Vikan - 21.10.1976, Síða 30

Sfiáin pildir lrá fimnitudcgi til miðvikudags

u
HRUT'JRINN 21. mars - 20. april
Rcyndu að aðlaga þig aðstæðunum og
kröfunum, scm umhvcrfið gerir til þin.
Reyndu að líta bjartari augum á tilveruna.
NAUTiÐ 21. aprí/ — 21. maí
Vinnan er orðin þér nánast leiðinleg kvöð,
og þú finnur hjá þér hvöt til þess að fá meira
út úr starfi þínu. Hikaðu hvergi, þú munt
hafa crindi sem erfiði.
- .3— _.f-y_J-\'
TVÍBURARNIR 22. mai - 21. júni
Þú vilt verða frjálsari en þú ert, en þú verður
að heyja harða baráttu fyrir frelsinu. Varastu
að líta hlutina alltof rómantískum augum.
Þú gætir farið flatt á því.

KRABBINN 22. júní - 23. júii
Hikaðu ekki við að standa fast á þinni
skoðun, þótt vinir og ættingjar geri að þér
harða hríð nú á næstu dögum. Andspyrnan
mun herða þig og hleypa í þig nýju lífi.
LJÓNIÐ 24.júií -- 24. aqúst
i - Næsta vika er kjörin til að snúa sér að hinu
Só kyninu, og gleymdu ekki að sýna fyllstu
... nærgætni. Þetta verður ákaflega skemmtileg
vika, ef þú heldur rétt á spilunum.
.»»
■ ■
MEYJAN 24. ágúst — 23. sept.
Vinur leitar til þín með vandamál, sem
verður erfitt úrlausnar. Vísaðu honum ekki
á bug, ykkur tekst í sameiningu að leysa
þetta mál.
VOGIN 24. sept — 23. okt.
Mikið verður um að vera á heimili þínu, og
þú verður talsvert bundinn við það. Það er
áríðandi, að þú standir þig með þín
verkefni.
SPORÐDREKINN 24. okt. - 23. nóv.
Gömul ósk þín rætist, en þú hefur ekki eins
Tr f mikinn áhuga nú eins og í upphafi. Þú
í&if'J munt þurfa að koma fram sem fulltrúi
einhvers hóps.
BOGMAÐURINN 24. nóv. - 21. des.
Vinkona þín gefur þér hlutdeild í skemmti-
lcgri hugmynd. Á sunnudag dvelurðu
meðal margs fólks og skemmtir þér
konunglega.
STEINGEITIN 22. des. - 20. jan,
Þú hcfur ríka þörf fyrir að slaka á og taka
lífinu rólega um þcssar mundir. Veittu þér
það. þú verður mörgum sinnum upplagðari
á eftir. Þér berast einkennilegar fréttir.
VATNSBERINN 21. jan. 19. febr.
Þú vcrður var við óvild \ þinn garð og tckur
V lNj0 það nærri þcr. Rcyndu að sýna meiri
sjáífstæði í hugsun og sýndu umheiminum,
að þú getur sannarlega staðið á eigin fótum.
FISKARNIR 20. febr. - 20. mars
Sambúðarerfiðleikar eru á næstu grösum, ef
þú tckur þig ekki á. Reyndu að gera hreint
fyrir þínum dyrum, nú virðist rétti tíminn
til þess. Helgin gæti orðið skemmtileg.
STdÖRNUSPfl
hafði uppgötvað hvers konar maður
har.n raunverulega var. Hann hafði
verið svo ungur, þegar hún var að
komast yfir sárustu sorgina. Sextán
ára drengur, sem roðnaði og stam-
aði þegar hún yrti á hann. Til-
finningar hennar til hans höfðu
verið nœstum móðurlegar. Og það
var jú fráleitt hugsaði hún nú, því
að hún hafði aðeins verið átján ára.
,,En ég var ekkja og móðir,”
hvíslaði hún niður í bollann. ,,Ég
hafði lifað töluvert...”
Kannski hafði hann upplifað tölu-
vert líka, nú á seinni árum. Hún
varð undrandi á hve upprifin hún
varð af þeirri hugsun. Það var ekki
afbrýðisemi, heldur öllu fremur
forvitni og ósk um að vita meira um
hann.
Hún vissi sama og ekkert um
foreldra hans. Aðeins að faðir hans
var heilsulaus og að móðir hans var
honum mjög náin.
Hún imyndaði sér hann sitja við
borðið ásamt foreldrum sínum og
hún hafði óljósa minningu um
hvernig faðir hans leit út. En hún
gat ekki imyndað sér Gideon gera
aðra hluti sér til skemmtunar,
eins og aðrir ungir menn, svo sem í
leikhúsi og á dansleik. Hann var
mjög alvarlegur maður.
„Áfram letibykkjur.” Rödd verk-
stjórans glumdi yfir mjiikan kliðinn
i kringum hana, og hún leit undr-
andi upp, en kastaði sér siðan þakk-
lát út í verkefni þau sem biðu
hennar. Hún gekk framhjá starfs-
fólkinu sem vann við trébekkina
og fylgdist með árangri þeirra.
Reyndar vissi hún að það var ekki
nauðsynlegt því að Caleb, verk-
stjórinn, var duglegur og vökull,
en hún hafði grun um að það hefði
góð áhrif á afköst fólksins ef það
sæi hana.
Hún gekk framhjá stóra eld-
stæðinu og inn í litlu skrifstofuna,
með snjáða rauða teppinu, gamla
mahónískrifborðinu, og glerhurð-
inni sem útilokaði óþefinn frá
verksmiðjunni en hleypti inn birt-
unni. Hún settist niður og tók til
bækurnar fyrir kennslukonuna, sem
átti að hefja störf í Paddington
Green næsta föstudag.
En i raun og veru var hún að bíða
eftir Gideon, því að í dag var mið-
vikudagur. Það var kominn tími til
að hún gerði sér grein fyrir tilfinn-
ingum sínum til hans, og það gat
hún ekki gert nema hann væri hjá
henni.
Hún lyfti höfðinu spennt þegar
bankað var á dyrnar hálftíma
seinna. En það var Henry Syden-
ham, sem stóð þar.
„Frú Caspar. Ö, frú Caspar, þú
getur aldrei getið þér til um hvílík
stórviðskipti ég hef náð í fyrir okkur
nú í morgun. Ég á að koma með
sýnishorn nú á eftir fyrir St.
Eleanor sjúkrahúsið.”
Það varð þögn. Siðan sagði
Abby: „Ég held varla að við tökum
við pöntunum frá þeim, Henry. Ég
vil ekki að þú haldir áfram að ræða
við þá.”
„Fyrirgefðu heimsku mína, frú
Caspar, en ég er að tala um þá
stærstu pöntun, sem við höfum
nokkurntima fengið! Pöntun, sem
er nógu stór til að halda fyrirtæk-
inu gangandi, þó að við fengjum
engin önnur viðskipti. Og þú segist
ekki vilja skipta við þá, ég verð að
játa að mér er ómögulegt að
skilja...”
„0, Henry, það er ekki von að
þú skiljir það.” sagði hún. „Þú ert
vonandi ekki búinn að gera bind-
andi samning við þá?”
„Ég bauð þeim sýnishorn, og þú
veist jafnvel og ég að við bjóðum
hagstæðustu kjörin. Ég veit ekki
lengur hvað snýr upp eða niður.
Heldurðu að ég geti ekki fengið þá
til að skrifa undir?”
„Henry, gerðu það fýrir mig að
tala ekki meira um þetta. Ég hef
mínar ástæður til að vera á móti
þessum viðskiptum, og þær koma
þér varla við.”
„Ég er ekki viss um það sé rétt
hjá þér Abby.” sagði Gideon hljóð-
lega.
Hann hafði komið inn rétt eftir að
Henry kom inn með sinar stórfrétt-
ir. „Þú hefur komist að samkomu-
lagi við Henry um að hann fái
prósentur af sölunni. Hann á rétt á
að vita hvers vegna þú tekur bestu
söiunni hans svona kuldalega.”
„Þakka þér fyrir, hr. Henriq-
ues,” sagði Henry og settist brúna-
þungur i næsta stól.
„Ég skal segja þér ástæðuna,
Henry,” sagði Abby stuttlega, „en
ég verð að biðja þig að tala ekki um
þetta, því að ástæðan er mjög
persónuleg. Veistu hvað maðurinn
heitir sem stjórnar St. Elanor
sjúkrahúsinu?”
Henry virtist undrandi. „Áttu
við yfirlækninn? Hr. Lackland? Nú
hann stofnaði sjúkrahúsið, en —
aðþekkja hann — nei frú Caspar —
ég hef aðeins samband við lyfja-
fræðingana.”
Abby virtist annars hugar þegar
hún sagði: „Hann er einnig lyfja-
fræðingur,” síðan hélt hún kæru-
leysislega áfram: „Áður en ég gifti
mig hét ég Abigail Lackland.”
Henry starði á hana og hleypti í
brýrnar. Hann sagði óöruggur: „Þú
frú Caspar? Eruð þið þá skyld? Ja
hérna.” Hann brosti breitt. „Ertu
að reyna að 3egja mér, að á meðan
ég hef verið að semja við undir-
tyllur, þá hefðir þú getað farið beint
á toppinn?”
„Finnst þér það sniðugt, Henry?
Þá þykir mér þig skorta hugmynda-
flug,” sagði Abby kuldalega.
„Heldurðu ekki að ástæðan til að ég
fer ekki til Hr. Lackland gæti ekki
verið sú að mér væri það ógeð-
fellt?”
Henry varð strax alvarlegur.
„Þið eruð kannski mjög fjarskyld?”
„Hann er faðir minn,” sagði
Abby hljóðlega.
Henry hristi höfuðið undrandi á
svipinn. Síðan sagði hann: „Faðir
— þinn? Hvernig stendur þá á því
að þú þarft að stunda viðskipti? Ég
hélt að þú værir einstæðingur.”
„Ég held að ég verði að útskýra
þetta betur,” sagði Abby. „Ég
vona að þú skiljir það. Ég var elsta
30 VIKAN 43. TBL.