Vikan - 30.03.1978, Side 18

11. HLUTI FRAMHALDSSAGA EFTIR
ÞAÐ SEM GERST HEFUR:
Gwenda Reed er nýlega komin til
Englands og hefur keypt þar
gamalt hús, Hillside, i nágrenni
Dillmouth. Brátt verður hún þess
áþreifanlega vör, aft ýmislegt þar
kemur henni kunnuglega fyrir
sjónir. Undarlegir atburðir verfta
þess valdandi, aft hún fer til
London og bíftur komu eiginmanns
síns, Giles. I London hittir Gwenda
ungfrú Marple, en
hún hefur óstjórnlegan áhuga á
öllum dularfullum atburðum.
Gwenda fœr vitneskju um aft hún
hefur dvalist í Englandi, þegar hún
var á barnsaldri. Var þá morðift í
Hillside alls engin ímyndun, heldur
atburftur, sem hún endurliffti nú?
Faftir hennar hafði einmitt búiö í
Hillside fyrir nítján árum, þótt þaft
væri næsta ótrúleg tilviljun. Seinni
kona hans var Helen Spenlove
Kennedy. Það er gátan um hana,
sem þau verfta aft ráfta. Ungfrú
Marple lætur ekki sitt eftir liggja
og kemur til Dillmouth til þess að
fylgjast meft gangi mála. Þau hafa
upp á bróftur Helenar, Kennedy
lækni, sem lætur þeim í té nýjar
upplýsingar. Kelvin, faftir
Gwendu , haföi látist á
geðveikrahæli nokkru eftir aft kona
hans hljópst á brott frá honum
með öðrum manni. Sjálfur hélt
hann því þó fram vift Kennedy, að
hann heffti kyrkt konuna sína.
Voru þaft ef til vill einungis
hugarórar? Kelvin Halliday haföi
framift sjálfsmorð á geiðveikra-
hælinu, en skýrslur læknanna sýna,
aft þeir hafa ekki álitift hann
moröingja. Var þá um þriðja mann
aö ræöa, ef Helen var í rauninni
myrt? En hver gat hann verið þessi
þriðji maftur? Þaft er ekki vanda-
laust að grafa upp gamlan
kunningsskap, en með góðum vilja
er þaft samt hægt. Sumt fólk man
jafnvel ótrúlegustu hluti. Hvernig
hafði til dæmis tengslum Helenar
og Walters Fane verift háttaö?
Eftir samtalift vift Fane er Gwenda
þó sannfærð um að hann hefur
ekki getaö framift morft....
14. EDITH PAGETT
Herbergið inn af bakariinu var
einkar notalegt. Þar var dúkað
hringlaga borð, nokkrir gamaldags
hægindastólar og upp við vegginn
var sófi, sem var þægilegri en hann
í fyrstu leit út fyrir að vera. Það
Nú getum við boðið þessi finnsk-hönnuðu sófa-
sett með leðuráklæði. Framleiðum þau einnig
með áklæðum eftir eigin vali. Eigum margar
tegundir af leðursófasettum.
Litið inn!
Verið velkomin!
KJORGARDI SIMI 16 975 SMIDJUVEGI6 SIMI 44544
voru postulínshundar og aðrir
skrautgripir á arinhillunni og inn-
rammaðar litmyndir af prinsess-
unum Elísabet og Margréti Rósu. Á
hinum veggnum hékk mynd af
konungnum í einkennisbúningi sjó-
liðsforingja og einnig mynd af herra
Mountford i hópi annarra bakara.
Þarna var líka landslagsmynd frá
Kaprí, gerð úr skeljum og vatnslit-
um. Einnig voru þarna ýmsir aðrir
hlutir, sem hvorki voru neitt
sérstaklega fallegir, eða göfugir, en
þeir áttu þó sinn þátt í að gera þetta
að vingjarnlegu og skemmtilegu
herbergi, þar sem fólk gat setið og
notið þess að vera, hvenær sem tími
gafst til.
Frú Mountford, sem áður hét
Pagett, var lítil og feit, dökkhærð
kona og aðeins farin að grána.
Systir hennar, Edith Pagett, var
há, dökkhærð og grannvaxin. Það
var varla eitt einasta grátt hár á
höfði hennar, þótt hún væri
sennilega eitthvað um fimmtugt.
,,Að hugsa sér,” sagði Edith
Pagett, „litla ungfrú Gwennie. Þú
verður að fyrirgefa, þó ég segi
svona, en manni verður ósjálfrátt
hugsað til baka. Þú varst vön að
koma inn í eldhús til mín, snyrtileg
eins og þú varst alltaf. „Ninur,”
varstu vön að segja. „Nínur.” Og
það sem þú áttir við voru rúsínur —
en ekki veit ég hvers vegna þú
kallaðir þær þetta. En þú vildir fá
rúsínur og þær fékkstu, eins og þú
vildir.”
Gwenda starði á andlit hennar,
rauðar kinnarnar og svört augun,
og reyndi að muna — reyndi eins og
hún gat — en ekkert kom. Þetta
minni gat verið viðsjárvert.
„Ég vildi, að ég gæti munað —”
sagði hún.
„Það er ekkert skrítið, þótt þú
getir það ekki. Þú varst bara litill
stelpuhnokki. Nú á dögum virðist
fólk ekki vilja ráða sig i hús, þar
sem börn eru. Það get ég ekki skilið.
Mér finnst, að það séu börnin, sem
gefa heimilunum lif, þrátt fyrir að
það séu samt alltaf einhver vand-
ræði í kringum máltíðir barna. En
það er venjulega sök barnfóstrunn-
ar, en ekki barnanna. Barnfóstrur
eru næstum alltaf erfiðar — þær
vilja láta stjana við sig og fá matinn
á bakka og annað þess háttar.
Mannstu nokkuð eftir Layonee,
ungfrú Gwennie? Fyrirgefðu, frú
Reed, ætti ég auðvitað að segja.”
„Layonee? Var hún barnfóstran
mín?”
„Já, það var-stúlkan frá Sviss.
Hún talaði litla ensku og var
afskaplega tilfinmnganæm. Lily
18VIKAN 13. TBL.