Vikan


Vikan - 08.06.1978, Qupperneq 37

Vikan - 08.06.1978, Qupperneq 37
Framhaldssaga eftir Lois Paxton 2.hluti Bláa nœlan Maggie tók upp símtólið og sagði: „Halló?” Reiðileg röcH með frönskum hreimi gelti: „Svo þú ert komin. Það datt mér í hug. Hvaða rétt hefurðu til að fara frá París, Mademoiselle Donna, þegar viðskiptum okkar er ekki lokið?” Maggie og Donna höfðu oft óskað sér þess, að íbúðinni tilheyrði garður, en það voru aðeins skrautsvalir fyrir utan gluggana á annarri hæð, þröngar og ótraustar. Stofan, sem var í hvítum og gylltum litum og með brúnum litaskellum hér og hvar, var snyrtileg, og þar voru fersk blóm, þannig að Donna gat ekki hafa verið lengi i burtu og gæti verið væntanleg. Maggie komst i betra skap og hljópupp stigann og inn í herbergið. sem hún hafði haft. í orði kveðnu tilheyrði það henni enn, en það var aðeins í orði kveðnu. þvi Donna hafði greinilega notað það sem ruslakompu. A rúmið hafði verið stráð kössum og silkipappir. Þegar Maggie opnaði fata- skápinn. sá hún, að hann var troðfullur. Hún hefði ef til vill getað hengt þar upp þunna regnkápu, en ekkert annað. „Þú ert brjáluð að gifta þig svona strax!" sagði Donna. „Eins og við skemmtum okkur vel." Hún minntist hásrar, reiðilegrar raddar Donnu og braut i fyrsta sinn heilann um það. hvort systir hennar hefði ef til vill haft á réttu aðstanda. En hún tilbað Ross, og hún hafði verið svo viss ... ^M^AGGIE skildi bílinn sinn eftir heima, tók leigubil til Brighton og tók eina af árdegislestunum, þó henni fyndist freistandi að hringja aftur í Donnu, áður en hún færi. Það var ekki til neins, ef hún var á ferðalagi, og ef hún var það ekki, þá gæti verið, að hún hefði verið seint á fótum — og fegurðar- svefninn var mikilvægur fyrir fyrir- sætur. Þegar Maggie kom til Bebbington Mews, stóð hún um stund á hellulagðri götunni og leit upp i gluggana á ibúðinni, sem þær Donna áttu samani Númer 12B. Gluggarnir voru vandlega lokaðir, og póstarnir höfðu nýlega verið málaðir Ijósbláir. Gluggatjöldin voru dregin fyrir, og Maggie andvarpaði af vonbrigðum. Donna var sólgin í ferskt loft, og hún svaf aldrei með lokaða glugga. Þegar Maggie giftist og flutti, þá setti Donna upp lása, sem leyfðu, að gluggarnir væru opnir fáeina þumlunga efst, þó þeir væru að öðru leyti vandlega lokaðir. Fyrst gluggarnir voru algerlega lokaðir, þá hlaut hún að vera erlendis. Svartur og hvitur köttur með rifin eyru kom til Maggie og néri sér ÞAÐ, SEM ÁÐUR ER KOMIÐ: Maggie elskar manninn sinn, bæði íitlit hans og eiginleika, jafnvel þrjóskulega ákveðni hans, en hún er ekkert hrifin af þeirri hugmynd að gefa upp á bátinn eigin starfsframa og fylgja honum til Amsterdam. Þau skilja ósátt, hann flýgur til Amsterdam að kynna sér nýjan starfsvettvang, en hún hyggst hrista af sér áhyggjurnar I London, þar sem hún á íbúð með yngrí systur sinni. vonglaður við ökla hennar. „Sæll, kisi. Hvaðan kemur þú?" Það rifaði i möndlulöguð. græn augu kattarins, þegar hann endurgalt augnaráð hennar. Hún rétti fram höndina og hlaut i staðinn nákvæmt högg beittra klóa í flauelsloppu. Hún hrópaði upp yfir sig og kippti að sér h'endinni og saug djúpa rispu, sem náði frá úlnlið að þumalfingri. „Ljóta skepna! Veistu ekki, að mér þykir vænt um ketti?" Hann stikaði í burt og sveiflaði rófunni, hrokafullur af sigri sinum. Maggie leitaði að lyklinum i töskunni sinni, stakk honum i lásinn og snéri honum. Hurðin hafði nýlega verið máluð í sama bláa litnum og gluggarnir. Hún fann til svolitillar gremju og hugsaði með sér, að Donna hefði getað rætt litavalið við hana. Þetta var lika hennar ibúð, og hún hefði ekki kosið ljósblátt. Á dyramottunni lágu fáein bréf, sem öll voru til systur hennar. Hún lokaði dyrunum og fór upp. Andrúmsloftið var kyrrt og þögult. og fótatak hennar heyrðist ekki á teppinu. íbúðin var á tveim hæðum, stór stofa og eldhús á fyrstu hæð og tvö svefn- herbergi og baðherbergi á annarri hæð undir risi. Framgluggarnir snéru að bak- götunni, en úr aftari gluggunum gat að lita þrönga garða húsanna i næstu götu með limgerðum og gróskulitlum gras- flötum, eða hellulagða og skreytta grænum jurtum í stömpum. Langa samstæðan, sem var i senn snyrtiborð, skrifborð og bókahillur. var þakin saumadóti, hljómplötum. höttum, skókössum og boxum. þar sem ægði samanöllu milli himins og jarðar. Maggie setti niður töskuna sína og hrópaði upp yfir sig af grcmju. áður en hún fór og leit inn i herbergi Donnu. Eins og hún hafði búist við. var það óaðfinnanlegt. Systir hennar þoldi ekki hirðuleysi, ef það sást. en hafði minni áhyggjur, ef ekki bar á þvi. í loftinu vottaði fyrir dýrri angan. sem var nokkurs konar kveðja frá stúikunni, sem notaði hana. Hún brosti. fór út og lokaði, og gremja hennar vék fyrir mildri kæti. siðan hóf hún að ryðja dótinu af rúminu sinu og stafla því upp á gólfinu. Hún gat hvergi komið þvi fyrir annars staðar. Maggie ruddi til á snyrtiborðinu með þvi að ýta samsafninu þar svolítið til. 23. TBL. VIKAN 37

x

Vikan

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.