Vikan - 05.06.1980, Blaðsíða 39

Viö höfum sent mennina alla leið
til tunglsins en ekki ennþá tekist
aö hanna viðráöanlegar umbúðir
um jafnviðkvæma matvöru og
sardínur.
Oft dettur manni í hug, t.d.
þegar verið er að reyna að ná
tannbursta úr þrælslega
vönduðum umbúðum, að
framleiðandinn ætli manni þetta
sem gestaþraut.
Plastpokar eru mikið. notaðir til
að pakka inn vöru. Nú í seinni tið
virðist framleiðandinn hallast að
því að nota glært plast og er það
vel. Oftast er því hægt að virða
fyrir sér vöruna gegnum pokana.
Grænmetisverslunin á þakkir
skildar fyrir hina nýju kartöflu-
poka. Nú er ekki lengur hægt að
plata í okkur mygluðum og
spiruðum kartöflum.
Tómötum, sem nú eru á
boðstólum, er pakkað í grindur úr
plasti — f jórir saman i grind. Það
fer vel um ávöxtinn og sjálfsagt er
mjög gott að flytja vöruna i
slíkum umbúðum en neytandinn
getur ekki gert sér Ijósa grein
fyrir ástandi vörunnar. Það er
ekki nokkur leið að finna hvort
tómatarnir eru stinnir og líklegir
til að vera ætilegir. Þessar
umbúðir þjóna því eingöngu
framleiðanda og þeim sem kemur
vörunni til neytandans. Þetta eru
auðvitað aðeins smá dæmi, en
segja þó nokkuð.
Neytendur hafa nú sennilega
gert sér grein fyrir því, að
hönnuðir umbúða hugsa fyrst og
fremst um hag framleiðandans og
milliliðanna. Þegar varan er
komin til neytandans í hinum
ýmsu umbúðum hefst alvara
lifsins. Við megum samt ekki vera
óréttlát og setja allt undir sama
hatt. Því oft tekst að samræma
sjónarmið allra aðila.
Smurostar af ýmsu tagi fást hér
í verslunum. Öskjurnar sem þá
umlykja eru hinar ágætustu í útliti
og alveg þangaðtil búiðeraðopna
þær getum við samþykkt hlutina.
En þá kárnar lika gamanið. Lokin
á öskjunum eru svo illa gerð, að
þau falla engan veginn nógu þétt
að öskjunum og eftir að búiö er
að rífa álpappirinn ofan af ostin-
um er hann næstum óvarinn. Aftur
á móti hafa framleiðendur
mysingsins vinsæla hitt á Ijóm-
andi góðar umbúðir, sem taka má
til fyrirmyndar.
Kexframleiðsla á íslandi liður
fyrir dæmalaust lélegar umbúðir.
Yfirleitt er aðeins þunnt sellófan-
bréf um kökurnar og eftir að búið
er að opna pakkann ræðst ekkert
við innihaldið. Sjálfsagt er kexið
ódýrara fyrir bragðið, en
vafalaust kysu neytendur heldur
að bcjrga fáeinum krónum meira,
ef yti I boða stæðu þægilegri
umbúðir.
Jógúrtdollurnar og aðrar dollur
utan um skyr t.d. og ými eru
ágætis umbúðir, en þvi miður eru
lokin heldur vangæf og ýmist
næstum ómögulegt að ná þeim af
eða að þau liggja næstum laus á.
Þarna gæti einhverjum öðrum
verið um að kenna en hönnuði
umbúðanna.
Það myndi æra óstöðugan að
þreifa sig áfram eitthvað frekar í
þessu efni, þetta eru bara örfá
dæmi sem í fljótu bragði koma i
hugannþegar þönkum er fleytt um
þessa hluti. En ekki sakar að við
neytendur látum í okkur heyra og
færum fram óskir okkar við þá
sem fást við að búa neysluvöru í
hendurnar á okkur. Það er beggja
jþagur að vel takist til. Þess vepna
er rétt að hvetja fólk til að koma
á framfæri góðum hugmy^dum,
sem gætu létt mannfólkinu lifið.
Birt í samráfli við Neytendasamtökin. Þýtt og
staflfœrt — S.H. Stuöst vifl Forbruker-Rapporten.
23. tbl. Vikan 39