Vikan - 21.10.1976, Qupperneq 34

HAMPi
Þegar Christopher sonur leikkon-
unnar bresku, Susan Hampshire,
var aðeins þriggja ára, uppgötvaði
móðir hans, að hann var skyggn.
Skyggnigáfa sonarins olli því meðal
annars, að skilnaðurinn við föður
hans, Pierre Granier-Deferre, varð
Susan sérlega erfiður. 1 eftirfarandi
grein lýsir Susan baráttu sinni fyrir
þvi að fá að hafa soninn hjá sér.
Það greip hana óhugur, þegar
hún kom inn i stofuna og sá þriggja
ára son sinn stara á andlitsmynd af
föður hennar. Hann virtist ekki
i aka eftir henni, fyrr en hún sagði:
— Hvað er að Christopher?
— Þessi mynd dettur bráðum
niður mamma, sagði hann og starði
án afláts á myndina af afa sínum.
Móðir hans, Susan Hampshire, sem
margir kannast við úr sjónvarps-
kvikmyndum hér heima, leit alvar-
lega á son sinn og sagði: Þessi
mynd hefur hangið þarna í rúmt ár,
og hún fer ekki að taka upp á því að
detta niður núna. En hún hafði ekki
fyrr sleppt orðinu en myndin datt
niður. Susan tók upp myndina og
rannsakaði hana gaumgæfiiega, en
fann ekkert athugavert við hana, né
nokkuð sem gæti útskýrt, hvers
vegna hún datt af veggnum. Lykkj-
an aftan á myndinni var heil og
naglinn á sínum stað.
Hún hljóp að simanum og hringdi
til foreldra sinna. Móðir hennar
svaraði, og Susan spurði strax,
hvort allt væri í lagi með föður
hennar. — Nei, svaraði rnóðirin, við
vorum að senda boð eftir lækninum.
Pabbi þinn var að hjálpa mér að
festa upp gluggatjöld i ganginum,
þegar hann datt niður af stól. Við

hann þekkti ekkert. Hún lét hann
handfjatla hluti, sem þeim til-
heyrðu, og Christopher gat í öllum
tilfellum lýst persónunum, sem áttu
hlutina.
— Ég bað Chris til dæmis að
athuga gullmedalíu, sem frændi
minn hafði gefið mér, þegar ég var
aðeins tólf ára gömul, en hann dó 12
árum síðar eða þegar ég var 24 ára.
Chris hafði ekki skoðið medalíuna
lengi, þegar hann lýsti frænda
mínum svo ljóslifandi, að helst hefði
mátt trúa því, að hann hefði þekkt
hann eins vel og ég.
Susan Hampshire viðurkennir, að
hún sé líka gædd skyggnigáfum, en
ekki í eins ríkum mæli og sonur
hennar. Hún sá t.d. fyrir hjónaband
sitt og Pierre Granier-Deferre, en
þau gengu í hjónaband 1967, og
hún heldur því meira að segja fram,
að hún hafi líka séð fyrir, að það
hjónaband endaði með skilnaði.
— Ég var og er kona sem lifi
fyrir starf mitt, segir hún. Ég hitti
í kvikmynd og sá þar í honum
þann mann, sem mig hafði
dreymt nokkrum árum áður, og
fengið vitneskju um að yrði seinna
eiginmaður minn. Þegar við geng-
um í hjónaband, urðum við sam-
höldum, að hann hafi ekki meitt sig
alvarlega, en okkur fannst öruggara
að kalla á lækninn, sagði móðir
hennar.
— Á meðan ég talaði við
mömmu, varð mér ljóst, að sonur
minn er gæddur skyggnigáfu, sem
hann hefur erft frá ömmu minni,
segir Susan Hampshire. Amma mín
Susan og Pierre áttu vissulega sina
hamingjudaga. Nú óttast Susan
það mest, að Pierre reyni að taka
soninn frá henni.
Þetta er Susan Morgan, amma
Chris, en frá henni hefur hann erft
skyggnigáfuna.
var skyggn. Hún gat séð ókomna
hluti löngu áður en þeir áttu að
gerast, og hún gat komist að ýmsu
um fólk, aðeins með því að hand-
fjatla hluti, sem tilheyrðu þvi.
Susan ákvað að reyna hæfileika
sonar síns með því að láta hann
segja sér eitthvað um persónur, sem
34 VIKAN 43. TBL.