Vikan - 21.10.1976, Side 31

dóttir foreldra minna og alin upp á
mjög — faðir minn treysti mér mjög
vel. Hjá honum lærði ég allt, sem
ég kann um viðskipti, og í verslun
hans við Piccadilly lærði ég þá
bókhaldsaðferð sem ég nota hér
við fyrirtækið. Já hann kenndi mér
ýmislegt, sem konur fá yfirleitt ekki
að læra. En þegar ég gifti mig
gerðist eins og svo oft vill verða,
það að ég og faðir minn skildum
sem óvinir.”
Hún þagnaði, en hélt síðan áfram
með erfiðismunum: ,,Það er þó ekki
þar með sagt að okkur þyki ekki
lengur vænt um hvort annað, því að
samband okkar var mjög náið og
við mjög lík. En svo kom James
— með nýju töflugerðarvélina og..”
Hún vissi aldrei hvað það var sem
gerðist þá. Það var eins og allt i
einu hefðu allir hennar varnargarð-
ar hrunið. Allar hennar dýpstu og
leyndustu tilfinningar skullu fram
eins og flóðbylgja og hún gat ekki
stöðvað grátinn.
Hún sá James fyrir sér eins og
hann hafði verið, og hún minntist
þessara fáu heitu daga, sem þau
höfðu átt saman. Hún gat séð hann
fyrir sér greinilegar en hún hafði
gert í mörg ár. Rautt hárið,
áhyggjusvipurinn, sem alltaf hafði
hvílt á alvarlegu andlitinu og
blíðuna, sem hann hafði alltaf sýnt
henni.
En á bak við hann, á leiksviði
hugarheims hennar, stóð faðir
hennar, Abel, með höfuðið beygt og
svipur hans lýsti reiði, kvöl og
þreytu.
Hún lokaði augunum snögglega,
og reyndi að reka burt þessar
óþægilega skörpu hugsýnir, en fann
sér til mikillar reiði, að þegar hún
reyndi að tala þá gat hún það ekki
fyrir gráti og hún kreppti hnefana
á borðinu fyrir framan sig.
Gideon stóð strax upp og ýtti
hinum undrandi Henry út um gler-
dymar og dró fyrir snjáð bómullar-
hengið.
Hann snéri aftur til Abby,
spenntur og hljóður en reyndi ekki
að þerra tár hennar.
Hann stóð við hlið hennar augna-
blik, og tók utan um hana, þegar
hún lét það eftir sér að halla sér að
honum, og þannig voru þau þar til
grátur hennar hljóðnaði og ekkert
heyrðist nema hljóður ekki.
Þá þerraði hann tár hennar með
stórum vasaklút og sagði mjúklega:
„Snýttu þér.” Hún gerði það. Hún
varð sér meðvitandi um umhverfi
sitt, færði sig frá honum og lagaði á
sér hárið með skjálfandi hendi.
,,Ég — fyrirgefðu mér framkomu
mína, Gideon,” sagði hún hás. ,,Ég
skil ekki...” hún hristi höfuðið aftur
og aftur og snýtti sér og leit beint i
augu hans, þó að það væri erfitt,
því að hún skammaðist sin fyrir að
hafa misst svona vald á sjálfri sér.
Þrátt fyrir að hún væri rauðeygð
og rauð um nefið, fannst honum
hann aldrei hafa séð hana jafnfall-
ega og viðkunnanlega. Svo að þar
sem hann laut að henni, varð
Gideon að horfast í augu við sann-
Hagsýn húsmóðir
notar
e0*l‘
CINNI & DINNI
íX-cwoo
Forðum
okkur, áður
en okkur verður
^ vVO''7 S P°"ý komin y
í meö kvef?
0 J Hamingjan sanna!
Er Pollv komin .\
€k
HA-HA-HA! Kellíngin ætti
bara að vita, að það var
sko ekkert kvef, sem
fékk Pollý til
að hnerra, heldurþ
hnerriduftið
mitt! HA-HA-
HO-HO-H
Rolló! Þetta er þér fyrir bestu. Þig langar
þó ekki til að verða

43. TBL. VIKAN 31