Vikan


Vikan - 05.06.1980, Blaðsíða 22

Vikan - 05.06.1980, Blaðsíða 22
Framhaldssaga sagði Ted yfir ábætinum. i þvi skyni að gera þennan fjölskyldufund dálitið fjörlegri. —Ógæfukökur. Þú opnar kökuna og þar stendur t.d. eitthvað á þessa leið: Ekki spyrja. Þeint fannst þetta ekkert fyndið og sökktu sér niður í þunglyndi vegna manneskjunnar. sem hefði átt að sitja við þetta borðen var þar ekki Þegar þau skildu kyssti Harriet Ted vandræðalega á kinnina. en það hafði hún ekki gert lengi. Þau ætluðu að koma aftur næsta ntorgun og fara með Billy til FrelsiSstyttunnar. Nokkuð mikið fyrirtæki fyrir þau en Ted gat ekki fengið þau ofan af þvi. Þau voru.komin til þess að vera afi og amma. —Borðar hann ntikið sælgæti? spurði Sam. — Hann ætti ekki að borða sykur. —Hann fær bara sykurlaust tyggigúmmi núna. —Hvað með vítamin. — Hann fær þau á hverjum degi. Sam. —Þeir launta sennilega sykri i þau. —Jæja. mér finnst þú standa þig mjög vel, sagði Harriet. —Já. hann gerir það. bætti Sam við. eins og hann væri að tala um einhverja þriðju persónu. —En — Ted beiðeftir þvi neikvæða. —Mér finnst að barnið þarfnist ntóður. Rödd hennar lýsti þvilíkri kvól og örvæntingu vegna dótturinnar aö Ted gat ómögulega tekið þetta sent gagnrýni á sig. Þau komu snentma næsta morgun. ætluðu sér greinilega að verða fyrstu gestirnir i I'relsisstyttuna þann daginn. Ted kærði sig ekki um að minna þau frekar en aðra á að hann átti fertugsaf ntæli þennan dag. Hann var ekki i skapi til að bjóða upp á afmælistertu. Þau yrðu í hurtu með Billy allan daginn. Hann hafði nógan tíma fyrir sjálfan sig en gat ekki ákveðið hvernig hann ætti að halda daginn hátiðlegan. Hann langaði mest til að liggja i rúntinu. En vetrarveðrið á þessum fallega sunnudegi var freistandi svo hann skipti um skoðun og fór út að ganga. Og leitaði eins og ósjálfrátt á æskuslóðir. Enda var að ekki svo erfitt. hann var borinn og barnfæddur i New York — það tók hann hálftima með neðanjarðarlestinni að komast á æskuslóðir. Hann tók lestina til Fordham Road og Jerome Avenue í Bronx. Hann staðnæmdist framan við barnaskólann þar sem hann hóf nám fimnt ára gamall, fyrir 35 árum. Síðan fetaði hann slóðina heint. Húsin. sem flest voru 5 hæða. voru orðin hrörleg og eymdarleg. þau til heyrðu húsagerðarlist liðinna tíma. Húsagarðarnir fyrir framan þau höfðu glatað öllum glæsibrag og voru orðnir að geymslustað fyrir sorp. Veggirnir voru þaktir kroti: Tony D. upp með hann! Fáir voru á ferli þennan sunnudags- morgun. Þrjár gamlar konur á leið til kirkju hröðuðu sér fram hjá tveimur Spánverjum sem höfðu brett upp skyrtu- ermarnar og reyndu að koma vélinni í bilnum sínum í lag. Ted gekk fram hjá brenndum rústum verslana, krækti fram hjá rusli og glerbrotum. Sú niðurniðsla sent einkenndi meirihluta Bronxhverf- isins var líka farjn að setja sinn svip á gömlu slóðirnar Itans. Hann kom að gamla húsinu sinu sem stóð við Creston Avenue, nálægt 184. stræti, og settist á tröppurnar. Hann furðaði sig á þvi hvað allt virtist smátt. Gatan þar sem hópur barna hafði stundað leiki sína var stutt og þröng. Stóra hæðin þar sem þau renndu sér á magasleðum i snjónum var ekki annað en nokkuð brött gata. Það var svo langt um liðið og hann hlaut að hafa verið mjög lítill sjálfur úr því að honunt hafði virst alltsvostórt. Hinunt megin við götuna var skóla- leikvöllur þar sem hann hafði leikið körfubolta. Nú var búið að taka körf- urnar niður, börn voru hætt að leika sér þarna. Kona gekk fram hjá honum. Hún leit varfærnislega á hann. ókunnugan manninn sem kannski var til alls vis. Hann sat þarna. rifjaði upp leiki æsk- unnar og sá drauga á hverju horni. Stráka ogstelpur. Hann mundi hvernig honum hafði einu sinni tekist að skora mark eftir að hafa náð boltanum af Stuie Mazlow. markakóngi hverfisins. Hann ntundi hvernig augu Stuies höfðu logað af reiði þegar boltinn lenti í körfunni. Og nú. þrjátíu árum seinna, stóðu þessar minn- ' ingar honum ljóslifandi fyrir hugskots sjónum. Eftir nokkur ár hefði Billy náð sama aldri og hann var þá á. Hann hug- leiddi hverfulleika heimsins og næstu kynslóð þar sem mörk kynslóðarinnar á undan yrðu gleymd og grafin. Hann hafði átt góða æsku. Að minnsta kosti utanhúss, i leikjum á götunni. Billy fór á tnis við svo margt með því að hafa engan pall til að sitja á og engar götur til að leika sér á. Aðeins götur þar sem bílaumferð hafði tekið við af boltaleikjunt barna þrjátiu árum áður. En það var lika annað og meira sem Billy fór á mis við. Harriet hafði sagt að hann þarfnaðist móður. Hvað gat hann haldið lengi áfram án þess að nokkur kona deildi lifinu með þeim Billy? Halló, herra Evans! Gamall maður gekk eftir götunni hinum megin. Manstu eftir mér? Ég var vanur að stunda sælgætisbúðina þina. Ég er Teddy Kramer. Bróðir Ralphs. Mér fannst eggjakremið þitt svo gott. Nú vinn ég við auglýsingar. Konan min fór frá ntér og nú eruni viðskilin. Égá lítinn dreng. Bráðum fimm ára. Einu sinni var ég fimni ára og átti heima hérna. Hann hafði gefið sér afmælisgjöf sem benti ekki á neina lausn nema sjálfs- morð. Ted gekk yfir að hominu þar sem garn.la kvikmyndahúsið hans stóð enn. Paradisarbíó með máluðum loft skreytingum. stjörnum og skýjum á hreyfingu. Nú var búið að skipta kvik- myndahúsinu i þrjá sali. Paradís eitt, tvö og þrjú. — Hvernig er hægt að skira nokkurn kvikmyndasal Paradis tvö? spurði hann húsvörð sem var að hreinsa til á gang- stéttinni. — Ég veit þaðekki. — Þeir hefðu átt að skíra hann Glataða paradis. Maðurinn hafði engan áhuga á þörf Teds fyrir sögulega skýringu og hélt áfrant aðsópa. Ted gekk í áttina að neðanjarðarstöð- inni og kom auga á feitlaginn mann sem hélt i sömu átt. Honum fannst hann kannast við hann. Það var Érankie O’N'eill sem hafði búið i næsta húsi. Maðurinn gaut til hans augunum. það rann smám saman upp fyrir honum hver Ted var. — Frankie! — Ert þetta þú, Teddy? — Já. i eigin persónu. — Hvað ertu að gera á þessum slóðum? — Skoða mig um. — Ég hef ekki séð þig — — Afar lengi. — Ja. hérna. Hvar býrðu? — Í miðborginni. En þú? — Á 183. götu. — Er það satt? Sérðu nokkurn tima gömlu vinina? — Nei. — Hvaðgerirðu. Frankie? — Ég vinn sem barþjónn. Á Gilli- gansbarnum. Hann er enn á sama stað. Eitt af þvi fáa sem ekki hefur breyst i þessu hverfi. — Gilligansbar. Stórkostlegt, sagði hann og vildi ekki móðga manninn með þeirri staðreynd að hann hafði aldrei komið inn á Gilligansbarinn. — En þú? Skreytingar og gjafavörur við öll tækifæri. Opið alla daga kl. 9 - 21. Blóniabúöin vor Anstarverí ^IF! n 1M I ! II TTTIF mrmrrrrirTrfifi 3Qto.l II ! I I IC ^gTBEEinnTTItí rimmgmiTmE mmm.1 Sími 84940 iipmwi 22 Vikan 23. tbl.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.