Vikan - 08.06.1978, Blaðsíða 38

STJÖRNUSPÁ
llnilurinn 2l.mars 20.;i|iríl Naulii) 2l.april 2l.mai
1'\ihurarnir 22.mai 21. júni
Þú tckur þátt í cin
hvcrju skcmmtilegu.
scm sncrtir þá mest.
scm næst þcr standa. Þú
t'ærð tækii'æri til að
cndurgjalda vini þinunt
grciða. scm liann gerði
þcr cndur lyrir löngu.
(iamall vinur. scm þú
hclur átt r cinhvcrjum
crl'iðlcikum mcð. bvður
þcr nú vináttu sina.
Hortur cru á. að allt
gangi þcr i haginn. cins
og þú hal'ðir rcyndar
rciknað mcð.
Þú crt niikið að velia
vönguni yl'ir Ijármálum
þinum þessa dagana og
hvort þú gctir vcitt þcr
citt og annað. scm þig
langar til. Þú crt ckki
nógu örlátur við sjálfan
þig.
hr.-'hhiiiu 22. j ú n i 2.V jiili
Nú cr rétti timinn til að
láta til skarar skriða
mcð eitthvað. scm
drcgist hclur á langinn.
Þú ættir að skipuleggja
\ innu þina hetur og láta
ckkcrt utanaðkomandi
trufla þig.
I joniO 24. jii11 24. ii>ii*-1
Þú crt að leggja loka
hönd á verk. sem kostað
hcl'ur þig talsvcrt unt
stang. cn þú þarl't ckki
að iðrast. þvi þcr hcl'ur
tekist vcl upp. Það
vcrður margt. scni
kcmur þcr á óvart.
(icrðu nauðsynlcgar
ráðstalanir til að bæta
clnahag þinn. Þú vcist
vcl. hvcrs þú mátt þin.
og notfærir þcr það. cn
varastu samt að skaða
einhvern mcð athölnum
þinum. Hcillatala cr 4.
Hallu þig að fólki. scm
hcfur upplifgandi áhrif
á þig. Þú hefur vcrið i
mikilli lægð að undan
lörnu og vcitir ckki af
að hrcssa upp á sálar
lilið. Vcrtu licima um
hclgina.
Stcingi'itin 22.dcs. 20. jan.
Þú skalt gcra þig
ánægðan mcð ástandið
cins og það cr. það cr
orðið ol' scinl að ráða
bót á þvi. Það eina. scm
þú gctur gcrt. cr þvi að
biða el’tir. að málin
lcysist.
Þú hclur tilhncigingu til
að dvclja i cinrúmi og
hal'a hægl um þig. og
Inigur þinn cr ckki nógu
bundinn hcimilinu. Þú
hcl'ur alltof ntiklar
áhyggjur út al' smá
munum. scm cngu máli
skipta.
\alnshcrinn 2l.jan. Ih.fchr.
Loks cr lokið cinhvcrju.
scm valdið hefur þcr
þungunt áhyggjum
undanfarinn mánuð. og
þú mán glaður við una.
Nú cr rctti timinn til að
lyfta scr upp. Þú átt það
sannarlcga skilið.
HoifinaAiirinn 24.nói. 21.(tcs.
Þú afkastar miklu þcssa
dagana. ef þú varast að
láta ckki óviðkomandi
lólk blanda scr i störf
þin. Þú hefur áhyggjur
af cinhvcrju. scm biður
þin og þú tclur þig ckki
gcta levst.
Fiskarnir 20.íchr. 20. m irs
Haltu þig að þcim
störlum. sem cru nauð
s\ nlcg. þvi þú gctur
ekki almennilega hvílt
þig. I'y rr cn öllu cr
lokið. Vcrtu ckki mikið
út á við eins og stendur.
hcimilið þarfnast þin.
Rykský þyrlaðist upp. og hún fór niður
til að sækja klút. hætti svo við það.
hitaði sér kaffi og reikaði um íbúðina
með krúsina í hendinni. dró frá
gluggum og opnaði þá.
Að koma til London án Ross var eins
og að hrista af sér ham — að hverfa
aftur i timann. Það var rétt eins og hún
hefði aldrei verið gift. og timinn. sem
framundan var. dásamlegir dagar. sem
hún gat notað að vild, virtust skyndilega
tómir. Ef hún gæti aðeins ákveðið. hvað
hún ætti að gera. Hcnni hafði brugðið í
brún við fjarveru Donnu. og hún velti
vöngum yfir þvi, hvort hún ætti að
hringja i gamla kunningja en hælti við
það.
Maggie fann til skyndilegra efasemda.
þegar henni flaug i hug. að Ross gæti
komið fyrr heim en búst var við.
Henni fannst hún ætti að hringja í liann
og segja honum. að Maxwell-hjónin
hefðu fengið húsið lánað. En skilnaður
þeirra hafði verið of sársaukafullur. og
hún treysti sér ekki til að tala við hann.
án þess að gera illt verra.
Ef hann hringdi heim til þeirra. myndi
Anna Maxwell útskýra allt. og þá gæti
hann hringt til hennar, ef honum sýndist
svo.
í þvi hringdi siminn. og Maggie horfði
grett á hann. Þetta símtal var sjálfsagt
ekki til hennar. en þó gæti verið. að
þetta væri... Anna. Eða Ross. Hún tók
uppsimtólið og sagði: ..Halló?"
Reiðileg rödd með frönskum hreim
gelti: „Svo þú ert komin. Það datt mér i
hug. Hvaða rétt hefurðu til að fara frá
París, Mademoiselle Donna. þegar
viðskiptum okkar er ekki lokið?”
Maggie greip andann á lofti.
Tóntegundin var ógnandi. og hún
hugsaði sér manninn hinum megin á
linunni með ógnandi og grófa röddina
og erlenda hrciminn. sem feitan og
fráhrindandi.
Hann hélt greinilega. að hann væri
að tala við Donnu. og auk þess. að
hann hefði rétt til að lala til hennar eins
og hún væri launaþræll. sem staðinn
hefði verið að verki við að stela
smámynt.
Maggie svaraði kuldalega. „Ég held.
að þér séuð að villast á fólki. Ég er frú
Bannerman. Ég er systir ungfrú Davis.
Af ásettu ráði notaði hún engin skirnar-
nöfn við þennan viðbjóðslega mann.
Það voru mistök. að biða eftir því að
maðurinn svaraði. Það kom ekkert svar
annað en hljóð. sem sprengdi næstum i
henni hljóðhimnuna. þegar hann skellti
á.
Maggic fannst, að hún ættir að segja
Donnu frá simtalinu. þegar hún kæmi.
Hún braut heilann um það. hvort systir
hennar myndi koma með einhverja
útskýringu, hugsaöi svo þurrlega. að það
myndi hún sjálfsagt ekki gera. og reyndi
að gleyma þessu atviki. þó ekki væri
nema um stund.
Maggie saup á kaffinu. gekk að
glugganum og starði á fornmuna-
verslunina gegnt húsinu. Stóll frá
Viktoriu-timanum. sem stóð þar í
glugganum. niyndi sóma sér vel á býlinu
þeirra. hugsaði hún.
Hún ákvað að spyrja um verðið og
tók eftir þvi. að ntaður starði á hana frá
búðinni. Hann stóð i skugga og virtist
horfa beint á hana. en það var erfitt að
dæma um það. Þá veifaði hann.
Maggic lyfti hendinni til svars og
flaug i hug. hvort harin vissi. hver hún
væri. Liklega. Það var meira að segja
eitthvað kunnuglegt við það. hvernig
maðurinn bar sig. en andlit hans var
alveg i skugganunt. Hins vegar var það
óhugsandi. að maður. sem bjó hinum
megin við götuna. hefði ekki vingast við
Donnu. og Donna hafði áreiðanlega
minnst á systur sina.
GrEINILECjT hljóð i leigubil l'yllti
götuna, og hann nant staðar fyrir utan
húsið. Opinberun i hvitri buxnadragt
stökk út. rétti fram pcninga og hljóp á
löngum leggjum að útidyrunum. Donna
var komin heim.
„Donna!" kallaði maðurinn gegnt
þeim. og rödd hans barst óglöggt i gegn
um glerið.
„Halló! Éger í rúst. Sé þig seinna."
Ef þetta er rúst. hugsaði Maggie
ástúðlega. þá vildi ég. að ég væri líka
rúst. Hjarta hennar titraði. þegar henni
flaug i hug, að litla systir hennar gæti
verið i einhverju klandri. Hvað merkti
þetta hræðilega simtal?
1 þvi heyrðist dynkur á efri hæðinni,
og Maggie hrökk i kút. Hún var á báð-
um áttum, um það. hvort hún ætti að
fara niður og heilsa Donnu. eða upp og
kanna málið. og hún kaus.hið siðara.
Hún var viss um. að hávaðinn hafði
komið frá herberginu hennar.
Um leið og hún kom inn i herbergið.
hljóp svarti og hviti kötturinn, sem hún
hafði séð á götunni. framhjá henni og
hvæsti að henni um leið. Hann hafði
greinilega kosið sér einn kassann. sem
hún hafði hlaðið upp á enda snyrti-
borðsins, sem bæli. Kassinn hafði dottið
á gólfið og ýtt niður hrúgu. sem virtist
vcra innihald skúffu, sem sjaldan hafði
verið tekið til i.
Pappakassi fóðraður með bómull lá
opinn. og gerviskartgripir voru komnir i
glitrandi hrúgu á gólfinu. Það höfðu
verið teknar myndír af Donnu með þá
flesta og henni síðan gefnir þeir. Sem
betur fer virtist ekkert vera brotið.
„Jules, ert þetta þú?"
Donnu virtist ekki vera sérlega
brugðið. Svo Jules hafði lykil! hugsaði
Maggie. Síðan minnti hún sjálfa sig á
það, að þetta kæmi Donnu einni við.
„Nei. það er ég." Maggie kom út úr
herberginu sinu og stóð við endann á
þröngum stiganum og brosti til systur
sinnar.
Með glcðiópi hljóp Donna upp þrjú
þrep, en nam siðan staðar. og gleðibrosið
dó á andliti hennar. Jafn snöggt hvarf
grunsemdarsvipurinn, og siðan færðist
varfærnissvipur yfir andlit stúlkunnar.
38VIKAN 23. TBL