Vikan - 23.01.1975, Blaðsíða 38

Hugsaðu nú vel um þaö, Flora!
— Það er enginn svoleiöis staö-
ur, sagöi Flora, — viö erum búin
aö leita alls staöar.
Leitin var i fullum gangi, þegar
Lucy kom frá saumakonunni meö
röndóttan kassa undir arminum.
Joe haföi fariö rföandi til vöru-
hússins, til aö sækja Bryne og
Beth og Agnes voru að spyrjast
fyrir I nágrannahúsunum.
Flora sat á veröndinni og sagöi
henni fréttirnar. — Herra Bryne
veröur voöa vondur, þegar hann
fréttir aö börnin eru horfin, sagöi
negratelpan, alvarleg i bragöi.
Lucy hrukkaöi enniö, vissi ekki
hvort hún átti aö taka þetta svo
alvarlega, þegar hún sá Söru
koma á móti sér, náföla af ótta.
— Ég er búin aö heyra fréttirn-
ar, sagöi Lucy og gekk til móts
viö hana. — Hvar i dauöanum
geta börnin verið.
Sara fórnaöi höndum og lét þær
svo falla, alveg hjálparvana. —
Ég veit ekki . . . Hún þagnaði,
þegar hún heyröi Floru æpa upp
yfir sig: — Herra Bryne er aö
koma!
Sara stundi af þakklæti, þegar
hún sá hann koma riöandi eftir
götunni og Joe á eftir honum, En
nú fór Flora aö haga sér nokkuö
furöulega. — Ég fer niöur i skáp-
inn minn, sagöi hún og þaut af
staö.
Sara var komin hálfa leið, en
nam þá skyndilega staöar og
sneri viö. Skápurinn! bau höföu
leitaö um allt húsiö, en samt var
einn staöur, sem haföi oröiö út
undan, þaö var skápur Floru. —
Biddu! kallaöi Sara, en Flora var
öll á bak og burt. Sara hljóp á
eftir henni og heyrði aö kjallara-
huröinni var skellt. En þegar hún
stóö i stiganum i svarta myrkri,
svaraöi Flora ekki, hvernig sem
kallaö var á hana. Sara var óþol-
inmóö, þegar hún flýtti.sér til aö
ná i kerti. Þegar hún kom aftur
niöur i kjallarann, ophaöi hún
hvern skápinn af öörum og lýsti
inn I þá, en árángurslaust.
— Flora, hvar ertu? Svaraöu
mér! kallaði hún, en hún heyröi
aöeins bergmáliö af sinni eigin
rödd • Flöktandi ljósiö frá kertinu
lýsti upp hillur fullar af niöur-
soönum vörum, hveitisekkjum og
i loftinu héngu stór reykt svina-
læri. Viö endann á þessari
geymslu var svo viniö geymt i
mörgum hillum. Hvert haföi
Flora farið?
Hún heyrði aö Bryne var kom-
inn og kallaöi til hans aö hún væri
I kjallaranum. — Hvar er skápur-
inn hennar Floru?
Hann kom hlaupandi niöur og á
eftir honum komu þær Mary Ann,
meö társtokknar kinnar, Beth og
Agnes. Hann brosti kankvisiega
til hennar. Hann gekk beint aö
dyrum, sem voru vandlega faldar
bak viö þilfjalir og lágu inn 1 eins-
konar verkfæraskýli, en Flora
var þar ekki.
Hann lagöist á hné og losaöi
tvær fjalir viö enda skýlisins og
þá kom grænleit birta þar i gegn.
Flora gægöist út þaöan, bæöi glöö
og óttaslegin á svip.
— Þau eru hérna, sagöi hún
vandræöalega, — en láttu ekki
berja mig, herra Bryne. Ég sýndi
þeim einu sinni þennan staö, en
ég hélt aö þau myndu alls ekki
fara þangaö inn einsömul.
— Þaö dettur engum i hug aö
berja þig, sagöi Bryne rólega. —
Þeir dagar voru liönir, þegar ég
flutti þig hingaö heim meö mér.
Svon'a komdu nú út og láttu börn-
in koma lika.
Sara var svo ánægð, aö hún
lagöist á hnén og hjálpaði til aö
draga þau út, fyrst Jenny og svo
Robbie. Hún þrýsti þeim fast aö
sér.
— Hey röuö þið ekki aö ég var að
kalla á ykkur, elskurnar minar?
spuröi hún meö skjálfandi rödd.
— Viö vorum i feluleik meö
Floru, sagöi Jenny. Hún horföi
ásakandi á Floru. — Viö vorum i
felum.
Augun I Floru ranghvolfdust. —
Ég vissi þaö ekki.
Sara þrýsti Jenny fast aö sér og
sagöi hægt og rólega: — Þú verð-
ur alltaf aö segja hvert þú ferö,
annars fara allir aö leita að þér.
Þú veröur aö lofa þvi.
— Já, sagöi Jenny og var
greinilega búin aö missa allan
áhuga á þessu. Svo hlupu bæöi
börnin meö Floru inn i eldhús, til
aö fá eitthvaö i svanginn. Mary
Ann geröi allt sem hún gat til aö
dekra viö börnin.
— Ó, hve ég er þakklát fyrir aö
þú skildir koma heim, sagöi Sara
viö Bryne. — Guö veit hve lengi
viö heföum oröiö aö biöa eftir aö
Flora heföi fengið kjark til aö visa
mér á þetta fylgsni. Hún horföi á
lausu boröin, sem hann haföi f jar-
lægt. — Hvers vegna er þetta
leyniherbergi hér?
— bessi hluti kjallarans er svo
bjánalegur i laginu og fyrrver-
andi eigandi hefur bókstaflega
stúkaö af þetta horn, þegar hann
innréttaöi birgöageymsluna. Þaö
þarf aö festa þessum þilboröum
betur, ég geri það einhvern dag-
inn, þegar Flora hefur misst
áhugann á þessum felustaö sin-
um. Framhald i næsta blaði
EGE GÓLFTEPPIN = —
VEGGFÓÐUR
ÚRVAL GÓLFDÚKA
MALNINGARVORUVAL