Vikan - 16.12.1976, Blaðsíða 23

gat niður að beygjunni og formælti
í hverju skrefi. Þetta var alls enginn
stígur, heldur minnti þetta miklu
fremur á aurskriðu. Enhanngatþó
sett byssuna í vasa sinn og notað
hendurnar til þess að styðja sig.
Milan lá enn á hnjánum þarna á
brúninni. Hann hreyfði sig ekki,
kraup bara þarna og hélt um skot-
sárið eins og hann vildi með því
lina þjáningarnar og starði niður
hengiflugið.
Fari hann fjandans til, hugsaði
David, og svo kom hann auga á
Irinu. Irinu og Jo, báðar heilar á
húfi. Aðeins fáein skref skildu þau
að. Hann tók utan um Irinu og
faðmaði hana að sér. En svo horfði
hann áJoog faðmaði hana líka.
,,Við skulum koma okkur
héðan,” sagði David.
Irina kinkaði kolli. Hann kyssti
hana, faðmaði hana aftur og kyssti
hana enn einu sinni.
,,Hvað með hann?” sagði Jo og
leit ó Milan.
,,Við skiljum hann hér eftir til
þess að skýra þetta allt saraan út
fyrir lögreglunni. En flýtum okkur
nú," sagði hann. ,,Jo þú ferð fyrst
og svo Irina. Ég rek lestina.”
„Lögreglunni?”
,,Já, einhver hlýtur að hafa
heyrt þessa skothvelli. Ég vil bara
að við komum okkur héðan svo við
lendum ekki í neinu þrasi.” Hann
tók upp skammbyssuna með hljóð-
deyfinum, sem lá við fætur Irinu.
Hún var með hlaupvídd 45. Svo var
guði fyrir að þakka að Milan skaut
ekki á hann úr þessari, hugaði
hann.
„Jan var með þessa,” sagði Jo.
„Hvar er hann?” David leit niður
eftir stígnum og þá fyrst sá hann
hvar hann endaði snögglega. Guð
minn góður, hugsaði hann, og leit
felmtri sleginn á konurnar tvær.
„Sotto,” sagði Jo og benti á
hengiflugið. Hún var að ná sér og
tókst jafnvel að brosa að þessari
kaldranalegu fyndni sinni.
David athugaði öryggið á byss-
unni og sá að búið var að festa það.
Þá fleygði hann henni þangað sem
Jo hafði bent.
„Hún virkaði ekki,” sagði Irina.
„Mér var ómögulegt að skjóta...”
„Var öryggið ekki á?” spurði Jo.
„Svona nú áfram með ykkur,”
sagði David. „Við getum talað
saman á eftir.”
Þau litu ekki til baka og fóru fyrir
beygjuna af stökustu gætni. Þaðan
var leiðin tiltölulega greiðfær. Uppi
á hæðinni stóð kirkjan friðsæl á að
lita og þau gengu í áttina að stein-
þrepunum.
„Eru þetta klukkumar að
hringja?” spurði Jo. Henni fannst
hún heyra einhver undarleg hljóð og
suð. „Hvað erþetta?”
„Áfram með þig,” sagði David.
„Þetta er einungis vindurinn að
gæla við klukkurnar.”
„Klukkur á eintali?”
„Haltu áfram, Jo.” Hann hristi
höfuðið. Konur eru hreinasta ráð-
gáta, hugsaði hann.
Þau voru nú komin niður á
grasflötina. Hún var skuggsæl og
borðin voru auð. Irina lét mestallan
þunga sinn hvíla á handlegg Davids
og það var augljóst að aðeins vilja-
styrkurinn hafði komið henni þó
þetta langt. Jo virtist líka að niður-
lotum komin.
„Ekki gefast upp,” sagði David.
„Getum við ekki lagt okkur hér í
grasið? Bara í fimm mínútur?”
sagði Jo biðjandi.
„Þú myndir sofna á stundinni.”
Hann gekk í áttina að Mercedes-
bilnum, sem hann hafði lagt við
hliðina á Fordinum. Þau myndu
ekki lenda í neinum vandræðum
með að flytja farangurinn á milli.
En hvað um Fordinn? „Hvað eigum
við að gera við hann?" spurði hann
Jo. og benti á bílinn. Hann vissi
nákvæmlega hvað hann kysi sjálfur
að gera við hann, en hann hikaði við
að stinga upp á þvi.
„Skiljum hann eftir. Það má
sækja hann hingað seinna.”
œ KÖTEK ★ DISKÓTEK^DISKÓTEK*DISKÓTEK-*DISK
Q
+
FERÐA DISKÓTEK
2 OBELIX
cn
UMBOÐSSÍMI
15699
KL. 9-12,30
FYRIR HÁDEGI.
*
D
(/)
O
H
m
7C
*
D
œ
O
—I
m
*
»sia * xaiöxsia * xaioxsia * xaioxsia * xaioxsia
o
BÓK 1 BLAÐFORMI
1488 síður af fjölbreyttu lesefni fvrir aðeins 5.000,- kr. á ári.
Já. Úrval er bók í blaðformi.
51. TBL. VIKAN 23
4-