Vikan - 27.05.1976, Blaðsíða 15

AusturlensKra anr/Ta gænr v/ua / outyauu, auuu vai lanuiu uuun oijuní
tyrkja fram ti/ 1878. Þessi myrtd er frá einni aðalgötu höfuðborgarinnar
Sofiu, og fremst 6 myndinni má siá mosku meö minarettuturni.
Gamli borgarhlutinn i borginni Plo vdiv
varöveitir margar sérkennilegar gamlar byggingar og mannvirki.
HVERSU FÁAR
Viðtal við Evgeniu Gichevu
Hjálmarsson frá Búlgaríu.
— Ég þori að fullyrða, að enginn búlgari
heldur, að hér búi eskimóar, enda eru fréttir
um ísland miklu tíðari í búlgörskum fjölmiðlum
en fréttir hérlendis um Búlgaríu. ísland var á
allra vörum, þegar skákeinvígið var háð hér, og
'nú skrifar fjölskylda mln frá Búlgaríu um
allsherjarverkfallið og stjórnmálaslit íslendinga
við breta, svo þau fylgjast vel með því, sem
gerist á islandi.
— Viltu segja mér eitthvað frá því umhverfi
sem þú ert alin upp I?
— Ég er frá Sofiu, höfuðborg Búlgaríu, og
telur hún um milljón íbúa. Borgin liggur inni I
miðju landi, ( 500 m hæð yfir sjávarmáli og er
umkringd fjöllum og skóglendi á alla vegu.
— Ekki þarftu að kvarta yfir flatlendinu hér,
en hvernig verkar íslensk fjallanáttúra á þig?
— Ég hef ferðast dálltið um island og meðal
annars gengið á Fimmvörðuháls, sem ég er
ákaflega stolt af, því ég held, aö þangað hafi
ekki margir íslendingar komiö. islenska lands-
lagið er mjög sérstætt og fallegt, og ég hef
komið á staði, þar sem landslagið er svo
stórbrotið og hádramatískt og sjóndeildar-
hringurinn svo óendanlega víður vegna skóg-
leysisins, að manneskjan verður að mér finnst
ógnarlítil og hjálparvana.
— Nú kvarta margar Islenskar konur yfir
því að erfitt sé að komast út í atvinnlífið, og
útlendingar hafa oft átt erfitt uppdráttar hér
meðan þeir eru að komast inn í málið og
kynnast íslenska þjóðfélaginu. Er ekki erfitt að
vera bæði kona og útlendingur og ætla sér
strax út I atvinnulífið?
— Ég fékk vinnu á teiknistofu strax eftir að
ég fluttist til Íslands. Maðurinn minn er við
nám og ég þarf að vinna fyrir okkur. En ég verð
að viðurkenna, að ég varð mjög undrandi yfir
því hversu fáar konur hafa sérmenntun og
hversu lífiö er gert erfitt fyrir þær, sem vinna
úti. Nú hef ég mitt eigið land til viðmiðunar, og
þar er þörfin mikil fyrir vinnuafl kvenna. Það
sama er að segja um önnur austantjaldslönd.
Þau geta hreinlegu ekki án þess verið að
kvenfólk taki þátt í atvinnlífinu til jafns við
karlmenn.
— Nú er t.d. í Rússlandi farið að tala um
„feminiseringu" vissra atvinnugreina, þ.e.a.s.
starfsgreinar, svo sem læknisfræði og lög-
fræði, sem hér hafa veriö nær eingöngu í
höndum karlmanna, eru nú að mestu skipaðar
kvenmönnum, eða um 80%. Hefur þróunin
orðið svipuð í Búlgaríu?
— I austantjaldslöndunum hafa konur yfir-
gnæfandi betri sérmenntun, hlutfallslega við
vesturlönd, og það sem gefið hefur konum
kost á því að afla sér sérmenritunar og fá síðan
að nota hana úti í atvinnulífinu, er auðvitað
það, að stjórnvöld hafa gert þeim það kleift,
því þessi lönd geta ekki verið án vinnuafls
kvenna. i fyrsta lagi hefur þetta verið gert með
takmörkun barneigna, það eru að meðaltali
1— 2 börn á hverja fjölskyldu, borið saman við
2— 3 börn á hverja vesturlenska fjölskyldu,
Síðan hefur ríkið reist vóggustofur, leikskóla
og dagheimili og séð þar með fyrir þörfum
útivinnandi foreldra. Et við tökum t.d. arkitekta
á Íslandi sem dæmi um það hvernig hlutfallið
er milli kvenna og karla í þessari starfsgrein, þá
22. TBL. VIKAN 15