Vikan - 13.02.1975, Blaðsíða 7

Sigaunadrottningin er hún köll-
uð og heitir fullu nafni Marie
Lovinie Oliversen. Hún er 82ja
ára að aldri og yngsta dóttir si-
gaunakóngsins Stóra-Jóhanns.
Hún fæddist i Grue i Solör árið
1893, en hún lagði strax nýfædd af
stað á flakk eftir þjóðvpgunum.
Hún var skirð i litlu þorpi, þar
sem faðir hennar þurfti að gera
hestakaup. Siðan var aftur lagt af
stað i endalausa ferð eftir þjóö-
vegunum. Undanfarna vetur
hefur hún þó haft fastan sama-
stað i Nordsinni viö veginn milli
Gjövik og Fagernes, en hún ferð-
ast meira og minna á hverjum
degi. Hún ekur ekki lengur i hest-
vagni, heldur á bil.
Árið 1913 giftist Marie Oliver
Oliversen, sem var af Nystusi-
gaunahópnum I Þrændalögum, og
saman eignuðust þau fjögur börn,
þrjár stúlkur og einn dreng. Dæt-
urnar eru allar látnar, og
sigaunadrottningin á soninn ein-
an eftir.
— Oliver átti systur, sem hét
Anna Kristina, segir sigauna-
drottningin.
— Við vorum góðar vinkonur,
þegar við vorum ungar og
skemmtum okkur oft vel, þegar
Nystuhópurinn og flokkur föður
mins hittust. En einu sinni vildum
við dansa við sama piltinn. Það
var I Solör, og þá vorum við báðar
sautján ára.
Við urðum svo hamslausar, að
við réðumst hvor á aðra. Oft þarf
ekki mikið til þess að sigauna
renni I skap. Anna Kristina var
bæði stærri, tápmeiri og sterkari
en, ég. Hún reif I hárið á mér og
fleygði mér til jarðar.
En þá varð ég bæði hrædd og
reið.
Sigaunadrottningin I fuilum skrúða með gamla rokkinn sinn.
SÍGAUNAR ERU EINS
í Noregi hafast við i kringum tiu þúsund
sigaunar, og fæstir hafa þeir fastan
samastað, heldur flakka þeir um, eins og
sigauna er háttur. Hér segir sigauna-
drottningin Marie Lovinie Oliversen frá
lifi sinu.
Anna Kristina hélt mér niðri, en
mér tókst aö ná til hnifsins og rak
hann i siöuna á henni.
Þá sleppti hún takinu.
Blóðiö lagaði úr sárinu, en
stungan var alls ekki djúp. Anna
Kristina brá sér til læknis, sem
gerði aö sárinu, og eftir það sá
ekki á henni. Okkur hafði verið
kennt aö beita hnifnum þannig, aö
hann særði eins litiö og hægt væri.
Þegar sigaunar berjast meö hnif-
um, skaöa þeir sjaldnast hvor
annan alvarlega.
Þetta er i eina skiptið, sem ég
hef stungið manneskju meö
hnifnum, en ég dreg enga dul á
þaö, að oft hefur legið við, aö ég
gerði það.
OGANNAÐ
FÓLK
Við Anna Kristina vorum alveg
jafn góðar vinkonur eftir slags-
málin i Solör. Nokkrum árum
seinna giftist hún honum Nikolai
bróöur minum. Þau eignuðust sjö
börn, sem eru hvert ööru fallegra.
A meöan við vorum með börn,
sáumst viö Anna Kristina
sjaldan. Við vorum á ferðinni
hvor I sinu lagi og áttum viö nóg
að striða hvor fyrir sig.
Það var erfitt að vera meðbörn
á stööugum feröalögum , og oítast
vorum við meö smábörn i
sigauna vögnunum.
Eina nótt að vori til, þegar viö
vorum stödd I Romedal, dreymdi
mig, að rauörefur væri ástjúi i
kringum okkur. Ég vaknaöi við
Marie I.ovinie Oliversen og hirö hennar.
7. TBL. VIKAN 7