Vikan - 22.11.1979, Blaðsíða 25

I
„Drottinn minn, hvað vilja þeir sjá —
Hiroshima?”
„Mundu það eitt,” sagði Lowell þurr-
lega, „að ég er þín megin. Ég lít á
byggingu, útbreiðslu og vöxt kjarnorku-
tækja — hvernig sem þau eru — sem
stórhættu fyrir framtíðarlíf hér á þessari
jörð. Mér finnst að það ætti að stöðva
alla kjarnorkustarfsemi þangað til hægt
er að prófa hana vísindalega og þar til
fullnægjandi ráðstafanir hafa verið
gerðar vegna losunar geislavirkra úr-
gangsefna og einnig nægjanlegar
varúðarráðstafanir gerðar vegna við-
halds og starfsemi kjarnorkutækja. Nú,
þetta er grundvallarstaða mín í hnot-
skurn — svo að þú vitir hvorum megin
ég stend.”
Richard fann að hann fór nokkuð hjá
sér. „Auðvitað, ég veit það. Ég bara —”
„Ég er líka vísindamaður og þarf að
fást við aðra vísindamenn," sagði
Lowell, „og ég verð að flytja mál mitt á
rökréttan og skynsamlegan hátt. Filman
þín er mjög áhrifamikil og líklega mun
Greg Gilbert sjá eitthvað í henni sem ég
hef ekki séð. En samt sem áður sýnir
hún ekki svo að ekki sé um að villast að
eitthvað óvenjulegt sé á seyði á
Ventana. Hún gefur aðeins í skyn að svo
gæti verið.”
Richard íhugaði þetta eitt augnablik.
Hann var þreyttur. Það var orðið áliðið.
Hann hafði þurft að aka langa vega-
lengd og nú var ökuferðin farin að segja
til sín. Hann var heldur ekki eins viss i
sinni sök og hann hafði verið þegar hann
kom.
„Ég býst við að spurningin sé: Verður
þetta nóg til þess að fá kjarnorkueftirlit-
ið til þess að opna orkuverið?”
Lowell yppti öxlum. „Hver veit? Hins
vegar á ég ekki um neitt annað að velja
en að reyna.”
5. KAFLI
Næsta morgun sat Jack fyrir framan
stóra og sterklega járnhurð eins og hurð
á stærðar bankageymslu. Hann sat á
málmkolli og beygði sig stirðlega niður
til þess að renna upp rennilásnum á
geislavarnarstígvélunum sínum. Þung-
lamaleg geislavarnarfötin, sem hann var
í, gerðu honum erfitt að ná niður á
tærnar og hann svitnaði undir þykku
laginu af blýhúðuðum klæðum. Þegar
hann hafði lokið þessu stóð hann upp,
setti á sig hjálminn og hanskana og tók
upp vasaljósið og geigarmælinn. Hann
leit nú út eins og appelsínugulur marsbúi
og þrátt fyrir varnarklæðin fannst hon-
um hann vera varnarlaus. Hann tók I
rofa, sem opnaði stóru járnhurðina.
Hurðin rann inn í fals í ógnarþykkum
steinsteyptum veggnum. Fyrir framan
hann gnæfði önnur hurð nákvæmlega
eins og sú sem hann hafði staðið hjá
áðan. Hann stansaði og lokaði fyrri
dyrunum og eitt augnahlik upplifði
hann hræðilega innilokunarkennd.
Hægt hélt hann af stað og opnaði næstu
dyr, þegar þær svo lokuðust að baki
rogeR.Gallet
ivorur i
'ÐIBAÐ — BAÐKR'
HJÐUR — SÁPUR
SLEKZK
MÆLUM OG
SETJUM
LÓÐRÉTT
STRIMLA
? TJÖLD
Gluggatjöld
PÓSTSENDUM
Z-brautir
BRAUTIR &
GLUGGATJÖLD
ÁRMÚLA 42 — SIMAR:
83070 og 82340
47. tbl. Vlkan II