Vikan - 13.02.1975, Blaðsíða 17

Framhaldssaga
og eigna hans fór slfellt vaxandi
og nú vildi hann sýna mér nokk-
uð.
— Jimmy sendi mér þessa
mynd, sagði hann og dró fram
veskið sitt með skjálfandi fingr-
unum. — Llttu á.
Þetta var mynd af húsinu,
snjáð á hornunum og óhrein eftir
að hafa farið um margar hendur.
Akafur benti hann á eitt eftir ann-
að. Sjáðu! sagöi hann og leitaði
eftir aödáun I augum mínum.
Hann hafði sýnt hana svo oft, að
ég geri ráð fyrir að hún hafi verið
orðin honum raunverulegri en
húsið sjálft.
— Jimmy sendi mér hana. Mér
finnst þetta mjög lagleg mynd.
Fallega litur það út.
— Satt er það. Hafðir þú séö
hann nýlega?
— Hann kom að heimsækja mig
fyrir tveimur árum, og þá keypti
hann húsið, sem ég bý i nú. Auð-
vitað urðum við dauðhrædd um
hann, þegar hann hljópst að
heiman, en mér er ljóst nú aö það
var ekki að ástæðulausu. Hann
vissi að hann átti framtið fyrir
sér, og eftir að honum tók aö
ganga vel vantaöi ekki að hann
var afar rausnarlegur við mig.
Honum virtist þvert um geö aö
þurfa að stinga myndinni niður á
ný, og hélt henni enn um stund
fyrir augum minum. Svo lét hann
hana I veskið sitt og dró upp úr
vasa sfnum lúið og gamalt eintak
af bók.sem nefndist HOPALONG
CASSIDY.
— Littu á. Þetta er bók, sem
hann átti, þegar hann var dreng-
ur. Sjáðu nú bara hvernig hann
var.
Hann fletti við öftustu slðunni
og sneri bókinni svo ég mætti sjá.
A aftasta saurblaðinu var letrað
oröiö STUNDASKRÁ og dagsetn-
ingin 12. september, 1906. Fyrir
neðan stóð eftirfarandi:
Kl. 6.00 fh. Farið'á fætur.
Kl. 6.15-6.30 Llkamsæfingar.lyft
lóðum og klifraö I rimlum.
Kl. 7.15-8.15 Lesin rafmagns-
fræði.
Kl.-8.30-4.30 e.h. Vinna.
Kl. 4.30-5.00 Baseball og aðrar
Iþróttir.
Kl. 5.00-6.00 Æfingar I mælsku-
list og sjálfsstjórn.
Kl. 7.00-9.00 Rannsóknir á nyt-
sömum uppfinningum.
ALMENNAR REGLUR:
Ekki sóa timanum hjá Shafter,
eða (hér stóð eitthvert nafn, sem
ómögulegt var að lesa.)
Engar reykingar né tyggi-
gúmminotkun framar.
Baö, annan hvern dag.
Lesa eina hagnýta bók eða
timarit I hverri viku.
Spara fimm $ (strikað út) —
þrjá $ I hverri viku.
Vera betri við pabba og
mömmu.
Ég rakst á þessa bók af tilvilj-
un, sagði gamli maðurinn. Þetta
sýnir bezt hvernig hann var, ekki
satt?
— Jú, þetta sýnir hvernig hann
var.
— Það gat ekki hjá þvl farið að
Jimmy yröi meiriháttar maður.
Hann setti sér alltaf einhver
markmiö, eins og þessi eða önn-
ur. Tókstu eftir hverju hann fann
upp á til að verða klárari i kollin-
um. Það var honum slfellt kapps-
mál. Hann sagði mér einu sinni að
ég æti eins og svln og ég löðrung-
aöi hann fyrir það.
Honum sýndist einnig þvert um
geð að loka bókinni. Hann las
hverja málsgrein fyrir sig upp-
hátt, og leiteftirvæntingarfullur á
mig um leið. Ég býst við að hann
hafi ætlazt til að ég skrifaöi þetta
niður til eigin gagnsemi.
Skömmu fyrir klukkan þrjú
kom iútherski presturinn frá
Flushing og ég tók ósjálfrátt að
skyggnazt út um gluggana eftir
fleiri bilum. Hið sama gerði faðir
Gatsby. En þegar tlminn leiö og
þjónarnir komu og byrjuðu að
blða frammi I fordyrinu, tók hann
að depla augunum áhyggjufullur,
og hann fór að tala um rigning-
una, vonsvikinn og Hkt og ekki al-
veg meö á nótunum. Presturinn
leit nokkrum sinnum á úrið sitt,
svo ég tók hann með mér afsíðis
og baö hann að biða I hálfa
klukkustund. En það var til einsk-
is. Enginn kom.
Um klukkan fimm kom llk-
fylgdin i þrem bilum að kirkju-
garðinum og nam staðar hjá hlið-
inu i þéttum regnúöa. Fyrstur fór
llkvagn, óhugnanlega svartur og
blautur, þá herra Gatz og við
presturinn I fólksbllnum, en sfð-
astir fjórir eða fimm þjónar og
bréfherinn frá Vestra Eggi I opn-
um sendivagni Gatsby, og voru
þeir allir holdvotir. Þegar viö
héldum gegn um hliðið og inn I
kirkjugarðinn, heyrði ég bifreið
stanza og þvi næst I einhverjum,
sem kom öslandi leirugan jarð-
veginn á eftir okkur. Ég leit við.
Það var gleraugnaglámurinn
uglueygði, sem ég haföi heyrt
vegsama bókakost Gatsby inni á
bókasafni hans, nótt eina fyrir
þrem mánuöum.
Ég haföi ekki séð hann síðan, og
hvorki veit ég hvernig hann frétti
af jarðarförinni, né veit ég hvað
hann hét. Regnið streymdi niður
glerin á þykku gleraugunum, og
hann tók þau af sér og þerraði af
þeim, svo hann mætti sjá, þegar
hliðardúkur úr striga, sem
breiddur var yfir gröf Gatsby,
var vafinn saman.
Ég reyndi að leiða hugann að
Gatsby um stund, en hann var
mér þegar of fjarlægur, og ég
fékk aðeins hugsað um, — án þess
það vekti þó neina reiöi hið innra
með mér, — að Daisy hafði hvorki
sent skeyti, né höfðu borizt frá
henni blóm. Sem I fjarska heyrði
ég einhvern muldra: — Blessaðir
séu þeir dánu, þeir sem regnið
grætur, — og svo sagði uglueygði
karlinn „amen”, styrkum rómi.
Við hröðuðum okkur I gegn um
regnið að bilunum. Uglueygur gaf
sig á tal við mig hjá hliðinu.
— Ég komst ekki til hússins I
tæka tið, sagðihann.
— Það tókst öðrum vlst ekki
heldur.
— Ja, hérna. Hann stóð sem
þrumulostinn. — Og hvi þá I f jár-
anum! Það var vant að flykkjast
þangað hundruðum saman.
Hann tók af sér gleraugun og
þerraði glerin á ný að utan og inn-
an.
— Strákhróiö, sagöi hann.
Meöal þess sem ég minnist
hvað bezt frá yngri dögum, er það
þegar ég hélt áleiðis vestur úr
skóla og seinna út háskóla, um
jólaleytið. Þau sem ætluðu lengra
Elsta og reyndasta málningavöruverzlun landsins i
nýjum húsakynnum aö Grensásvegi 11° — simi
83500. Erum einnigá gamla staönum Bankastræti 7
sími 11496.
7. TBL. VIKAN 17