Vikan - 06.02.1975, Síða 46

Ævintýrl Tinna
Þa3 ar mest/ reqinmmkilmnyur, p//tur
fnmn. fg hef ált þetta sk/p / hei/an
aratug eJa ,---------------;----——
me/r. .. Kallardu þaa he/Jar/ aratuc/?
\
pac! \/ar nokkuð kync/agt!
óg þú $err/ œt/aáir ac kaapa
OU be/r/ a/í/ao// ac rau/.
þaa af roer f /rir t ve/n?
K/st'

Ne/! Hvaafa v/i/eysa p/JJar
minn ! Ekki þetta sk/p- Pci
fer<> vi/Jur vegar. Þ/itskip
er nákvanvJeg<t erha ag m/ii,
e n þetta er m/tt sktp !
Jœja, higmunc/ur mirrn haki\
ann: ha$ er nu ekkr mrki/J
É/nmití þa3 ?.,
van<J/ qS qanga úr skugya
um pað. Sirax þegar þu
varst farinn frá mer: oatJ
sktp/ó og mastr/3 brotnaS
lí
s/np/ó oa mastr/ó Urolnt
Bg Uacfraéh þaS satnan,
ikemmc/Jg sesl. f/a.ska
■ mastrii
eri fari rr,
T/'
en
u/um
/n
bara skoöa mastrití, svo
uekkert fari mUh tná/a
L

Þetta er ekh hsk-
aS, 5 vo þacJer ekk<
mitt 5 k/p ///
Þútrna sérðu
’ojálfurju^m

r
þg get ve! ski/iS undrunþína.
Sjálfur varB eg atveg furau
lostinn, þegar ég kom á f/óar-
rnarkuðinn J morgun og uþpgotv-
ab/ þar nákvcsma e ft/rJ/k/ngu
á minu eigin sk/pi ■ óvo þaðVar
engm furða, þó eq vildi óSur oa
upp va/g^^^^ur rá af kaupa þáa.
£g verJ aa e/gnac/
þiit skip Uka..
/
mm

Ja, ég verÓ v/st aÓbtf/a alsökunar áfíam
ferJi rrr/nu. Það
(aertr ekkert!J/er/r ekkert'.
____eF
þú f/nnur afi
sktpii þ/it -.. -
Var /etchrr/egt..

SÖ2
Þetta er a/vecj furdu-
lecjt! þj þad sku/i vera
tif tVc nþkvtB/v/ega eirrs
/ikó'n afsoma skip/ cq
/íka ergj'x má/verkigu
af Kp//-C r\be)n/ a.
mjra/t, ?i^.m bf.T
£g verJ tcríar/aust
ac! hringja t/JKo/
bervs kafte/ns ■
Jfc/nn verSur k/oss
oa k/uy^msa...
he/ttá
HYRNINGUR
T

/i

/
,/
y
u UJ-J P'

tep 0'

E3
/-+—i! \7jL rr^ V Aþ 7 1
/
,
dfMrrt^-rl
Klefinn
upptnkinn
7
//
/(
w
7'
lí
í,
77
7
/
Atveg erþað da/mp■
eg erþað c
/ausf, hvad fo/k/
'ur orðio s
ctatur orðið skraf-
cjrjúgt vio kurm-
ingjotna í símaj.
þessi er búin ao
vera há/ft/moí
K/efaflum. Jcajaj
\/oksins.
Ö! Ó! Nú getumvið farið^jjt Dú//a min.
i/___~—iT *- r. .f ffyjfbTi ,,/t/i /
[E
~T
©