Vikan - 14.02.1980, Qupperneq 13

eins og genyið sé á hlið upp tröppur). Gæta verður þess að stiga skiðunum
þvert i brekkuna svo að þáu renni hvorki aftur á bak né áfram. Og þá verðum
við einnig að beita efri köntunum inn i brekkuna til þess að renna ekki niður
‘ til hliðar. Að sjálfsögðu koma stafirnir þarna i góðar þarfir og veita góðan
stuðning. Myndir nr. 3, 4 og 5 sýna þessa klifuraðferð, en önnur aðferð er
lirinig oft notuð, sjá 6 og 7, og er hún fljótlegri ef brekkan er ekki brött. Þar
emiflgengiðerupplfegar skíöaroaiýutmn «nýr«ðf>rekkunni,
m •**•*** »
SKREFIN
Á JAFNSLÉTTU
Már er það mikil ánægja að verða við tilmælum
rilstjóra Vikunnar að veita lesendum blaðsins
tilsögn i undirstöðuatriöum í svigi og vona ég að
byrjendur i þessari skemmtilegu iþrótt hafi gagn
af. „Enginn verður óbarinn biskup," segir mál-
tækið, og á það sannarlega vel við hér í orðsins
fyllstu merkingu þvi að í fáum íþróttagreinum er
hætt við að menn fái eins mikla skelli í byrjun
eins og i skiðaiþróttinni. Það er þvi mikilvægt að
fara rólega af stað, venjast skíðunum og tilheyr-
andi útbúnaði vel og læra undirstöðuatriði i svigi
áður en rokið er í lyftur sem alla dreymir um. Því
miöur verður maður allt of oft vitni að því að sjá
algjöra byrjendur elta vana skiðamenn á toppinn
og byltast svo niður brekkurnar og hljóta
skrámur og marbletti af, stundum alvarlegri
skaða. Við skulum ekki láta þetta henda okkur
heldur beita skynseminni og fara aldrei hærra en
við ráðum við.
Valdimar Örnólfsson
Við skulum nú tæra að snúa skiðunum niður i brekkuna, þar sem ekki er vist
að allir hafi fundið hól eða hæð með sléttum fleti ofan á eins og ég var búinn
að ráðleggja ykkur.
Við byrjum á þvi að setja stafina niður fyrir okkur eins og sýnt er á 8. mynd.
Nú er um að gera að styðja sig vel við stafina og hreyfum svo skíðin að aftan
fet fyrir fet upp i brekkuna. Gætið þess að missa ekki skiðin i sundur að
framan, þau mega ekki heldur fara i kross. Mikilvægt er eins og áður er
minnst á að hafa traust tak á stöfunum en við notum skiðin einnig sam
bremsur með þvi að setja innri kantana i snjóinn eins og í skæraskrefunum
upp brekkuna. Nú er munurinn aðeins sá að beygjurnar eru saman en ekki
hælamir eins og sjá má á 9. mynd. Svo setjum við skiðin saman flöt á snjóinn
— mynd 10 — og emm tilbúin að renna okkur af stað.
KENNARI:
Valdimar örnólfsson
LJÓSM.:
Jim Smart
7. tbl. Víkan 13