Vikan - 28.08.1980, Síða 11

Laxveiðihættir
Texti og Ijósm.: Jón Asgeir
Stundum virðist Hvítárbrúin brosa í átt til veiðihúss þeirra Ásu og Hannesar.
Darri frændi þeirra situr þarna við ána.
„Allir Borgfirðingar vita það og viðurkenna, að Hvítá
er og hefur allt frá landnámstíð verið bæði gagn og
prýði þessa héraðs. Hún er sá vegur, sem mikill fjöldi
laxa hefur lagt leið sína um á hverju vori og hafa
gengið þar í greipar fengsælla veiðimanna.
Hún frjóvgar með framburði sínum hinar sjálfsáðu
flæðiengjar sem aldrei bregðast að fullu, þó að hörð ár
séu.
Hvítá er líka sannnefnd héraðsprýði. Það hljóta allir
að játa, sem á björtum sumardegi líta yfir þetta fagra
hérað og hinar breiðu byggðir þess. Hún hefur rutt sér
næstum beina braut um mitt héraðið, allt frá Eiríks-
jökli til Borgarfjarðar.
Dregur hún athygli manna, og er, eins og áður er að
vikið, gullkista héraðsins að vissu leyti.”
Þannig mælir Kristleifur Þorsteinsson
uni Hvítá i sagnaþætti sínum sem birtist
i safnritinu Úr byggðum Borgarfjarðar. í
eftirfarandi frásögn verður staldrað við
hjá einum af hinum fengsælu veiði-
mönnum við Hvítá. Hannesi Ólafssyni
frá Hvítárvöllum.
, Hannes hóf að stunda laxveiði í net,
fyrir landi föður síns Ólafs bónda
Davíðssonar á Hvítárvöllum i Borgar-
firði, fyrir 57 árum. Ólafur keypti höfuð-
bólið Hvítárvelli sama ár og Hannes
fæddist, árið 1903. Kaupverð Hvítár-
valla var 28 þúsund krónur, og keypti
Ólafur það á uppboði úr dánarbúi
barónsins á Hvitárvöllum. Hann varð
þar stórbóndi og auðsældarmaður, þótt
fyriráföllum yrði.
Á öðru búskaparári Ólafs Davíðs-
sonar brann fjósið og hlaðan með öllum
heyjum. Ólafur sundreið hesti sínum,
Valdgrána, yfir Hvítá. Síðan hélt hann
að bænum Svarfhóli og var mittisvotur,
svo að Þuríður húsfreyja á Svarfhóli sá
að eitthvað var að. Þuríður lét setja
hestinn inn og bauð Ólafi kaffi. Björn
35. tbl. Vikan II