Vikan - 30.03.1978, Síða 19

AGÖTHU CHRISTIE
„Ja, ég þekkti til hennar, ef svo
má segja, og ég hef kannski séð
henni bregða fyrir. En ég þekkti
hana í rauninni ekkert, fyrr en ég
fór að vinna hjá henni.”
,,Og þú kunnir vel við hana,”
sagði ungfrú Marple.
Edith Pagett sneri sér að henni.
,,Já, það gerði ég,” sagði hún.
Það var eins og hálfgerð ögrun í
rödd hennar. „Mér er alveg sama,
hvað aðrir segja. Hún var mér alltaf
eins góð og hægt var. Ég hefði
aldrei trúað því, að hún myndi gera
þetta. Ég varð alveg agndofa. Þótt
ýmsar sögur hafi að vísu gengið.”
Hún þagnaði snögglega og leit
afsakandi á Gwendu.
Gwenda talaði án þess að hugsa
sig um.
„Ég vil fá að heyra þetta,” sagði
hún. „Þú mátt ekki halda, að mér
mislíki neitt, sem þú segir. Hún var
ekki móðir mín — ”
„Það er auðvitað satt.”
„Og skilurðu, okkur langar mikið
til að — til að finna hana. Hún fór
héðan — og enginn virðist hafa frétt
neitt af henni síðan. Við vitum ekki
hvar hún býr núna — eða hvort hún
er yfirleitt á lífi. Og vegna vissra
ástæðna —
Moro
„Henni þótti mjög vænt um þig.
0, já, hún fór oft með þig niður á
ströndina og hún lék oft við þig í
garðinum. Hún var sjálf svo ung,
skilurðu. Eiginlega ekki annað en
ung stúlka. Mér fannst oft, að henni
þætti eins gaman að leikjunum og
þér. Það má eiginlega segja, að hún
hafi verið einkabarn, eða sama sem.
Kennedy bróðir hennar var miklu,
miklu eldri og alltaf á kafi í bókum.
Þegar hún var ekki í heimavistar-
skólum, þá þurfti hún að leika sér
alein...”
Ungfrú Marple, sem sat upp við
vegginn, spurði þýðum rómi. „Þú
úr gleymsku
kom henni oft til að gráta. Lily var
þjónustustúlka. Lily Abbott. Hún
var ung stúlka og frekar frökk í
framkomu og kannski svolítið
léttúðug. Þeir voru margir leikimir,
sem hún kenndi þér, ungfrú
Gwennie. Þið földuð ykkur oft í
stiganum.”
Það fór hrollur um Gwendu.
I stiganum...
Allt í einu sagði hún. „Ég man
eftir Lily. Hún hnýtti slaufu um
hálsinn á kisu.”
„Já, héma, en að þú skulir muna
þetta. Það var á afmæhnu þínu og
Lily fannst endilega að Thomas
ætti að hafa slaufu. Hún tók slaufu
af konfektkassa og Thomas varð
alveg óður. Hann hljóp út í garð og
nuddaði sér upp við runnana,
þangað til hann náði henni af sér.
Köttum fellur ekki slikt.”
„Þetta var svartur og hvítur
köttur.”
„Alveg rétt. Aumingja Tommy
gamli. Hann var duglegur að veiða
mýs. Reglulegur músaveiðari.”
Edith Pagett þagnaði og ræskti sig.
„Þú verður að fyrirgefa hvað veður
á mér. En það er gaman að rifja upp
gamla daga. Þú ætlaðir að spyrja
mig um eitthvað?”
„Mér finnst gaman að heyra þig
tala um þessa gömlu daga,” sagði
„Henni þótti
mjög vænt
um þig. O-já,
hún fór oft með þig
niður á ströndina og
hún lék oft við þig í
garðinum. Hún var
sjálf svo ung,
skilurðu. Eiginlega
ekki annað en ung
stúlka. Mér fannst
oft að henni þætti
eins gaman að
leikjunum og þér.... ”
Gwenda. „Þetta er einmitt það,
sem mig langar til að heyra. Ég var
nefnilega alin upp hjá ættingjum
mínum á Nýja Sjálandi og fólkið
þar gat auðvitað aldrei sagt mér
neitt um — föður minn og stjúpu
mína. Hún — hún var indæl, var
það ekki?”
grafið
hefur búið allan þinn aldur í
Dillmouth, er það .ekki?”
„O, jú, pabbi átti bóndabæ uppi í
hliðunum, — Rylands, var hann
alltaf kallaður. Hann átti enga syni,
svo að þegar hann dó, gat mamma
ekki haldið áfram búskapnum. Hún
seldi bæinn og keypti litlu búðina
við endann á High Steet. Já, ég hef
búið hér alla mína ævi.”
„Ég geri þá ráð fyrir, að þú sért
vel kunnug öllum í Dillmouth?”
„Já, þetta var auðvitað lítill
staður þá. Þótt það hafi, svo lengi
sem ég man, alltaf verið mikið um
sumargesti hér. En þetta var rólegt
og gott fólk, sem kom hingað ár
eftir ár, en ekki þessir álparar, sem
koma hingað núna. Þetta voru
traustar og góðar fjölskyldur, sem
höfðu sömu herbergin árum sam-
an.”
„Þú hefur sennilega þekkt Helen
Kennedy áður en hún varð frú
Halliday?” spurði Giles.
Hún hikaði og Giles flýtti sér að
bæta við, „Það eru ýmsar lagalegar
ástæður. Við vitum ekki, hvort við
eigum að álíta hana látna eða — eða
hvað.”
„Já, ég skil það vel. Manns
frænku minnar var saknað — það
var í stríðslok — og það voru
heilmikil vandræði á sambandi við,
hvort tilkynna ætti hann látinn eða
hvað. Þetta var frænku minni mikið
áhyggjuefni. Ef ég get eitthvað
sagt ykkur, sem orðið getur að
gagni, — það er ekki eins og þið
séuð einhverjir ókunnugir. Ungfrú
Gwennie og „ninurnar” hennar.
Skrítið að þú skyldir kalla Jjær
þetta.” t,
„Það er vel boðið hjá þér að vilja
hjálpa okkur,” sagði Giles. „Ef þér
er sama, þá er best að við rekjum úr
þér garnirnar. Frú Halliday fór að
heiman í miklum flýti, var það
ekki?”
„Jú, það var mikið áfall fýrir
okkur öll, — og sérstaklega fyrir
vesaling ofurstann. Hann brotnaði
alveg saman.”
„Ég ætla að komast beint að
efninu — veistu nokkuð með
hverjum hún fór?”
Edith Pagett hristi höfuðið.
„Kennedy spurði mig einmitt að
þessu — og ég gat ekki sagt honum
það. Lily vissi það ekki heldur. Og
13. TBL. VIKAN 19