Vikan - 03.03.1977, Blaðsíða 51

nokkurt þeirra gat órað fyrir. Það
var alveg ótrúlegt, að nokkur gœti
orðið eins og ný mannekja á jafn
stuttum tíma.
— Hún er sannarlega orðin lagleg
stúlka, sögðu þau.
— Vittu til, Knut sleppur ekki
auðveldlega, bætti einhver við.
Hann sagði þeim að halda sér
saman. Hann hafði veðjað og ekki
meira um það.
Knut beið eftir Elsu í lok hvers
vinnudags. Þau fengu sér göngu
saman, fengu sér snarl eða fóru i
bíó. Stöku sinnum fóru þau heim til
hans.
Einn morguninn stóð hún lengi
fyrir framan spegilinn sinn. 1 dag
ætlaði hún ekki að setja upp hárið.
Það féll silkimjúkt niður yfir herð-
arnar, og hún dansaði næstum inn í
verslunina af hamingju. Undrun
hinna fór ekki framhjá henni. I
kvöld ætlaði hún að bjóða Knut
heim...
I matartímanum söfnuðust þau í
kringum hana. Augu hennar geisl-
uðu. Sumir voru hálf vandræðaleg-
ir. Þessi tilraun þeirra var ómakleg,
'hún átti það ekki skilið af þeim, að
þau gerðu henni slíkt. Þau gátu
varla trúað því, að þessi sæta,
glaðlega stúlka væri Elsa Larsen
sjálf.
— Ég hefi aldrei hitt stúlku líka
henni. Hugsanir brutust um i heila
Knuts, þegar hann fór frá henni um
kvöldið. Hann hafði verið með
•nörgum stúlkum, og þetta hafði
hara átt að vera leikur. Hinum yrði
sannarlega skemmt, ef úr þessu yrði
einhver alvara. Hann var ráðvilltur,
næstum eins og í öðrum heimi. Án
bess að lita til hliðar gekk hann út á
götuna, bill reyndi að stöðva, en of
seint.
Elsa vissi ekki, hvaðan á hana
stóð veðrið, þegar hún kom til
vinnu næsta morgun, allir horfðu
svo einkennilega á hana. Knut var
okominn, var hann kannski veikur?
Berg verslunarstjóri bað Sissel að
flytja Elsu þessar voðalegu fréttir
af dauða Knuts.
Án þess að gefa frá sér nokkurt
hljóð féll Elsa meðvitundarlaus á
gólfið. Berg hringdi í lækni, og
hún var síðan send heim í sjúkrabíl í
fylgd með Sissel.
Elsa var frá vinnu i eina viku.
Sorgin vegna fráfalls Knuts var
blandin margra ára vonbrigðum og
auðmýkingu. Hún hóf störf á ný, en
nú var eins og hún hefði öðlast ró og
>nnri frið. Hún virtist sjálfsörugg
og þroskaðri en áður. Berg bauð
henni deildarstjórastöðuna, sem
Knut hafði gegnt. Elsa þáði stöð-
una.
Berg notaði hvert tækifæri, sem
honum gafst, til að ræða við hana.
Nú var líf Elsu að hefjast — en það
vissi hún ekkert um, ennþá...