Vikan


Vikan - 05.06.1980, Blaðsíða 42

Vikan - 05.06.1980, Blaðsíða 42
Framhaldssaga „Sjáöu, foringi. Hér — og hér. Nýr viður. Nýr lás. Ný málning." En Meadowson-fjölskyldan vildi enga skýringu gefa á skemmdunum. Þær voru reyndar, ef lögreglan hefði bara vilað af því, glögg ábending um hvarf Júlíu Jordan og gáfu einnig visbendingu um það sem á eftir fór. En lögreglan gat með engu móti vitað það. Ekki á þessu stigi málsins. Þvi miður. Annar hluti FÓRNARMESSAN (1) Júlia. Hann hafði aldrei skilið fullkomlega. hvað hún stóð föst á meydómi sínum. Viku eftir að þau hittust fyrst fór hann með hana heim til sín í Muswell Gardens. Hún reikaði um stóru herberg- in tvö, tók sér í hönd bækur, skraut- muni, snyrtilegu bunkana af lagalegum skjölum, sem hann vanii svo oft við heima hjá sér, blöðin vendilega limd saman nteð limbandi og þeim staflað upp á skrifborðinu hans í stofunni. Hún var eins og forvitinn kettlingur með ósvífið nefið niðri i öllu, i skápunum i eldhúsinu hans, i skúffunum i svefnher- berginu. Jafnvel þá vissi hann, að þetta var sú eina rétta. Önnur gat aldrei orðið. Stutt símtal til Friars Hill og þau fóru saman i rúmið eins eðlilega og ef þau hefðu verið búin að vera saman i heilt ár. En fræðilega séð var hún enn hrein mey, þegar þau borðuðu morgunmatinn saman morguninn eftir. Það var hún enn þegar hún hvarf . . . (2) Júlia. Hún fór bara i veisluna vegna þess að Betty Meadowson grátbað hana um það. Foreldrar Bettyar, Bill og Mollie, skipulögðu skemmtan kvöldsins, og veislurnar þeirra höfðu orð á sér að vera taumlausar. Hún sagðist ekki myndu i fara nema Mike kæmi með, og Mollie hringdi sjálf heim til hennar til að segja. að auðvitað væru þau bæði hjartanlega velkomin. En Mike hringdi i hana á skrifstof- unni um fjögurleytið og sagði. að sér seinkaði. Hún hringdi í Betty og sagðist ekki geta komið, og Betty grét í símann. Hún varð að vera í veislunni, foreldrar hennar kröfðust þess, en hún myndi ekki geta haldiðhana út, ef Júlía kæmiekki. Þegar Júlía heyrði ekkasogin í síman- um, fann hún til sterkrar freistingar að leggja á. En hún vissi, að það gat hún ekki gert. „Allt i lagi,” sagði hún, „ég skal koma svolitla stund. En ég þarf að fara snemma. Ég fer út með Mike á morgun.” Hún iðraðist þessa um leið og hún kom inn i Meadowson-húsið. Þetta var með eldri og rúmbetri húsum í hverfinu og þar var allt að þvi niðamyrkur. Það var ekki annað en svart kerti sem stungið var i stút á tómri flösku, sem lýsti eilitið upp. Einhvers staðar djúpt innan úr húsinu heyrðist þungur taktur. ákafur ásláttur á dimmradda trumbu. Betty beið eftir henni i anddyrinu. Hún fylgdi henni upp i herbergið sitt og sagði strax óðamála: „Ó. Júlia, Guði sé lof! Ég hélt. að þú kæmir ekki!” Hún var búin að drekka eitthvað af vini, og orðin streymdu af vörum hennar. „Ég þekki e/iganEngan! Éullt af öfuguggum. Enginn sem við þekkjum . . . Þetta er hræðilegt! Og þegar ég hélt, að þú kæmir ekki —" Júlía sagði: „Getum við ekki kveikt. Bet? Af hverju eru bara kerti?” „Það var hugmynd Bills. Þetta á að gera andrúmsloftið vinalegra eða eitt- hvað.” Hún flissaði taugaóstyrk. „Það er jsegar orðið það. Þau eru farin að hátta sig í borðstofunni.” „Er nokkur ástæða til. að við kveikj um ekki Ijósin hérna uppi?" Júlia gekk að rofanum á veggnunt. Það srhall I honum. en ekkert Ijós kom. Herbergið var næstiim niðantyrkt. Það var aðeins^ eitt kerti á snyrtiborðinu, og hrikalegar skuggamyndir flöktu á veggjunum, þegar hún hreyfði sig. „Jeremias minn, Bet, á þetta að vera fyndið?” „Það er slökkt á aðalrofanum. Má ekki svindla, sagði Bill. Segulbandstækin ganga fyrir rafhlöðum.” Skyndilega faðmaði hún Júliu að sér. „Ó, Júlía. ég er hrædd! Ég vildi, að hann Mike þinn væri hérna. I alvöru. Jule, þetta eru allt eintóm ógeð. Ég veit ekki, hvar þau hafa grafið þau upp —” Dyrnar opnuðust og Mollie Meadow- son stóð þar. Hún slagaði svolitið til. Hún starði blindum augum á kertaljós- ið. „Bill vill fá þig, Bet. Og þig, Júlía. Af hverju felið þið ykkur hér?” Hún var búin að búa í Englandi í tuttugu ár, en talaði enn eins og fólkið gerði í Wollon gong fyrir sunnan Sidney. þar sem hún var borin og barnfædd. Hún var í appelsínugulum buxum. sem sveipuðust svo þétt um mjaðmir hennar að þær hefðu getað verið önnur húð hennar. Við þær var hún í hvitri blússu, sem var alveg fráhneppt. Undir henni voru brjóst hennar nakin. Bet sagði: „Mollie, er —” „Ég spurði af hverju þið væruð i fel- urn?” „Við erum ekki í felum. Ég fór með Júliu hingað upp. Hún var að koma.” Niðri hlýtur einhver að hafa opnað hurð. þvi hljóðið hækkaði. sami villti, krefjandi frumskógatakturinn. Júlia horfði heilluð á Mollie Meadowson. sem sveigðist til og frá eftir taktinum.Betty var enn að afsaka sig, en Mollie virtist ekki heyra til hennar lengur. Hún var Lengsta handfang í heinti heitir (íme Einkavinur húsmóöurinnar Fyrir fjölskylduna — fyrirtæki — fjölbýlishús Er sjálfvirkur opnari fyrir bílskúrshurúir. í stað þess að berjast við hurðina styður þú á hnapp inni í hlýjum bílnum, hurðin opnast sjálfkrafa og kveikir Ijðs. Þú ekur inn, styður á hnappinn og hurðin lokast. í' tæléinu er sérstakur rafeindaminnislykill þannig að ekkcrt annað tæki getur opnað þinn skúr — eða þína vörugeymslu. Það kostar ekkert að kynnast þessari tækni, sláðu á þráðinn — við erum í síma 32030. 30ÁRA REYNSLA Í USA — YEIR 800 TÆKl SELD HÉRLENDIS ASTRA Ármúla 42 • Ars ábyrgö • Fullkomin viðgeröa- og varahlutaþjónusta FráUSA MEYJAR- FÓRNIN horfin á vald trumbusláttarins á neðri hæðinni. Trumbuslátturinn var ólíkur öllu. sem Júlía hafði áður heyrt. Hann bergmálaði um húsið eins og sláttur risavaxins hjarta, drundi við í myrkrinu og kerta- bjarmanum. Þetta var truflandi, ógn- vekjandi. Áslátturinn virtist leita og finna svörun djúpt innra með henni. svörun og viðbrögð, sem voru allt að því kynferðisleg. Betty sagði:.,.Við verðum vist að fara. Júlía, Bill verðurekki ánægður með —” Yfir hjartslátt trumbunnar sagði Júlia: „Ég er ekki viss um, að ég vilji vera áfram. Kannski er þetta ekki veisla. sem ég kann að meta.” Mollie nam skyndilega staðar. „Hvernig veistu það? Þú hefur ekki séðhana enn!" „Við verðum vist að fara niður, Júlía." „Af hverju kemurðu ekki heim með mér? Við yrðum einar —" Mollie sagði hvasst: „Það fer enginn eitt eða neitt! Þetta er okkar veisla. og þið andskotist að vera áfram! Báðar tvær. Komið ykkur nú niður og enga þvælu!” Hún skipti svo óvænt skapi, að það var næstum óttalegt. Drauma- svipurinn var strokinn af henni; hún var allt i einu orðin hörð og varir hennar fast klemmdar aftur. „Áfram með ykkur! Báðar tvær!" Bet brotnaði saman. „Konidu með mér, Jule —" Andartak hvarflaði uppreisn að Júlíu. En Bet var aftur farin að gráta og togaði í handlegg hennar. Það svaraði ekki kostnaði að fara að rífast, hugsaði hún. Ef þær Bet stæðu saman, gætu þær ráðið við hvað sem þær rækjust á niðri, þó að Bet gæti það ekki ein. Og það var ekki eins og það væri eitthvað hræðilegt. sem biði þeirra. Þetta var heimili Bills Meadowson og veisla á hans vegum. 42 Vlkan 23. tbl.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.