
eiginlegu slagorði hópsins:
FLEIRI BARNAHEIMILI, og all-
ir lýstu sig samþykka þvi.
4.TBL. VIKAN 19