Vikan - 24.01.1980, Blaðsíða 9

pólitíkinni og ella gæti verið. Þetta á
sinn þátt i því að stjórnmálin eru svip-
minni nú en áður og því ekki eins eftir-
sóknarverð i augum fólksins. Og svo eru
það prófkjörin. Þar er atgangurinn svo
mikill og baráttan sem fram fer ekki
öllum geðþekk. Ég hef verið litið fyrir þá
baráttu þar sem maður verður að berjast
við vini og samherja og berjast vel eigi
maður að eiga möguleika á að hreppa
sæti sem liklegt má teljast að gefi
þingsæti. Það eru ekki allir sem vilja
gefa sig í þennan slag:”
vert. Þessu samfara virðist fólk hafa
fengið það á tilfinninguna að á Alþingi
sé mest verið að þrefa um smáatriði og
samkundan sé tiltölulega ómerkileg. Það
er líka staðreynd að völdin eru farin að
færast i æ ríkari mæli frá Alþingi og út
til ýmissa hagsmunasamtaka og annarra
hópa í þjóðfélaginu þannig að Alþingi á i
vök að verjast bæði hvað varðar völdin
og virðinguna. Hvort tveggja er
hættulegt lýðræðinu. Annað sem á
mikinn þátt i þessari þróun er kjör-
dæmaskipunin. Flokkarnir hafa ekki
lengur eins mikla möguleika á þvi að
velja sjálfir hvaða menn fara i framboð,
það gera kjördæmin i vaxandi mæli sjálf
og sem hluti af dreifingu valdsins er
aðeins gott um þetta að segja. Menn sem
eru búnir að starfa vel og lengi fyrir
flokkinn i héraði uppskera oft að lokum
gott sæti á frainboðslista flokks sins,
mest vegna fórnfúsra starfa i gegnum
árin. Ég er ekki að gera lítið úr fólki sem
býr úti á landi en maður myndi ætla að í
öllu fjölmenninu hér á Stór-Reykja-
vikursvæði og á Reykjanesi ætti að vera
hægt að framleiða hæfa menn, svo ég
noti nú svo markaðslegt orð, sem ættu
að geta sinnt stjórnmálastörfum ágæt
lega en komast ekki að vegna þessara
héraðasjónarmiða sem ég minntist á
áðan. Við sjáum það að í gamla daga
voru sterkir einstaklingar beinlínis
sendir af flokknum út á land til að taka
þar sæti á framboðslistum. En það hefur
dregið úr þessu og fyrir bragðið erum við
ekki með eins sterka einstaklinga i
— Eða hafa peninga til að gefa sig i
þetta?
„Nei. það er nú ekki umtalsvert hvað
miklir peningar eru i þessu. Við sjáum
t.d. í síðasta prófkjörsslag Sjálfstæðis-
flokksins hér i bænum þá voru menn
ekki kosnir eftir því hversu mikið þeir
auglýstu sig. Jafnvel fór það svo að þeip
sem auglýstu sig mest fengu kannski
minnst fylgi og lentu i sætum sem ekki
gátu talist baráttusæti. Ég held ekki að
peningarnir einir sér geti fleytt mönnum
á þing þó þeir geti e.t.v. hjálpað sé þeirn
beitt rétt. Ég veit ekki um neinn sem
hefur komist áfram í pólitik í skjóli
peningavalds. En ef leiðin inn á þing á
að liggja i gegnum prófkjör. eins og við
þekkjum þau. þá er það augljóst að sá
hópur sem telur það eftirsóknarvert
smækkar óðum. Þetta er vandamál sem
flokkarnir hafa kallað yfir sig og í fljótu
bragði sé ég engar leiðir sem gætu leyst
prófkjörin af hólmi, nema þá að koma á
fót einmenningskjördæmum eða í það
minnsta að sniækka kjördæmin frá þvi
sem nú er. Þegar svo er komið að heslu
menn þjóðarinnar vilja ekki koma
nálægt stjórnmálum sakir fyrir-
komulagsins þá er illt í efni. ekki aöeins
fyrir flokkana heldur fyrir landið og
þjóðina alla. Það er nú einu sinni
þannig, hvort sem mönnum líkar betur
eða verr, að ir-pólitíkinni ráðast málin
og það er lifsnauðsynlegt fyrir þjóðina
að til stjórnmálastarfa veljist menn sem
hafa vit og þroska til að hafa vit fyrir
öðrum ef og þegar þess þarf."
Þú ert ekki hættur í pólitík?
„Nei, menn hætta ekki i pólitík við
það eitt að detta af þingi. Ég hef alla
vega alls ekki hugsað mér að hætta
afskiptum af stjórnmálum, ég starfa enn
i flokknum en það er ekki mitt að segja
til um hvort ég verði valinn til trúnaðar
starfa — það er fólksins að ákveða það.
En sem stendur er þetta allt óráðið. Ég
hef gaman af að snúast i mörgu og það
er alltaf eitthvað nýtt að konia upp. Ég
var i fótbolta I 13 ár og allir sögðu að ég
hefði hætt allt of snemma. En þegar ég
var hættur i fótboltanum uppgötvaði ég
hvað maður hefði getað gert margt
annað ef maður hefði snúið sér að því
strax á meðan maður var hvað yngstur
og hraustastur. En til þess að svara
þessu þá get ég auðveldlega játað að ég
erenn fulluraf metnaði.”
— Ein frumleg spurning að lokum.
Hver er uppáhaldsstjórnmálamaðurinn
þinn?
„Ég hef alltaf haft mikið dálæti á
Bjarna Benediktssyni. Mér fannst hann
ákaflega vitur maður. Hann var stjórn-
samur og hafði þetta stóra hjarta sem
hann notaði með höfðinu. Og það skiptir
miklu máli.”
EJ
4. tbl. Vikan 9