Vikan - 04.05.1978, Blaðsíða 40

Ilnilurinn 2l.m;irs 20.;i|iríl N;iuliA 21. ipríI 2l.m;ii liíhunirnir 22.m;ii 21.júni
Þú getur komið miklu
til leiðar, ef þú kærir
þig um. Vertu sem
mest heima við þessa
vikuna, og njóttu
heimilislífsins. Þú
færð skemmtilega
heimsókn á
mánudagsk völdið.
Heillatala er 9.
Reyndu í lengstu lög
að komast hjá rifrildi
og deilum. Þó er ekki
víst, að þér takist
það, þótt þú sért allur
af vilja gerður. Vertu
bjartsýnn á tilveruna.
Þú hefur verið alltof
eyðslusamur að
undanförnu. Reyndu
nú að taka þig ærlega
á og spara eftir
fremsta megni, ekki
veitir af. Bréf flytur
þér skemmtilegar
fréttir.
kr.'hhinn 22. jimi _W. juli l.jóniit 24. júli 24. jiSú'l
Varastu að taka of
alvarlega allt það,
sem sagt er við þig.
Ekki er víst að allt sé
meint í fullri alvöru,
og því skaltu nota
kimnigáfuna, eins vel
og þú getur.
Ekki er víst, að allt,
sem þú tekur þér
fyrir hendur, heppnist
eins og þú ætlaðist
til. Hafðu hugfast, að
enginn er fullkominn,,
og láttu því ekki hug-
fallast, það tekst
betur næst.
Mundu, að það er
ekki alltaf hægt að
reiða sig á aðstoð
annarra. Kynntu þér
alla málavöxtu, áður
en þú fellir dóm yfir
einhverjum, og
treystu eingöngu á
sjálfan þig.
S|ion)ilrckinn 24.oki. 2.Vnó\.
Þér finnst þú ekki fá
nægilegt þakklæti
fyrir störf þín og ert
leiður og sár þess
vegna. En vertu
alveg rólegur, koma,
tímar, koma ráð, og
þú færð allt ríkulega
launað síðar.
Gleymdu ekki skyldu-
störfum þínum, þótt
þér finnist gaman að
sinna áhugamalunum.
Þú kynnist mörgu
skemmtilegu fólki í
þessari viku, sem
verður til þess, að þú
gleymir ábyrgðinni.
ItogmiiiHirinn 24.no\. 21.clcs.
Þú ættir að nota
þessa viku til að
hvílast vel, þar sem
annasamir tímar virð-
ast að fara í hönd hjá
þér. Reyndu að
komast hjá að
dragast inn í deilur
annarra.
Sii intíLÍiin 22.dcs. 20. jan.
Gefðu þér góðan tíma
til að skipuleggja
hlutina, og sýndu
skoðunum annarra
áhuga. Þér berst eitt-
hvað til eyrna varð-
andi kunningja þinn,
sem veldur þér mikilli
umhugsun. Trúðu
ekki öllu, sem sagt er.
Yalnshcrinn 2l.jan. ló.fchr.
Hætta er á, að þú
gerir eitthvað, sem þú
kemur til með að sjá
eftir, ef þú athugar
ekki vel þinn gang.
Framkvæmdu ekkert,
nema að vel yfir-
veguðu ráði, og flýttu
þér hægt.
l iskarnir 20.fchr. 20.m irs
Fátt merkilegt mun
gerast í þessari viku,
og þér finnst hún
lengi að Uða. Þó
færðu fréttir langt að,
sem munu gleðja þig
mikið, en hafa í sjálfu
sér lítið að segja fyrir
þig-
Það var mikiU fögnuður í rödd
hennar. Kennedy leit á hana
þreytulega, en vingjarnlega.
,,Það gleður mig þín vegna,
Gwennie,” sagði hann. ,,Ég vona
líka að það sé rétt. En ég skal segja
ykkur, hvað ég held að sé best að
gera. Ég svara bréfinu hennar og
segi henni að koma hingað á
fimmtudaginn. Það er auðvelt að
komast hingað með lest. Ef hún
skiptir á Dillmouthstöðinni, getur
hún verið komin hingað upp úr hálf-
fimm. Ef þið gætuð komið hingað
líka, þá gætum við öU rætt við
hana.”
„Ágætt, sagði GUes. Hann leit
á úrið sitt. „Komdu Gwenda, við
verðum að flýta okkur. Við ætlum
að hitta herra Afflick, sem á
Daffodil Coaches, og hann sagðist
vera mjög önnum kafinn,” útskýrði
GUes.
„Afflick?” Kennedy hnykaði
brýrnar. „Já auðvitað. DaffodU
Coaches er með áætlunarferðir um
Devon, þeir eru með hræðilega,
griðarstóra skærgula bila. En mér
finnst eins og ég kannist við
nafnið.”
„Helen,” sagði Gwenda.
„Ja hérna — ekki er þetta
hann?”
„Jú.”
„En hann var hálfgerður ræfUl.
Er hann búinn að koma sér svona
vel áfram?”
„Segðu mér eitt,” sagði Giles,
, ,þú bast enda á eitthvert samband
milli hans og Helen. Var það ein-
ungis vegna — ja, stöðu hans í
þjóðfélaginu?”
Kennedy leit þurrlega á hann.
„Ég er ákaflega gamaldags,
ungi maður. í nútimasamfélagi eiga
allir menn að vera jafngóðir. Sið-
ferðislega séð, þá er það líka rétt.
Það efa ég ekki. En ég held fast í þá
staðreynd, að þú fæðist í ákveðna
þjóðfélagsstétt — og að það sé best
fyrir þig að fara ekki út fyrir þína
stétt. Auk þess,” bætti hann við,
„fannst mér þessi náungi vera
vandræðagemlingur. Sem hann og
reyndist líka vera.”
„Hvað var það eiginlega, sem
hann gerði?”
„Ég man það ekki lengur. Að þvi
er mig minnir, þá reyndi hann að
græða á einhverjum upplýsingum,
sem hann komst yfir á skrifstofunni
hjá Fane. Eitthvert trúnaðarmál í
sambandi við einn viðskiptavin-
inn.”
,, Var hann — mjög reiður yfir þvi
að vera látinn fara?”
Kennedy leit hvasst á hann og
sagði stuttlega: „Já.”
„Og það var engin önnur ástæða
fyrir því, að þér mislíkaði samdrátt-
ur hans og systur þinnar? Þér
fannst hann ekki — ja — neitt
undarlegur.”
„Þar sem þú nefnir þetta, þá ætla
ég að svara þér í fullri hreinskilni.
Mérfannst, sérstaklega eftir að hann
var rekinn úr vinnu, að hann væri
ekki í andlegu jafnvægi. Það var
eins og hann þjáðist af ofsóknar-
brjálæði í byrjunarstigi. Það hefur
samt sennilega ekkert orðið úr því,
fyrst honum hefur vegnað svona vel
í lífinu.”
„Hver rak hann? Walter Fane?”
, ,Ég hef ekki hugmynd um, hvort
Walter Fane átti hlut að máli. Það
var fyrirtækið, sem lét hann fara.”
„Og hann kvartaði fyrir því, að
hann hefði verið beittur svikum?”
Kennedy kinkaði kolli.
„Ég skil... Jæja, við verðum að
aka eins og skrattinn sé á hælunum
á okkur. Við sjáumst þá á
fimmtudaginn.”
Húsið var nýbyggt. Þetta var
stórt og mikið hús, með gríðar-
stórum gluggum. Þeim var vísað í
gegnum ríkulega búna forstofu og
inn á skrifstofu, þar sem heljarstórt
skrifborð fyllti næstum herbergið.
Gwenda hvíslaði taugaóstyrk að
Giles, „Ekki veit ég, hvað við
hefðum gert án ungfrú Marple. Við
treystum alltaf á hana í sambandi
við allt, sem við gerum. Fyrst voru
það vinir hennar í Northumberland
og nú skátaferðalagið, sem vin-
kona hennar, kona prestsins, sér
um.”
Giles þaggaði niður i henni um
leið og dymar opnuðust og J. J.
Afflick kom inn.
Hann var feitlaginn maður á
miðjum aldri og frekar áberandi
klæddur í köflóttum fötum. Augu
hans vom dökk og slóttug, og
andlit hans rauðleitt og góðlegt.
Hann var einna líkastur fengsælum
veðmangara.
„Herra Reed? Góðan dag. Það
gleður mig að kynnast þér.”
Giles kynnti Gwendu fyrir hon-
um. Hann greip þéttingsfast í hönd
hennar.
„Og hvað get ég gert fyrir þig,
herra Reed?
Afflick settist við stóra skrif-
borðið. Hann bauð þeim sígarettur
úr onyx-sigarettuboxi.
Giles byrjaði að segja honum frá
skátaferðalaginu. Það vom kunn-
ingjar hans, sem sáum um þetta.
Hann vildi gjarnan skipuleggja
nokkurra daga skoðunarferð um
Devon.
Afflick var fljótur til svars —
hann sagði þeim, hvað þetta myndi
kosta, og kom með ýmsar uppá-
stungur. En hann var undrandi á
svipinn.
Loks sagði hann: „Jæja, þetta
liggur allt ljóst fyrir, herra Reed, og
ég sendi þér svo bréf til frekari stað-
festingar. En þetta em bara venju-
leg viðskipti. Mér skildist á skrif-
stofustúlkunni minni, að þú óskaðir
40VIKAN 18. TBL.