Vikan - 01.05.1975, Blaðsíða 41

ItO/OttOF,
(tflTHUR'
'mm
V V
Frá sér af heift og reiöi ryöst Karak áfrain
eftir stfgnum, sem liggur niöur aö brotnu
brúnni, þar sem hann hugöist ráöast inn I
innlönd.
1 fyrstu fylgja þeir ánni, en þegar þeir koma aÖ litilli þverá, snýr
Karak upp meö henni. Ótti hans viö rennandi vatn er svo mikill,
aÖ hann veröur aö leita aö staö, þar sem hann kemst yfir þurrum
fótum.
n-a, hér komumst viö yfir," hrópar Valiant. „Vatniö nœr
I hné.” Valiant sér flúöir I miöri ánni og hann veit, aö þar
era pyttur I ánni.
Hann stlgur viljandi I pyttinn. Mikill gusugangur og óttaþrungiö hróp
........ v«i cnn..r, „Vatnaandinn, hjálp!”
kveöurviö, þegar Val sekkur,
Nokkru ofar skiptir áin sér og þar hafa bjálk-
ar veriö lagÖir yfir hana I brúar staö. Val
skrlöur yfir á fjórum fótum til þess aö ininna
á ótta sinn viö vatnaandann.
Næsta vika — Slysiö.
Ilann skreiöist til lands, grlpur lurk og lemur
vatnsyfirboröiö. „Niöur meö vatnaandann!”
hrópar hann. En viö sjálfan sig segir hann:
„Ég vona, aö ég ofleiki ekki."
Val sér skelfinguna I augum Karaks, þegar
hann stendur beint frammi fyrir veldi vatna-
andans. Nú er hann viss um, aö þessi veik-
lciki getur oröiö risanum aö falli.
1^65 © Kmg Ff»tur-» áyndicale, ínc.. 1974. World right* recerved. 10~£>