Vikan - 04.05.1978, Blaðsíða 13

Forsíðan á
leikskránni hjá Arts
Theatre.
Donald Sinden á
þarna í svolitlum
erfiðeikum með
Jan Holden í leikriti
Marriotts og
Chapmans, Shut
your Eyes and think
of England.
leikrits Alans Bennett, The Old
Country. Efni leikritsins minnir
í mörgu á hið fræga njósnamál,
Philbymálið, sem margir
kannast við. Það segir frá
fulltrúa í breska utanríkis-
ráðuneytinu, sem hafði njósnað
fyrir Rússa, neyðst til að flýja
England og lifir nú ásamt konu
sinni uppi í sveit í grennd við
Moskvu. Hann hefur orðið
breskari en nokkur Breti í
útlegðinni, reikar um í flóka-
skóm og heldur upp um sig
buxunum með gamla skóla-
bindinu sínu, hlustar á tónlist
eftir Elgar og raular enska
sálma, dreymir um enskar garð-
veislur og nöldrar yfir því, að te-
búðir skuli aflagðar í London,
enda þótt hann hafi aldrei
heimsótt slíkar.
] hlutverkaskránni er valinn
maður í hverju rúmi, og þar ber
vitanlega hæst sjálfan Alec
Guinness í hlutverki breska
njósnarans, Hilarys. Þann
leikara þarf ekki að kynna
íslendingum, þeir muna hann að
minnsta kosti fyrir leik sinn í
Brúnni yfir Kwaifljótið, en fyrir
það hlutverk fékk hann Óskars-
verðlaun.
Nú, það má kannski geta þess
til gaman, að á þessari sýningu
tókst eiginmanni mínum að
bregða fæti fyrir Shirley
MacLaine, í bókstaflegri
merkingu. Hún sat næst gangi
örfáum sætaröðum framar en
við, og þegar tjaldið féll að leiks-
lokum, hnaut einhver um fætur
eiginmannsins, sem hann hafði
teygt út í ganginn sér til
þæginda. Þegar ljósin kviknuðu,
sáum við, að það var leikkonan
fræga, sem hafði hraóað sér út,
þegar tjaldið féll, til þess
væntanlega að forðast athygli
annarra leikhúsgesta.
Meistari Feydeau
„Þegar tvær af persónum
mínum ættu ekki undir
nokkrum kringumstæðum að
hittast, kasta ég þeim í fang hvor
annarrar, eins fljótt og unnt er,”
sagði franski leikrita-
höfundurinn Georges Feydeau.
Þessari uppskrift fylgdi hann
dyggilega í þeim 39 leikritum,
sem hann skrifaði um ævina
(1862—1921).
Þegar Feydeau var lítill
drengur, kom faðir hans eitt
sinn að honum, þar sem hann
var að skrifa, og sagði kennslu-
konunni hans, að hún skyldi
ekki hafa frekari áhyggjur af
námi hans þann daginn, hann
væri þegar búinn að skrifa heilt
leikrit. Upp frá því skrifaði
Feydeau til þess að komast hjá
almennum lærdómi. Hann var
svo latur, að þegar vinur hans
sagði eitt sinn við hann: „Snúðu
þér við! Þarna er fallegasta
kona, sem ég hef nokkurn tíma
séð,” þá svaraði Feydeau, án
þess að hreyfa sig: „Lýstu henni
fyrir mér.”
Feydeau er íslendingum vel
kunnur. Leikfélag Reykjavíkur
sýndi Fló á skinni við mikla
aðsókn fyrir fáum árum, þar
sem Gísli Halldórsson skapaði
eina af sínum eftirminnilegu
persónum í aðalhlutverkinu, og
Þjóðleikhúsið sýndi Hvað
varstu að gera í nótt? Við sáum
The Lady from Maxim’s í
Þjóðleikhúsi Breta — og þar var
nú ekki • ládeyðan. Fyrir minn
smekk eru leikrit Feydeaus
þannig, að ef þau eru ekki leikin
af hinni mestu snilld, þá leiðast
mér þau. Ekki þurfti að kvarta í
þetta sinn. Ég hafði reyndar
einna mest gaman af að sjá
Michael Bryant, vegna þess að
hann var mér enn í fersku minni
fyrir hlutverk í einum af annars
leiðigjörnum sjónvarpsþáttum,
sem báru nafnið Colditz. Bryant
lék þar meistaralega vel náunga,
sem lést vera geðveikur til að
sleppa úr fangabúðunum, sem
honum og tókst, en galt fyrir
með vitinu. Öðru vísi var
hlutverk hans í The Lady from
Maxim’s, eins og nærri má geta.
Þar fór einnig með stórt
hlutverk Stephen Moore, sem
margir muna úr kvikmyndunum
Frenzy og A Bridge too far.
Dásamlega asnalegur
Donald Sinden
No Sex, please, We are British
heitir leikrit, sem gengið hefur í
London í heil sjö ár og þar með
slegið gamanleikjametið i heims-
borginni. Auk þess hefur það
verið sýnt í 52 öðrum löndum
og verið kvikmyndað. Það var
því ekki á öðru von en að
höfundurinn, Anthony
Marriott, reyndi að notfæra sér
velgengnina og gera jafnvel enn
betur. Ásamt John Chapman,
sem ber ábyrgð á geysilegum
fjölda gamanleikja í sjónvarpi og
á sviði, skrifaði Marriott leikritið
Shut your Eyes and think of
England, sprenghlægilegan
farsa, þar sem þeir félagar
skemmta sér við að gera gys að
spillingu viðskiptaheimsins,
minnimætti Breta gagnvart
forríkum Aröbum, sem styðjast
að sínu leyti við viðskiptasnilli
lögfræðinga af gyðingaættum.
Það var þó sannarlega ekki
efni leikritsins, sem hreif mig,
heldur fyrst og fremst einstak-
lega góður leikur Donalds
Sinden í hlutverki lítilsiglds
bókara, sem forlögin setja í
lokum í forstjórastól. Hann var
svo dásamlega taugaóstyrkur og
asnalegur, að áhorfendur grétu
úr hlátri. Donald Sinden er vel
þekktur leikari, sem hefur skipt
sviðsferli sínum bróðurlega á
milli gamanleikja og sígildra
verka hjá Royal Shakespeare
Company. Og þeir, sem sáu
kvikmyndina Dagur Sjakalans
muna efláust eftir Donald
Sinden.
K.H.